All Chapters of หลงกลรักคาสโนว่า: Chapter 11 - Chapter 20

เช้าวันเสาร์สกายมารับปลายฝนกลับบ้านพร้อมกัน เมื่อคืนเธอนอนค้างที่ห้องของธาม เขาเพิ่งมาส่งเธอตอนตีห้ากว่า ด้วยอาการงัวเงียขั้นสุด แต่จะทำไงได้ เพราะเขาอยากมารับเธอเอง ไม่ยอมให้เอารถไป เลยต้องตื่นเช้ามาส่งเธอแบบนี้ อีกอย่างเธอก็นัดกับสกายแล้วด้วยว่าจะกลับบ้านวันนี้ “หน้าตาเหมือนคนอดนอน อ่านหนังสือดึกหรือไงเรา” สกายเป็นพี่ชายที่นิสัยใจเย็น หากเปรียบเทียบกับธันเดอร์พี่ชายคนโต รายนั้นเป็นคนขี้เล่น และที่สำคัญดูเป็นคนเจ้าชู้ อาจเพราะต้องเป็นคนดูแลกิจการผับต่อจากพ่อ เลยทำให้บุคลิกเป็นแบบนั้น “ค่ะ พี่อย่าขับเร็วนะคะ”เธอบอกก่อนจะพิงตัวลงนอนหลับตาทันที ถึงคอนโดกับบ้านจะห่างกันไม่มาก แต่ปัญหารถติดก็ทำให้ใช้เวลาเดินทางกว่าจะถึงบ้านเป็นชั่วโมง รถเลี้ยวเข้าสู่รั้วบ้านหลังใหญ่ บ้านหลังนี้อันที่จริงเป็นบ้านของคุณปู่ แต่เธอและทุกคนอยู่ที่นี่มาตั้งแต่เด็ก ๆ รวมถึงคุณยายของเธอด้วย ความรัก ความอบอุ่นไม่ต้องพูดถึง เพราะที่นี่เป็นเหมือนที่ชาร์จพลังให้เธอเสมอ แค่เธอเดินเข้าบ้านมา ทั้งคุณปู่ คุณย่า และคุณยายก็ยิ้มต้อนรับ พร้อมทั้งเข้ามากอด“คิดถึงคุณยายที่สุดเลยค่ะ” “จริงหรือเปล่า?” “จริงสิคะ แล้วก็คิ

ปลายฝนเดินลงมาจากคอนโดในสภาพผมเผ้ารุงรัง เสื้อผ้าก็เป็นชุดนอนกางเกงขาสั้นลายการ์ตูน ที่ลงมายอมรับว่ากลัวคำขู่ของเขา คนแบบนี้หากบ้าขึ้นมาคงจะทำจริงตามคำขู่ เปิดประตูรถเธอก็อ้าปากเตรียมตัวจะด่าเขาทันที แต่ทว่าไม่ทันร่างสูงที่ดึงเธอไปนั่งตักเขาทันที ก่อนจะจูบเธออย่างดุเดือดแบบไม่ทันตั้งตัว "อื้อ~" ปลายฝนยกมือขึ้นทุบอกแกร่งของเขา เพราะหายใจไม่ออก รสจูบขมปร่าเพราะเหล้าที่เขาดื่มเข้าไป ตอนนี้มันเริ่มมัวเมาเธอให้ตอบรับจูบของเขาอย่างเร่าร้อน ก่อนที่เขาจะผละออกไป "ทำไมกับเธอฉันจูบได้"เสียงทุ้มพึมพำ ก่อนจะกดจูบลงมาอีกครั้ง ถึงจะไม่เข้าใจว่าที่เขาพูดหมายถึงอะไร แต่ทว่าเธอก็ไม่มีเวลาคิด เพราะมือหนาของเขาล้วงเข้ามาในเสื้อนอนของเธอ บีบขยำเต้าอวบอย่างเมามันส์ แรงบีบเค้นทำให้ปลายฝนเคลิบเคลิ้มจนลืมทุกอย่างไปจนหมด ส่วนธามเมื่อเห็นเธอคล้อยตามอารมณ์ของเขา ก็ผละจูบออก ปลดเปลื้องเสื้อผ้าของเธอออกจนหมด ถึงจะทุลักทุเลเพราะความคับแคบ แต่ความชำนาญของธามก็ถอดทุกอย่างออกจากร่างกายเธอได้ไม่ยาก "นายเมา" "ไม่ได้เมา"ดวงตาคมหยาดเยิ้มเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์ของเขา ทำให้เธอไม่เชื่อ ไหนจะอาการตัวสั่นเหมือนคนของขาดนี้อ

