All Chapters of The Billionaire's Forsaken Wife: Chapter 61 - Chapter 70

Si Andrea ay matatag na nagsabi sa kaniya, “Ipapakita ko ang patunay sa kanila.” Ang paunang antas sa Paligsahan sa Matematika ng Titans ay iaanunsiyo sa susunod na Martes.Ito ang pinakamahalagang antas ng paligsahan sa buong San Valente na magsisilbing patunay sa kompanya na siya lamang ang nagtatakbo ng mga kalakalan sa prudokto.Sa Lunes, sa Tanggapan ng Ugnayang Sibil:Bumaba si Alejandro mula sa sasakyan at agad na napatingin kay Andrea.May kakaibang kislap ang kanyang mga mata, gaya ng apoy na bahagyang sumiklab sa ilalim ng yelong balat.Nagmumukhang maayos ba siya? Ang makintab na lip gloss sa kanyang mga labi, ang maputing balat na tila alabok ng porcelana, at ang bawat guhit ng mukha niyang walang kapintasan, lahat ay tila sinadyang ipakita sa kanya, at hindi niya maiwasang huminto sandali.Ginamit niya ang pangkabit na hugis pating para ayusin ang mahabang buhok sa likod ng ulo niya, at ilang hibla ang malayang nahulog, tila walang sinasadyang kalat, ngunit perpekto ang

Pinukaw ni Clarrise ang lahat ng tingin patungo sa harap ng isang malaking tarpulin.Sa salamin ng harapan, nakasulat ang salitang “kasal.”Tumilapon ang kanyang daliri at pumalakpak; sa utos niya sa drayber ng malaking tarpulin, pinindot ang buton, nagsayaw ang wipers at tinanggal ang nakasulat na “kasal,” para maging malinaw muli ang harap ng sasakyan.Tumalon siya sa harap ng malaking yumuko, at gamit ang spray paint sa salamin, isinulat ang salitang:“Diborsyo.”Kaswal niyang itinapon ang lata ng spray sa lupa, tumayo sa harap ng malaking tarpulin, at sumigaw nang malakas:“Batiin natin ang ginoong ito! Nakawala na sa asawa, malaya, at masayang hiwalay!” aniya.Pinangunahan ni Clarrise ang iba pang mga lalaki, hawak ang isang karatula para batiin si Alejandro sa kanyang diborsiyo. Inutusan din niya ang ilan na magtutok ng trumpeta at magpakalat ng mga laso.“Mommy, ano po ang ginagawa ni Tita?” tanong ni Liana na litong-lito.“Hinahamak niya si Tito Alejandro mo para ipahiya siya,

Tinanggal ni Clarrise ang metal na guwantes, binuksan ang gripo, at hinugasan ang kanyang mga kamay.Ang babae, na may asul na ilong at namuong mukha mula sa suntok, ay nakaupo sa sahig. Niikot niya ang mga braso sa paligid ng kanyang mga balikat, habang ang buong katawan ay nanginginig sa takot at sakit.Pinunasan ni Clarrise ang kaniyang mga kamay, malamig ang tingin habang binabalaan ang babae:“Hahanapin mo pa rin ba ang kapalaran mo rito sa kabisera? Payo ko, huwag mo akong galitin. Labintatlong binata rito ang itinuturing kong mga kapatid; kapag nagtaas sila ng kamay, maaari ka nang mawala.” aniya.Bumaba ang tinig niya, mabigat at mapanganib. Parang ibong nabihag, nanginginig ang babae sa sahig; ang buong katawan niya ay nanginginig, at ang takot ay umambon sa kanyang mga mata.Lubos na nasiyahan si Clarrise sa naging reaksyon ng babae.Umalis siya, at mahigit sampung minuto ang lumipas bago lumabas ang babae mula sa banyo. Ang katawan niya’y puno ng sakit, halos hindi na niya

Pinipilit niyang itagilid at suportahan ang sariling pawis na katawan.Kung nandiyan sana si Andrea, siya na ang magpapalit ng kanyang damit, magpapahid ng pawis sa katawan, at magtatakip ng kumot para makatulog siya nang maayos.Naiinis si Alejandro, itinaas ang kamay at hinila ang butones sa kwelyo ng kanyang kamiseta.Kinuha ni Clarrise mula sa plastic bag ang ilang kahon ng gamot.“Tingnan mo, alin dito ang iinumin mo?” mahinahon niyang tanong.Napangisi si Alejandro, “Hindi ito ang gamot sa tiyan na karaniwan kong iniinom. Maaari mo namang tanungin si Andrea...”Pagkatapos niyang magsalita, lalo pang sumabog ang kanyang ekspresyon.Naiinis din si Clarrise, “Lumabas ako at pinuntahan ang ilang botika. Hindi ko alam kung anong gamot sa tiyan ang gusto mong inumin, kaya bumili ako ng maraming gamot, may isa sa kanila na siguradong makakainom ka!” aniya.“Wala na akong nararamdamang sakit pa, umuwi ka na.” ani Alejandro.Hindi na nagpakita ng interes si Alejandro sa paligid, at may m

Nang marinig ni Liam ang sinabi, nanlamig ang kanyang mukha at mariing binalaan ang mga kasamahan,"Hindi kayo puwedeng makipaglaro kay Liana!"Agad na pumila ang mga bata at sabay-sabay na sumaludo."Maliwanag po ginoo!"Napansin ni Andrea na biglang naging seryoso ang mukha ni Liana habang nakatingin sa gate ng paaralan.“Liana?” mahina niyang tawag sa anak.Mahigpit na hinawakan ni Liana ang strap ng kanyang bag at pilit na pinakalma ang tinig.“Mommy, pasok na ako. Bye!” aniya.Nang makita niya ang mga batang madalas niyang kalaro, masigla siyang tumakbo palapit.“Trina!” sigaw ni Liana.Sandaling tumingin si Trina, Ferer kay Liana, saka mabilis na ibinaba ang ulo at pinabilis ang lakad.Ngunit mabilis namang naabutan ni Liana si Trina at masiglang ibinahagi,“Trina, alam mo ba? Nagpalit na ako ng pangalan! Hindi na ako si Liana, Tolentino ang pangalan ko na ngayon ay Alona Samonte, pareho na kami ng apelyido ni Mommy!” aniya.“’Wag mo akong kausapin.” malamig na sagot ni Trina ha