Semua Bab Crazy in love วิศวะคลั่งรัก (เฌอรีน): Bab 31 - Bab 40

"งั้นไป"เฌอรีนเดินตามเขา โฟร์แมนเดินมาทักทายเขา วิคเตอร์ตรวจดูนั้นนี่ เฌอรีนเดินมาเขา เขาตรวจดูทุกอย่างละเอียดรอบคอบ ทำไมทุกคนถึงบอกว่าเขาเรียนเก่งสุดก็ไม่น่าแปลกใจครื่นน ครื่นน เสียงเรียกสายเข้าโทรศัพท์เขา"ครับแม่""ลูกอยู่ที่ไหนแล้ว""ผมอยู่หน้างานครับ ใกล้จะเสร็จแล้ว""แม่อยู่โรงแรมDเสร็จงานแล้วลูกมาทานข้าวกับแม่นะ""ได้ครับ"เขาหันมามองคนตัวเล็กที่เดินตามเขามาเงียบๆ"อะไรคะ.." "คุณแม่ให้พี่ไปทานข้าวด้วย" เขายิ้ม "เฌอพร้อมนะ""พร้อมอะไรละคะพี่ไม่บอกก่อนดูหนูแต่งตัวสิไม่พร้อมเจอผู้ใหญ่เลยนะคะ" วิคเตอร์ยิ้ม..^^"พี่ก็เพิ่งรู้พร้อมเฌอเหมือนกัน เอาน่าไม่ต้องกังวลหรอกคุณแม่พี่ใจดีเดี๋ยวขอพี่ดูงานอีกแป๊บหนึ่งแล้วไปหาคุณแม่กัน"เฌอรีนกังวล เธอต้องไปเจอ คุณแม่พี่เขาเธอควรแต่ตัวเรียบร้อยและเป็นทางการกว่านี้ แล้วตอนนี้ร้อนหน้ามันเยิ้ม เอาไงดีล่ะ"เฌอรีน ไปกันพี่เสร็จแล้ว" วิคเตอร์จูงมือเธอมาขึ้นรถ"เฌอรีนเปิดกระจกดูหน้าตัวเอง" สวยแล้วเขาแซวยิ้มๆ "กังวลอะไรอยู่กับพี่"ทั้งคู่มาถึงโรงแรมD คุณแม่เขามารอที่ล็อบบี้ วิคเตอร์จูงมือเฌอรีนเดินเข้ามา คุณแม่เขามองมายิ้มๆ เฌอรีนยกมือไหว้คุณแม่เขาสวย

ติ้งLine วิคเตอร์ เขาเปิดดู เฌอรีนส่งทรงผมที่เธออยากให้เขาตัดมาให้วิคเตอร์ยิ้ม ตอบกลับไป"ได้ครับ"ช่วงบ่ายพี่ๆ นัดประชุม ทีมบาสเกตบอล กับทีมวิ่งผลัด ตกลงเวลาซ้อมกับสถานที่ซ้อมกันเรียบร้อย สองสาวเฌอรีนกับอบิเกลตั้งใจซ้อม รวมทีมกับพี่ๆ เข้าขากันเป็นอย่างดี และนัดไปซ้อมวิ่งสนามนอกมหาลัยกัน เพราะคณะบริหารต้องเป็นความลับหนึ่งอาทิตย์ก่อนแข่งกีฬาวิคเตอร์รู้สึกสงสัยว่าเฌอรีน ลงเล่นกีฬาอะไร บอกเขาไปซ้อมตลอด เจอกันก็บ่นเหนื่อย ให้เขานวดให้ตลอด แต่ก็ไม่อยากถามเยอะเห็นว่าเป็นความลับเฌอรีนเดินมาที่คณะวิศวะ เดินมาที่โต๊ะประจำของพี่ๆ เธอนั่งลงข้างๆ วิคเตอร์ หน้าตาดูเหนื่อยๆ"เป็นอะไร" เอเดนถามน้อง"เหนื่อยค่ะ""แล้วไปทำอะไรช่วงนี้ดูผิวหมองๆ" เอเดนสังเกต"เปล่าสักหน่อยช่วงนี้แดดแรง เดินไปเดินมาก็ดำแล้ว""แหนะ แหนะ เกือบหลุดมาแล้ว ให้พี่เดาไหมเฌอรีน อย่างเฌอรีนต้องลงแข่งว่ายน้ำ" เลโอพูดขึ้น"กูว่าไม่ใช่วิคเตอร์ต้องไม่ยอมถ้าว่ายน้ำ" เอเดนแย้งขึ้นมา "จริงไหมวะวิคเตอร์""จริง""น่าจะเป่ากบมากกว่า" เอเดนพูดขึ้นมา"พี่จะบ้าเหรอพี่เดนหนูรำคาญพี่เอเดน" เอเดนหัวเราะ"อ้าว! ไม่ใช่เหรอ""วิ่งเปี้ยวไง" เจเจพ

