Semua Bab แต่พี่ไม่ได้ชอบเธอ | wanna be yours: Bab 1 - Bab 7

Wanna be yoursบทนำ กลางดึกเข้าปีที่สองแล้วที่ นับดาว ได้มีโอกาสออกมาใช้ชีวิตอย่างจริงจังจากละแวกบ้านซึ่งอยู่แถบชานเมือง นับว่าเป็นโชคดีที่อย่างน้อยก็ได้เป็นรูมเมตร่วมห้องกับพี่ชายแท้ ๆ อย่าง นับคลื่น แต่หากพี่สาวต่างบิดาอย่าง นับทราย ไม่ซิ่วไปเรียนที่ต่างจังหวัดเสียก่อนเธอก็คงเลือกอยู่กับพี่ทรายมากกว่า เพราะนิสัยส่วนตัวพี่คลื่นใช่ว่าจะดีเหมือนหน้าตา ก๊อก ก๊อก ก๊อก “พี่คลื่น” ร่างผอมเพรียวในสภาพมวยผมหลุดลุ่ยเพราะเพิ่งผละจากเตียงยืนกอดอกรอฟังการตอบกลับจากอีกฝั่งของบานประตูห้องนอนใหญ่ แม้จะอยู่ในสภาพงัวเงียแต่นัยน์ตาใสก็ตื่นตัวชำเลืองมองไปยังโซฟาหนังสีดำซึ่งตั้งโดดอยู่กลางห้องขนาด 1 เบดรูมพลัส แสงสลัวจากโคมไฟตั้งพื้นเผยให้เห็นร่างโปร่งกำยำคุ้นตากำลังหย่อนกายนั่งลงบนโซฟา ฮาร์เปอร์ หรือที่เธอเรียกเขาว่า พี่เปอร์ เป็นหนึ่งในเพื่อนสนิทของพี่ชายใบหน้าหล่อคมเฉียบตามสไตล์ลูกเสี้ยวตะวันตกพักก้านคอเข้ากับพนักพิงพลางก็ปลดกระดุมเชิ้ตสีดำด้วยท่าทางอ่อนเพลีย ดวงตาสีอ่อนทว่าคมกริบจะชำเลืองมองมาแค่ในจังหวะที่เธอรัวเคาะประตูซ้ำไปซ้ำมาเพื่อทำการ

Wanna be yoursตอนที่ 1.2มองผ่านทว่าระหว่างนี้เอง เสียงของพี่ชายก็ดึงสติเธอให้ตื่นจากภวังค์ “เย็นนี้พี่ไม่ว่าง ไว้ให้ไอ้เปอร์มันรับเรากลับห้องแทน” ว่าพลางนับคลื่นก็กอดคอน้องเข้าหาตัว สายตาดุ ๆ หลุบมองผ่านเรียวขาขาวเนียนพร้อมบ่นให้ได้ยินแค่สองคน “ใส่กระโปรงสั้นขนาดนี้ ถ้าแม่รู้ได้โดนตีขาลายแน่” “พี่คลื่นก็อย่าบอกแม่สิ” คนตัวเล็กปั้นหน้างอ พยายามดึงชายกระโปรงทรงเอด้วยท่าทางปั้นปึ่งเหมือนทุกที “ถ้าพี่ไม่บอกใครจะรู้ได้” “ก็มันน่าโดนตีสักที” นับคลื่นอดไม่ได้ที่จะผลักหัวน้องเบา ๆ หากไม่ติดว่านับดาวเป็นลูกคนเล็กที่คนทั้งบ้านประคบประหงมเป็นอย่างดี ก็เขาเองนี่แหละที่จะฟาดให้สักที “อยู่กับพี่ก็ต้องเชื่อฟังให้มาก ๆ เข้าใจไหม?” “อือ ไม่ฟังพี่คลื่นแล้วดาวจะฟังใคร?” คนอยู่เป็นรีบพยักหน้าหงึกหงัก กับพี่คลื่นเธอเป็นเด็กดีเสมอนั่นแหละ ถึงอีกฝ่ายก็หัวเราะเบา ๆ กับท่าทีประจบประแจงด้วยสายตากึ่งขันระคนเอ็นดู สำหรับคนอื่นนับคลื่นอาจเป็นคนเอะอะโผงผางจนดูไม่น่าคบค้าสมาคม แต่สำหรับน้องสาวอย่างนับดาว พี่คลื่นเปรียบเสมือนเกราะคุ้มกันภัยอย่างดี แน่นอน

