Lahat ng Kabanata ng Love by My unknown husband : Kabanata 11 - Kabanata 18

ONE MONTH LATER Isang buwan na nakatingga dito sa Condo ni Zeb makes me feel exhausted! Naka Bed rest lang Ako dahil medyo maselan ang aking pagbubuntis. Kahapon lang sinabi sa akin ng Doctor na I'm already allowed to go outside para naman daw ma exercise Ako. Maaga akong naligo dahil balak kong doon mag almusal sa opisina ni Zeb and after ay pupunta naman Ako sa opisina ni Cassandra. Hindi na Ako pumirma ng kontrata, I will walk on Her opening night for free total hindi pa naman halata ang tiyan ko. Hindi pa alam ni Zeb na ito ang balak ko at mamaya ko planong sabihin. I wear short and loose shirt to fell comfortable and now, I'm ready to go. I grab a taxi dahil balak nasa Bahay pa pala namin ang aking kotse. Pagdating sa Company ay walang tao sa loob ng opisina nito dahil may meeting 'ata. Kahit kasi ang secretary nito ay wala rin. Umupo muna Ako habang nag ce-cellphone nang makaramdam Ako ng pagka-ihi. Palabas na sana Ako sa banyo ng may naririnig na akong boses.

"You're stunning kahit preggy My Darling." humahangang sabi nito. Busy ang make up artist sa pag aayos sa akin but this time I wanted the best for My last walk.Before, I don't care what make-up suits for me dahil may tiwala Ako sa kanila but not now. I choose the colo of My make-up, the style of My hair and everything. "Excited na kinakabahan po Ako, Mamita! At the same time ay na-iiyak. Being a Model for me is not just to have a big Money nor being Popular. I've dream this! Felling ko, kapag naglalakad Ako sa stage ay para Akong lumulutang na parang isang nilalang na gumagala sa mala para-isong Lugar." maluha luha kong sabi. "I'm About to cry na My Darling! And please, stop your drama dahil ang make-up baka kumalat! Bruha ka!" "Ready everyone, we're going to start!" sigaw nang Organizer. Umayos na kami sa pila. Hindi ko ma-iwasang kabahan konti dahil Ako ang una at huling rarampa. Kinakabahan dahil for the first time ay manonood ang buong pamilya live in My 8yrs being a Mo

"Frenny! I called you may times but you didn't answer!" bungad sa akin ni Nichole pagka sagot ko sa phone na may kasamang paghihikab. "I'm sorry Frenny, may hang over lang. May nakilala kasi Akong kapitbahay rito kaya nag inom kami kagabi. Why you called early?" "Your Dad is in critical condition. I don't know the update yet pero madaling Araw siya sinugod sa Hospital." "Damn! I'll pack My things!" pinatay ko na ang cellphone ng hindi hinintay ang sagot nito. Sakay ang private plane ay mabilis lang akong nakarating sa Pinas ng walang kahirap hirap. Pagdating sa Airport ay dumeritso 'agad Ako sa Hospital. "Mom!" Sigaw ko habang tumatakbo palapit rito ngunit Isang malakas na sampal ang sumalubong sa akin. "How dare you para magpakita sa amin, Talia? Inatake ang Daddy mo kaka-isip kung ano na ang nangyari sa'yo! It's been a year na wala man lang kaming balita sa'yo!" galit na hagulhol nito. "I'm so sorry Mom. Im so sorry. Naduwag Ako! Nasaktan Ako at hindi ko man lang ini

Masakit ang ulo ko pagka gising kinabukasan. Dinilat ko ang aking mga mata at ganoon na lang ang gulat ko ng hindi ko ito kuwarto. I was drunk last night at hindi ko na matandaan ang ginawa ko. Ang huling natandaan ko lang ay tinawagan ko si Nichole at dumating naman ito. Nilibot ko ang aking paningin at parang pamilyar ito sa akin. Napatingin Ako sa lamesa at sa nag iisang picture frame na nakalagay rito. It was Me and Zeb. Tumayo Ako upang kunin ito sabay bato sa poder. "Talia! What are you doing?" galit na tanong ni Zeb sa akin na kalalabas lang galing sa banyo. Sasagutin ko na sana ito ng biglang bumukas ang pintuan. "Zeb, what happen? Bakit may narinig akong nabasag?" tuloy tuloy na sabi nito at hindi man lang Ako napansin. "You said, she's not living here, Zeb?" baling ko rito. "Ohhh, may bisita ka pala Zeb?" Naglakad ito na parang nang aakit at umupo sa aming kama. "Kagabi lang My Love dahil may sakit si Chloe." Lumapit ito sa akin at hinapit Ako palapit dito."Really