เฌอรีนเดินกลับมานั่ง "เฌอพี่เอเดนว่าไงอบิเกลถามเป็นห่วง""ตึงเครียดมาก"พี่เจเจวิ่งมาใกล้ๆ เฌอรีนกับอบิเกล "พี่เจใจเย็นๆ หน่อย เฌอรีนตะโกนเตือนพี่ชาย" เจเจหันมามองนิดหนึ่ง"พี่เจไม่ยอมแน่เกล" พี่วิคเตอร์ชูตสามคะแนนไม่หยุด ฝั่งตรงข้ามแย่งบอลฟาวล์ผลักหน้าอกพี่วิคเตอร์ กรรมการรีบเข้ามาขวาง เฌอรีนนั่งไม่ติดหันไปทางพี่มาเบล"เอางี้เฌอเดี๋ยวแข่งเสร็จเฌอไปประกบพี่ๆ รีบพากลับบ้านเลยนะ" มาเบลรีบพูดเริ่มเป็นห่วงสถานการณ์เริ่มตึงเครียด"ได้ค่ะพี่เบล""วิคเตอร์ๆ วิคเตอร์ๆ" เสียงเชียร์เขาไม่หยุดพี่วิคเตอร์วิ่งมาใกล้ๆ เธอ "พี่วิคเตอร์ใจเย็นๆ หน่อย" เขาหันมามองพยักหน้าให้เฌอรีน"ในเกมไม่มีอะไรหรอกเฌอตอนแข่งเสร็จน่ากลัวแล้วพี่ว่า" เหมือนที่พี่เบลพูดนั่นแหละ ที่ต้องห่วงเพราะพี่เอเดนเจ็บตัวพี่เจไม่ยอมแน่"พี่เจเจเวลาโกรธห้ามลำบากมากเลย เกล อย่าไปไหนนะอยู่ช่วยฉันก่อนนะ พี่เบลอยู่เป็นเพื่อนเฌอหน่อยนะคะ""เดี๋ยวพี่อยู่ด้วยเองเฌอ" มาเบลมาตบหลังเธอจบเกมเฌอรีน อบิเกล มาเบล รีบเดินไปหาหนุ่มวิศวะ เจเจนั่งมองหนุ่มบริหารที่จ้องมาทางเขาไม่วางตาเหมือนกัน เฌอรีนไปยืนขวาง ไม่ให้เขาจ้องกัน"พี่เจเจมองหน้าหนู""อะไร

