All Chapters of เคียงรัก เธียรวัฒน์: Chapter 11 - Chapter 20

แหกกฎของตัวเองร่างสูงไม่รอให้เธอตอบรับหรือปฏิเสธใด ๆ ใช้โอกาสนี้ก้มลงมอบจูบแสนหวานให้เธอ เพื่อชักจูงเธออีกครั้งเพื่อให้เธอไม่อาจปฏิเสธเขาได้เลยหญิงสาวยอมทิ้งกายลงเช่นเดิม อย่างไม่อาจที่จะปฏิเสธเขาได้อีก มาถึงขั้นนี้ เธอก็อยากลองเรียนรู้อะไรบ้าง สิ่งที่เธอห่วงแหนมาตลอด จนอายุ 23 ปีแล้ว ก็ยังไม่เคยคิดที่จะทำอะไรแบบนี้เลย แต่วันนี้ขอแหกกฎของตัวเอง ที่ตอนแรกตั้งใจจะเก็บครั้งแรกไว้ให้กับว่าที่สามีในอนาคตของเธอร่างสูงปล้ำจูบหญิงสาวจนพอใจแล้ว ก็ลุกขึ้นมาปลดเปลื้องเสื้อผ้าของตัวเองออกอย่างรีบร้อนทันที ก่อนที่หญิงสาวจะปฏิเสธเขา“มะ มัน...” หญิงสาวเบิกตากว้างทันที ที่เห็นสิ่งนั้นของเขาเต็มสองตา เธออยากกระถดตัวหนี แต่ก็ทำไม่ได้อย่างที่ใจคิด“ตกใจอะไร ของฝรั่งไม่มีให้ดูหรือยังไง ฟอด...” เขาทิ้งตัวมาทาบทับเธอเอาไว้ แล้วเอ่ยแซวเธอขึ้นมา ก่อนที่จะหอมแก้มแดงระเรื่อของเธอไปหนึ่งฟอดใหญ่บนเตียงกว้างสองสายตามองสบตากันอย่างหวานเยิ้ม คนตัวโตกดจูบซุกไซ้ที่ซอกคอของเฮอีกครั้ง มือหนาบีบขย้ำเคล้นคลึงที่เต้าอวบที่มีขนาดใหญ่เกินตัวอย่างเมามัน ก่อนจะขยับตัว ดันต้นขาเรียวที่คอยแต่จะหุบหนีเขา ให้แบอ้าออกกว้างตั

ข้อแลกเปลี่ยนกรุงเทพมหานครบ้านนนทวัฒนากุลหญิงกลับมาถึงบ้านในเวลาช่วงเย็น โดยที่เธอนั่งรถแท็กซี่มาลงที่บ้าน และไม่ได้โทรฯแจ้งคนที่บ้านด้วย เพราะเธอปิดเครื่องโทรศัพท์มือถือไว้ กลัวใครบางคนจะโทรฯตามเธอ เขาคงไม่โทรฯมาหรอก เธอไม่ได้สำคัญกับเขานี้“พัชชา! กลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่ ทำไมไม่โทรมาบอกก่อน แม่จะได้ให้คนไปรับ แล้วทำไมสภาพเป็นแบบนี้” สุพัชชา ถามขึ้นมาทันที เมื่อเห็นสภาพอิดโรยของลูกสาวเพียงคนเดียวของบ้าน ที่กลับเข้ามาในบ้านช่วงเย็นแล้ว“พัชชาขอตัวไปพักก่อนนะคะคุณแม่ พัชชาเหนื่อยมากเลย” หญิงสาวเอ่ยตอบแม่ออกไปเพียงเท่านั้น“ไม่สบายหรือเปล่าลูก” ผู้เป็นแม่ถามขึ้นมาทันทีด้วยความเป็นห่วง“...” หญิงสาวไม่ได้เอ่ยตอบผู้เป็นแม่แต่อย่างใด แต่กลับพยักหน้ารับแทน เพราะสภาพเธอตอนนี้ ยืนแทบจะไม่ไหวอยู่แล้ว เธอต้องการพักผ่อนมาก เธอง่วงมากด้วย“รีบขึ้นไปพักเถอะลูก อย่าลืมทานยาน่ะ ค่ำ ๆ แม่จะให้คนขึ้นไปเรียกน่ะ ถ้ายังไม่หายแม่จะโทรฯตามหมอ”เมื่อผู้เป็นแม่พูดเพียงเท่านั้น เธอก็เดินขึ้นบันไดไปในทันที โดยที่ไม่สนใจผู้เป็นพ่อที่เดินสวนทางมาเลยแม้แต่น้อย มีเพียงแค่ยกมือไหว้เท่านั้น แล้วก็เดินตรงไปยังห้องน

