All Chapters of เมียใบ้ที่เขาไม่รัก: Chapter 11 - Chapter 20

โทมัสเปิดบริษัทใหม่ ใช้ชื่อว่า glittering stars แปลว่าดวงดาวที่ระยิบระยับ ตามชื่อพริบพันดาว เป็นบริษัทจิวเวลรี่ เครื่องประดับเพชรพลอยทองครบวงจร มีวิลลี่เพื่อนสนิทของเขาเป็นหุ้นส่วน30เปอร์เซ็น และวิลลี่ก็ดึงเพื่อนสนิทชาวไทยอย่างนนทวัชมาเป็นหุ้นส่วนด้วยอีก20เปอร์เซ็น ตอนเช้ามีการเปิดบริษัทอย่างเป็นทางการ ส่วนตอนกลางคืนมีงานเลี้ยง ตอนเช้าพริบพันดาวไม่ได้มาร่วมงานด้วย จึงมาในตอนกลางคืนแทนงานเลี้ยงจัดขึ้นที่โรงแรมsvซึ่งนนทวัชเป็นเจ้าของโรงแรม ในงานมีแขกเหรื่อมาร่วมงานจำนวนมาก ล้วนแล้วแต่เป็นคนในแวดวงธุรกิจ นักข่าวก็มากันทุกสำนักเช่นกัน ทักขินัยเป็นเพื่อนสมัยเรียนมหาลัยกับนนทวัช ก็ได้มาร่วมยินดีกับอีกหนึ่งธุรกิจใหม่ของเพื่อน"โทษทีตอนกลางวันกูมีประชุมด่วนเลยมาร่วมงานไม่ได้ "" ไม่เป็นไรมึงก็มาตอนนี้แล้วไง เออนี่วิลลี่เพื่อนกูตอนที่กูเรียนป.โทที่อังกฤษ แล้วก็เป็นหุ้นส่วนของบริษัทด้วย วิลลี่นี่เพื่อนกูตอนเรียนป.ตรี ทักขินัย"ทั้งสองจับมือทักทายกัน" ยินดีที่ได้รู้จัก เรียกผมทักเฉยๆเหมือนไอ้นนท์ก็ได้ ""ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันครับ "" กูขอถามอะไรมึงหน่อยสิ""ถามอะไร "" ทำไมมึงถึงตั้งชื่อบริ

ห้องหนึ่งในคาสิโน โทมัสมองหญิงวัยกลางคนที่ถูกการ์ดคุมตัวให้นั่งอยู่ที่พื้น เขาสูบบุหรี่มองเธอด้วยสายตาเย็นชา" มันติดหนี้เราอยู่เท่าไหร่ "" 500ล้านครับนาย รวมของลูกชายมันด้วย"" นอกจากจะไม่ใช้คืนแล้ว ยังคิดจะกู้เพิ่มอีก วันก่อนพวกมันเสียไปอีก10ล้านไม่มีจ่ายแล้วยังจะคิดหนี"" ฉันไม่ได้หนี ก็แค่จะกลับไปเอาเงินมาให้จริงๆนะ แต่พวกเนี่ยมันไม่เชื่อฉัน "" ใช่ๆ ลูกชายฉันรวยจะตายเป็นเจ้าของบริษัทใหญ่โต คุณโทรหาเขาเลย รับรองเขาต้องรีบเอาเงินมาให้คุณแน่ "โทมัสส่งสัญญาณให้เคิร์ก เคิร์กเอามือถือให้ศจี เธอรีบกดโทรหาทักขินัยทันที" ทัก ช่วยแม่ด้วย พวกมันจับแม่กับพี่แกขังเอาไว้ พวกมันไม่ให้แม่กินข้าวกินน้ำ"" แม่ จับอะไรขังอะไร แล้วนี่แม่กับพี่อยู่ที่ไหน "" เอ่อ "" แม่ได้ยินที่ผมถามไหม "เคิร์กหยิบมือถือออกมาเปิดกล้อง แล้วส่งให้โทมัส โทมัสสั่งให้ทักขินัยเปิดกล้อง พอเห็นหน้ากันเขาก็แสยะยิ้ม " แม่กับพี่ของมึงอยู่ที่บ่อนของกู ติดหนี้กู500ล้าน ไม่ใช้แล้วยังคิดหนี กูจะปล่อยไปง่ายๆได้ยังไง"ทักขินัยโมโหกำหมัดแน่น ธรรมรงค์บอกว่าจะไปดิวงานที่อังกฤษ มีศจีตามไปด้วย บอกว่าจะไปเที่ยว แต่ทั้งคู่โกหกพากันไปเ