กรรมการให้สัญญาณปล่อยตัวอบิเกลออกสตาร์ทไปแล้ว ส่งไม้ให้คนที่สอง ทุกคนเชียร์กันด้วยหัวใจระทึก ไม้ที่สองส่งไม้ให้ไม้ที่สามแล้วตอนนี้ทีมน้องๆ อยู่เป็นลำดับที่สอง ไม้ที่สามส่งไม้ให้เฌอรีนแล้ว"เฌอรีนๆ เฌอรีนๆ" ทุกคนตะโกนเชียร์เธอรวมถึงวิคเตอร์ด้วย เฌอรีน เร่งสปริ้นท์เข้าเส้นชัยชนะไปอย่างฉิวเฉียด"ทุกคนเฮ! คณะบริหารชนะเย้ๆ" มาเบลดีใจ"แต่เมื่อกี้ฉันเกือบเป็นลมหัวใจเต้นแรงมากเลย" เอเดนขำมาเบล"แก่ไงเบลเรื่องเดียวเบลไม่มีอะไรหรอก" เอเดนแกล้งแหย่มาเบลเล่น"หือ! สักทีไหมเอเดน"เฌอรีนกับอบิเกลขึ้นรับเหรียญ ถ่ายรูปกันสองคนเดินมาหาพี่ๆ อวดเหรียญกันมาแต่ไกล"โอ้โหเก่งกันจริง ปีนี่สาวๆ บริหารเก่งๆ ทั้งนั้นเลย" เลโอชมน้องๆ"แน่นอนอยู่แล้วค่ะพี่เลโอ""เฌอถ่อมตัวบ้างเหอะนะ" เอเดนหมั่นไส้น้อง"ไม่ค่ะ เนอะเกล" ทั้งคู่พากันหัวเราะ"แต่เมื่อกี้เกลตื่นเต้นมาเลยค่ะ กลัวออกตัวฟาวล์" อบิเกลหันไปพูดกับเฌอรีน"ทำได้ดีเลยน้องเกล ออกตัวเป๊ะมาก" เลโอชมน้อง"นี้เสร็จแล้วใช่ไหมมีวิ่งอะไรอีกไหม" เจเจถามน้อง"เสร็จแล้วค่ะ""อ๋อ!" เรื่องสำคัญโอนด้วยนะคะพี่เอเดนอย่าทำเป็นเงียบ""เออ น่าโอนเลยตอนนี้แหละ""ป๋าสุดๆ เดี๋ย

"มึงระวังตัวไว้หน่อยนะต้องบอกเฌอรีนด้วยล่ะ" เจเจเตือน"กูยังไม่ได้บอก กลัวทะเลาะกันอีก" วิคเตอร์อธิบาย"ไม่รู้จินนี่คิดบ้าอะไรจะทำอะไรกันแน่"เจเจเริ่มเป็นห่วง"อืมไว้กูจะบอกเฌอเอง"จินนี่แอบถ่ายรูปวิคเตอร์ แล้วDM ไปให้เฌอรีน เฌอรีนเปิดดู ตอบกลับไป"ต้องการอะไรเหรอคะ"จินนี่ตอบกลับมา "เปล่า" แล้วก็เงียบไปเฌอรีนนอนไม่หลับ โทรหาเขาดีไหมนะ เราจะกลายเป็นคนงี่เง่ารึเปล่านะ"จะเที่ยงคืนแล้วเขากลับรึยังนะ"จินนี่DMเข้ามาอีก เฌอรีนเปิดดู เป็นรูปผู้หญิงคนหนึ่งกอดพี่วิคเตอร์ ซบอยู่ตรงหน้าอกเขา มือเขาโอบเอวผู้หญิงคนนั้น เฌอรีนตอบDMจินนี่"ต้องการอะไรเหรอคะ"จินนี่ตอบกลับมา "เปล่านะแค่บังเอิญมาเห็นเข้าพอดี ก็เลยอยากส่งให้เฉยๆ จ๊ะ"เฌอรีนตอบกลับไป "ดูบังเอิญเกินไปนะคะ" จินนี่เงียบเฌอรีนเริ่มโมโหเขาแล้วตอนนี้ แต่ถ้าเธอขับรถออกไปตอนนี้ คุณพ่อคุณแม่ต้องเป็นห่วงแน่ๆ เฌอรีนทักLineหาวิคเตอร์"พี่ถึงคอนโดรึยังค่ะ""พี่ถึงแล้ว ทำไมเฌอยังไม่นอน""กำลังจะนอนค่ะ""พี่จะนอนแล้วเหมือนกัน"เช้าวันต่อมา เฌอรีนไปหาเขาที่คอนโดแต่เช้า วิคเตอร์นอนถอดเสื้อหลับอยู่บนเตียง เฌอรีนสำรวจดูคอดูแขนเขา เขาปรือตาขึ้นมามอง"