คิดว่าจะทำแบบนี้หรือ?[พี่เธียร!] คนปลายสายตกใจทันที ที่รู้ว่าคนที่สนทนากับเธออยู่นั้น ไม่ใช่คนเดียวกันกับเจ้าของโทรศัพท์“ตกใจอะไร จำผัวตัวเองไม่ได้แล้วหรือไง...” เสียงเข้มเอ่ยขึ้นมา[บอกแล้วไงว่าไม่ใช่ผัว แค่นี้นะคะ]“เดี๋ยว...ถ้ากล้าวางสายใส่ จะตามไปถึงกองถ่ายเลย” เสียงเข้มสั่งขู่เธอไว้ทันที เมื่อเธอกำลังจะวางสายใส่เขา[มีธุระอะไรไม่ทราบคะ ฉันต้องไปทำงานต่อ]“แทนตัวเองใหม่ด้วย”[ถ้าไม่มีธุระอะไรสำคัญ พัชวางนะคะ ต้องไปเข้าฉากแล้ว]“กับพระเอก ทำไมต้องถ่ายรูปแนบชิดกันขนาดนั้นด้วย...แถมยังโพสต์โอ้อวดลงโซเชียลออกสื่ออีก” เขาพูดถึงประเด็นใหม่ทันที ที่เห็นก่อนหน้านั่นที่ก่อนจะโทรหาเธอเป็นภาพโปรโมทงานละครของทั้งคู่ ที่ศิริพัชชานั้นโพสต์ลงโซเชียลเป็นภาพที่ถ่ายคู่กันกับชายหนุ่มซึ่งรับบทเป็นพระเอกที่เล่นประกบกับเธอและมีคอมเม้นต่าง ๆ ที่ชื่นชมว่าทั้งคู่เหมาะสมกัน ต่างพากับจับตามองให้เป็นคู่จิ้นคู่ใหม่ของวงการอีกด้วย แถมบางคนอยากจะให้เป็นคู่จริงอีกด้วย[งานค่ะ มันคืองาน พัชต้องโพสต์โปรโมทสิ]“ช่วยปลดบล็อกให้ด้วย แล้วอย่าทำแบบนี้อีก โทรหาก็ให้รับสายด้วย เจอหน้าเมื่อไหร่จะคิดทุกดอกตามที่สายไม่ไ