Wanna be yoursตอนที่ 2.2สัมผัสสองชั่วโมงต่อมา นับดาวเคยคิดว่าหากมีโอกาสได้ทำอะไร สองต่อสอง กับคนที่เธอแอบชอบก็คงจะดีต่อใจมิใช่น้อย กระทั่งคิดว่าบางทีอาจพอมีตัวตนในสายตาอีกฝ่ายขึ้นมาบ้าง และหากจะคิดไปไกลกว่านั้นก็ไม่ปฏิเสธว่าหวังที่จะได้รับความชิดใกล้มากยิ่งกว่าที่เคย ทว่าเมื่อถึงเวลาจริงก็ราวกับจะไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงโรงภาพยนตร์ซึ่งกำลังฉายภาพยนตร์แนวซูเปอร์ฮีโร่อยู่ในขณะนี้แน่นขนัดไปด้วยผู้คนซึ่งจับจองที่นั่งจนเต็ม เพราะเป็นวันแรกที่หนังจากค่ายใหญ่เข้าฉายคนข้าง ๆ จึงสำรองที่นั่งชั้นพิเศษไม่ทัน ตอนนี้ระหว่างทั้งคู่เลยรายล้อมด้วยลูกค้าคนอื่นที่นั่งติดกันแบบเบาะชนเบาะเวลาฉายเดินหน้าไปนานกว่าค่อนชั่วโมงระหว่างเธอและเขาก็ยังไร้วี่แววว่าจะได้ชิดใกล้แบบที่คนคิดไม่ซื่อหวังจะให้เป็น แต่แม้จะ หวังสูง นับดาวก็ใช่ว่าจะใจกล้าอย่างที่สมองคิด สุดท้ายเลยได้แต่นั่งกอดอกกะพริบตามองภาพบนจอขนาดยักษ์โดยสาระสำคัญของภาพยนตร์แทบไม่เข้าโสตประสาทเลยแม้แต่นิดเดียวกระทั่งวินาทีหนึ่งจู่ ๆ ฮาร์เปอร์ก็ยกพนักพักแขนระหว่างเบาะขึ้นโดยไม่มีปี่มีขลุ่ย“ขยับมา”น้ำเสียงที่ผิดปกติไปจากทุกทีของเขาทำเอานับ

Wanna be yoursตอนที่ 3.2เสนอตัวอีกครั้ง“จะนวด?” คิ้วหนาเลิกขึ้นเล็กน้อย ฮาร์เปอร์นึกขันกับใบหน้าสวยที่ยังคงมีท่าทีมึนตึง แต่เขาก็ไม่คิดจะขัดศรัทธา “อะ ไหนลอง” จบคำอนุญาต เจ้าของฝ่ามือนุ่มก็ออกแรงบีบนวดอย่างแรงด้วยนึกหมั่นไส้คนตัวโต นับดาวไม่ได้อยากทำงานนี้ขนาดนั้น เธอแค่ไม่เข้าใจว่าทำไมถึงไม่ได้รับเลือกทั้งที่เสนอตัวก่อนตั้งหลายวันจะให้พูดแบบไม่อายปากก็ยังไงอยู่ แต่เธอไม่ปฏิเสธใจว่าเป็นเพราะอยากอยู่ใกล้อีกฝ่ายนั่นแหละ กระนั้นพี่เปอร์ก็ทำทีไม่รู้ร้อนรู้หนาว ใบหน้าหล่อยังคงลอยหน้าลอยตาจ้อง มุมปากหยักลึกเผยรอยยิ้มในจังหวะที่มือกระด้างคว้าจับเข้าที่ข้อมือของเธอ “แรงไป” “พี่จะได้รู้ว่าดาวมีแรงพอจะทำงาน” “ตัวแค่นี้ ทำเป็นเก่ง” “ดาวเก่งนะ” นับดาวอดไม่ได้ที่จะฮาร์ดเซลล์ตัวเอง “เก่งหลายอย่างเลย จะใช้ให้ยกของจนกล้ามขึ้นยังได้ ดาวแข็งแรงจะตาย” “อย่างเธอแค่สะพายกระเป๋ากล้องก็ไหล่ช้ำแล้วมั้ง” ฮาร์เปอร์เลื่อนคิ้วเข้าหากันอย่างไม่ศรัทธา แค่กระเป๋ากล้องกับเลนส์ถ่ายก็หนักร่วมกิโล ไหนบางครั้งอาจต้องช่วยเขาแบกไฟไปนอกสถานที่อีก ต