ถึงคอนโดธามหยิบโทรศัพท์ที่ส่งเสียงแจ้งเตือนขึ้นมาดู ก่อนจะขมวดคิ้วออกมาไม่เข้าใจข้อความของเธอ เมื่อกี้เขาเห็นปลายฝนนั่งคุยกับเพื่อนอยู่ที่เก้าอี้ตรงลานจอดรถ คิดไว้แล้วว่าต้องมีอะไรเกิดขึ้น เพราะทั้งสามคนทำหน้าเครียดอย่างเห็นได้ชัด ไม่ใช่ว่ารู้เรื่องของเขากับปลายฝนแล้วหรอกนะ ธาม: แต่เธอตกลงกับฉันแล้วนะ เขาส่งข้อความไปออดอ้อนเธอ แต่ไม่ได้รับการตอบกลับ ร่างสูงลุกขึ้นเดินออกไปจุดสูบบุหรี่ที่ระเบียงคอนโด คิดถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้นในห้องน้ำวันนี้ เป็นครั้งแรกเลยมั้งที่เขาอยากเข้าใกล้เธอ อยากจูบเธอ โดยไม่มีเรื่องเซ็กซ์มาเกี่ยวข้อง หรือที่อยากให้เธอมานอนด้วย ก็ไม่ได้คิดจะทำแบบนั้นกับเธออย่างเดียว แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าจะไม่คิดเรื่องนั้นเลย เขาเองก็เป็นผู้ชายเลือดลมร้อนแรง เรื่องเซ็กซ์ของเขาเป็นเรื่องที่ขาดไม่ได้ ยิ่งเขารู้สึกติดใจใคร เขาจะอยากทำแบบนั้นกับเธอมันเป็นเรื่องปกติอยู่แล้ว แต่ปลายฝนแปลกไปตั้งแต่กลับมาจากบ้าน เธอดูเหมือนมีอะไรในหัวอยู่ตลอดเวลา วันนี้ตอนเรียนเขาเองก็สังเกตุอาการของเธออยู่ เป็นครั้งแรกที่เขาเห็นเธอไม่ตั้งใจฟังที่อาจารย์พูด ปกติเธอคือเด็กเรียนอันดับต้น ๆ ของคณะ น

ในรูปเป็นผู้หญิงหน้าตาสวยมาก ผมยาวสีน้ำตาลเข้ม ริมฝีปากของเธอยิ้มกว้างอย่างมีความสุข ข้างกายของเธอคือผู้ชายที่ตอนนี้นอนอยู่ห้องข้าง ๆ ใบหน้าของธามดูมีความสุขมาก เขายิ้มแบบที่เธอไม่เคยเห็นมาก่อน ท่วงท่าของทั้งสองคนดูก็รู้ว่าทั้งคู่เป็นคนรักกันแน่นอน เพื่อนที่ไหนจะถ่ายรูปแล้วกอดกันแน่นขนาดนั้น ถึงเธอจะไม่เคยมีเพื่อนผู้ชาย แต่คิดว่าการใกล้ชิดกันระดับนี้ ต้องเป็นคนพิเศษจริง ๆ เท่านั้นถึงจะทำกันได้ มือเล็กวางกรอบรูปแรกลงพร้อมใจที่ชาวาบไปหมด เธอหยิบอีกอันขึ้นมาดู ก็เป็นรูปของผู้หญิงคนเดิม แต่เป็นเธอคนเดียวกำลังส่งยิ้มให้กล้องอย่างสดใส ปลายฝนยอมรับจากใจจริงเลยว่าเธอเป็นผู้หญิงที่มีเสน่ห์มาก ในภาพเป็นทะเลยามเย็นที่ท้องฟ้าเริ่มแปรเปลี่ยนเป็นสีส้มอ่อน ๆ และมีข้อความสั้น ๆ เขียนด้วยลายมือตรงมุมเล็กด้านขวา ไวน์คือความสุขของธามนะ ทั้งสองรูปถูกคว่ำเอาไว้ตำแหน่งเดิม ปลายฝนรีบเดินออกจากห้องมานั่งตรงโซฟา ตอนนี้ทุกอย่างในห้องนั้นถูกเฉลยออกมาแล้วว่าเพราะอะไรเขาถึงไม่เคยให้ใครเข้าไปในห้องนั้น เพราะที่นั่นคือสถานที่ของเขากับเธอคนนั้นนี่เอง ดวงตาของเธอร้อนผ่าว พยายามอย่างเต็มที่ไม่ให้น้ำตาไหลออกมา ถึง

“งั้นนายฟังให้ดีนะ”เธอสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ พยายามตั้งสติ“ที่ฉันอยากจบเพราะเบื่อที่ต้องเป็นแค่ที่ระบายความใคร่ของนาย ฉันเป็นผู้หญิงนะ ฉันมีหัวใจเหมือนกัน นายทำเหมือนกับฉันเป็นผู้หญิงไร้ค่า เหมือนคนโง่ที่ต้องยอมนายไปตลอด หากว่านายสงสารฉันก็ขอให้เราจบกันเท่านี้เถอะนะ” ธามนิ่งไปทันทีที่เธอพูดจบ เขากำลังรวบรวมสติของตัวเองและเอ่ยออกมา "ผู้หญิงไร้ค่าอะไรของเธอ ตั้งแต่ฉันเอากับเธอ ฉันก็ไม่เคยไปเอากับใครเลยเธอก็รู้" "ไม่เกี่ยวอะไรกับฉัน"ปลายฝนสะบัดหน้าหนีเขาอีกครั้ง แต่คราวนี้เขาไม่ยอม เอามือมาจับหน้าเธอให้หันมาสบตากับเขา "จะไม่เกี่ยวยังไง ฉันไม่ได้บังคับเธอเสียหน่อย เธอเองก็ยินยอมพร้อมใจกับฉัน พอจะจบมันต้องตกลงกันสองฝ่ายป่าวว่ะ" "ก็นี่ไง ฉันก็กำลังบอกนายอยู่" ธามกัดฟันกรอด ๆ โมโหไม่คิดเลยว่าเธอจะดื้อและพูดไม่รู้เรื่องขนาดนี้"แต่ฉันไม่จบ" "นายเป็นบ้าอะไร ตอนเริ่มมันก็ง่าย แล้วทำไมตอนจบนายต้องทำให้ยาก" "ที่เธอบอกว่าพี่เธอกำลังสงสัย เธอโกหกฉันใช่หรือเปล่า" เขาเริ่มปะติดปะต่อเรื่องทุกอย่างได้ เพราะหลังจากวันนั้นเธอก็ไม่สนใจเขาอีกเลย ไม่รับโทรศัพท์หรืออ่านข้อความ ตอนเช้าที่เจอกันตรงม้าหินอ