แคทเธอรีนหันมาพูดกับเธอ เธอพยายามแกะมือของแคทเธอรีนที่จับข้อมือเธอไว้แน่น แถมยังบีบรัดจนเจ็บแปลบ แต่แคทเธอรีนก็ไม่ยอมปล่อย กลายเป็นยื้อยุดกันจนตกลงไปในสระน้ำทั้งคู่ โทมัสมองไม่เห็นว่าเกิดอะไรขึ้น เพราะเพื่อนๆของแคทเธอรีนต่างรุมล้อมอยู่ ได้ยินแต่เสียง ตู้มม มีคนตกน้ำ เขารีบสาวเท้าเข้าไปดู เห็นแคทเธอรีนตะเกียกตะกายอยู่ในน้ำ ก็รีบกระโดดลงไปช่วยเธอขึ้นมาทันที" เป็นยังไงบ้างแคท ทำไมถึงตกลงไปได้ "" ไม่ แค่ก ไม่เป็นไร แค่กๆ ฉันคุยกับพริบอยู่ดีๆเธอสะบัดข้อมือออก เเล้วเสียหลักตกน้ำเลยคว้าฉันลงไปด้วย จริงสิแล้วเธอหล่ะ "โทมัสมองไปที่สระน้ำ ใจของเขากระตุกวูบพริบพันดาวตกลงไปด้วยอย่างงั้นเหรอ เธอว่ายน้ำเป็นหรือเปล่า ไม่ ไม่น่าจะว่ายเป็น เขาผละออกจากแคทเธอรีนทำท่าจะกระโดดลงไปในสระน้ำ ก็เห็นเอริคพาร่างบางของพริบพันดาวโผล่ขึ้นมาจากน้ำ เขารีบเข้าไปหา แต่ช้ากว่าเอริคที่รีบพาเธอขึ้นมาแล้วทำการผายปอดให้เธอ" แค่ก แค่ก "" ไม่เป็นไรแล้วนะ คุณปลอดภัยแล้ว "พริบพันดาวส่งยิ้มให้เอริค แล้วหันไปมองโทมัสที่ยืนมองเธออยู่ไม่ไกล แขนของเขาโอบกอดแคทเธอรีนเอาไว้ วันนั้นที่เธอถามแอนนา ว่าเธอกับแคทเธอรีนใครสำคัญกับโท

" ไอ้เคิร์กมึงมานี่ "" บอกกูมาว่าเมื่อคืนเกิดอะไรขึ้น"" นายเมา พวกนั้นที่ไปกับนายโทรมาบอกผมให้ไปรับนายกลับมาจากผับ"" แล้วไงต่อ "" ผมก็พานายไปนอนในห้อง "" ไอ้เคิร์ก อย่าลีลาเล่ามาให้หมด "" แล้วผมก็ออกไป "" แล้ว แล้วใคร "" นี่นายจำอะไรไม่ได้เลยเหรอครับ "" ถ้ากูจำได้จะถามมึงทำไม "" เฮ่อ! ผมไปบอกคุณพริบ คุณพริบก็ช่วยเช็ดหน้าเช็ดตาให้นาย แล้วหลังจากนั้นเกิดอะไรขึ้นผมไม่รู้ เพราะไม่ได้อยู่ด้วยในห้อง แต่ตอนเช้าพวกนี้มันเห็นคุณพริบออกมาจากห้องของนายเสื้อผ้าขาดหลุดรุ่ย แถมยังเดินขาถ่างอีก "เคิร์กเล่าราวกับตาเห็น ทั้งที่จำจากคำบอกเล่าของคนอื่นมาอีกทีโทมัสนิ่งอึ้งเมื่อคืนเขาทำอะไรลงไป เขาขืนใจพริบพันดาวโดยไม่รู้ตัว รอยเลือดนั่นบ่งบอกว่าเขาทำลายความบริสุทธิ์ของเธอด้วยดุ้นใหญ่ยาวของเขาเอง ทั้งที่เขาทะนุถนอมเธอให้เป็นน้องสาวคนหนึ่ง แต่เขาดันไปทำเรื่องแบบนั้นกับเธอได้ยังไง เขาผลุนผลันไปที่ห้องของเธอก็อก ก็อก ก็อก " พริบ พริบ เปิดประตูให้พี่หน่อย พริบ "เงียบไม่มีเสียงตอบกลับ เขาใจไม่ดีให้คนไปเอากุญแจมาเปิดประตู กุญแจพึ่งจะเสียบคารูประตูก็ถูกเปิดออกมา พริบพันดาวมองมาที่เขาแววตาเรียบเฉย

โทมัสยืนมองภาพตรงหน้าไม่ละสายตา ผู้หญิงที่เขาเฝ้ารอคนที่เขาตามหามา4ปีเต็มยืนอยู่ตรงหน้าของเขาแล้ว แต่เขาไม่มีความกล้าที่เข้าไปหาเธอ เขาทำผิดกับเธอจนเธอต้องหนีมา" นายครับไม่เข้าไปหาเธอหล่ะครับ "โทมัสยังคงยืนนิ่ง เคิร์กเลยพูดขึ้นมาอีก" ถ้าจะข้ามน้ำข้ามทะเลเพื่อมาแอบดูเธอแบบนี้ จะมีประโยชน์อะไรหล่ะครับ "ลูกบอลกลิ้งมาที่เท้าของโทมัส เขาค่อยๆก้มลงไปเก็บ พอเงยหน้าขึ้นมา ก็พบกับเด็กน้อยนัยตาสีเทาอมฟ้า ผมสีน้ำตาลอ่อนผิวขาวยืนมองเขาอยู่ ไม่รู้ทำไมใจเขามันถึงได้เต้นแรงแปลกๆ เคิร์กมองหน้าเด็กน้อยที่อยู่ตรงหน้า สลับกับมองโทมัส มองกลับไปกลับมาอยู่หลายรอบ แล้วก็อ้าปากค้าง เด็กคนนี้เหมือนโทมัสย่อส่วนชัดๆ" ขอลูกบอลผมด้วยครับ "เสียงเด็กน้อยเรียกสติโทมัสคืนมา เขาเดินกระโผลกกระเผลกเอาลูกบอลไปให้ ยังไม่ทันจะได้ถามอะไร เสียงเรียกเด็กน้อยก็ดังขึ้นมา เสียงนั่นช่างคุ้นเหลือเกิน" พัตเตอร์ครับ อยู่ไหน กลับกันได้แล้วลูก "" อยู่นี่คร้าบ "โมมัสยืนนิ่งเหมือนถูกแช่แข็งกับภาพที่เห็นตรงหน้า พริบพันดาวอุ้มเด็กชายตัวน้อยที่มายืนอยู่ตรงหน้าเขาเมื่อกี้ " ละ ลูก ลูกเหรอ "เคิร์กเองก็ตกใจไม่แพ้กัน ชี้มือไปที่สอง