เรื่องของคืนนั้น...“เรื่องวันนั้น...” เธียรวัฒน์เริ่มพูดขึ้นมาอีกทันที เมื่อนึกถึงเรื่องราวที่ผ่านมาในคืนนั้น ที่อยากจะคุยกับเธอ แต่ยังไม่มีโอกาสสักที วันนี้เลยอยากจะถามเพื่อความแน่ใจ เขาจะได้เตรียมตัวเตรียมใจถูก“จะมาพูดถึงอีกทำไม” หญิงสาวรีบร้องปรามเขาเอาไว้ ไม่ให้เขาพูดถึง เมื่อคนตัวโตกำลังจะพูดถึงคืนนั้น คืนที่เร้าร้อนของเธอและเขานั่นเอง“แค่จะถามว่า หลังจากที่ออกไปโรงแรมแล้ว ได้ทานยาหรือเปล่า” เสียงทุ้มถามขึ้นประเด็นทันที เพราะว่าตั้งคืนวันนั้นจบลง เขาก็ไม่มีโอกาสได้คุยกันกับเธอเลย“ทาน”“ยาอะไร” เขาเลิกคิ้วถามเธอขึ้นมาทันที เพราะอยากรู้และฟังจากปากของเธอให้แน่ชัดอีกที“ก็ยาแก้อักเสบ ยาลดไข้นะสิ ก็พัชป่วยตั้งแต่กลับถึงบ้านก็นอนซมเลย แล้วพี่หมายถึงยาอะไรหรือ” เธอตอบเขาออกไปตามตรง เพราะเธอน่ารู้ว่าเขาคงจะคิดว่าเธอคงจะป่วยแน่ ๆและเธอก็คิดว่าเขาน่าจะถามถึงยานี้หรือเปล่า เขาน่าจะรู้ว่าเธอจะต้องป่วยเลยออกไปซื้อยามาให้สินะ แล้วทำไมต้องออกไปซื้อด้วย ยาพวกนี้ที่พักตามโรงแรมก็มีอยู่แล้ว“หมายถึง ยาคุมฉุกเฉิน!”“...” หญิงสาวชะงักทันที พร้อมกับใบหน้าที่มีความกังวลผุดขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัด“

รออุ้มหลานเช้าวันนี้เธียรวัฒน์ขับรถมาส่งหญิงสาวที่สตูดิโอ ซึ่งเป็นสถานที่ถ่ายทำด้วยตัวเอง เพราะเมื่อคืนทั้งคู่ค้างอยู่ด้วยกัน“เลิกกี่โมงโทรมาน่ะ พี่จะแวะไปหาเพื่อนเก่าหน่อย” เสียงนุ่มเอ่ยขึ้นมา เมื่อรถจอดที่หน้าตึก“เพื่อน? พี่เธียรมีเพื่อนที่นี่ด้วยหรือ” หญิงสาวเลิกคิ้วถามทันที ที่เธียรวัฒน์บอกว่าจะแวะไปหาเพื่อน“เพื่อนตั้งแต่สมัยเรียนมัธยมด้วยกัน ไม่ได้เจอหน้ากันนานแล้ว ไม่รู้จะจำหน้ากันได้หรือเปล่า” เขาตอบเธอออกไปตามตรงเพราะตั้งแต่ที่จบมัธยมมา ก็ต่างคนต่างแยกย้ายกันไปศึกษาคนละที่บ้างก็ต่างจังหวัด ต่างประเทศบ้าง ส่วนเพื่อนคนนี้คือจบจากต่างประเทศมา และกลับมาอยู่ที่บ้านเกิดนานแล้ว“ไม่ต้องมารับก็ได้คะ พัชจะกลับบ้านไปหาพ่อกับแม่ค่ะ” ศิริพัชชาจึงบอกไปเมื่อเขาบอกว่าจะแวะไปหาเพื่อนส่วนเธอวันนี้ก็จะขอแวะไปที่บ้าน เพราะเมื่อคืนไม่ได้กลับบ้าน เกรงว่าพ่อและแม่จะสงสัยและจับผิดเธอเข้า“ก็ได้ครับ เดี๋ยวพี่โทรหานะ”อีกด้าน“ทำไมคุณไม่เอารถไป แล้วให้ฉันนั่งรถประจำทางไปเองคะ ใช้รถคุณมาหลายวันแล้ว ฉันเกรงใจ” มัทนาเอ่ยขึ้นมาบ้าง เมื่อวันนี้ต้องขับรถพาเจ้าของรถมาทำธุระที่ข้างนอก ก่อนที่เธอจะเข้าไป