All Chapters of แพรวาหมอดูหลงยุค: Chapter 11 - Chapter 20

"ยังไงวันนี้ลูกต้องโดนทำโทษนะที่สร้างเรื่องใหญ่โตขนาดนี้ว่านลี่ถิง" บิดาเอ๋ยบอกบุตรสสาวเสียงเย็นนางจะประมาทเกินไปแล้วคิดว่าตัวเองเก่งมากเพียงใดจึงหาญกล้าต่อยตีกับผู้ชายนี้ถ้าภรรยาที่จวนทราบเรื่องที่บุตรสาวทำไม่เป็นลมเป็นแลงไปแล้วหรือ "ซิงซิงพาคุณหนูของเจ้ากลับจวนได้แล้ว" ท่านแม่ทัพว่านลี่หลงสั่งสาวใช้เสียงเรียบ " เจ้าค่ะนายท่านคุณหนูเจ้าคะกลับกันก่อนเถอะเจ้าค่ะ""เอ่อท่านพ่อเจ้าค่ะข้ายินดีรับโทษทุกอย่างถ้าข้าทำผิดแต่ขอให้กลับถึงจวนก่อนนะเจ้าคะ พอดีข้านัดกันกับพี่สาวซูเมิ่งหลันกินมื้อเที่ยงไว้ข้าตกลงทำสัญญาซื้อแบบวาดชุดเสื้อผ้าของข้าเจ้าค่ะท่านพ่อ" ว่านลี่ถิงบอกกับบิดาเสียงอ่อน"พี่สาวซูเมิ่งหลันนี้บิดาของข้าเองเจ้าค่ะท่านแม่ทัพว่านลี่หลงเจ้าค่ะและนี้ก็พี่ชายคนเดียวของข้าเจ้าค่ะชื่อว่านลี่ขุ่ยเจ้าค่ะพี่สาวซูเมิ่ง"ว่านลี่ถิงนางแนะนำให้พี่สาวซูเมิ่งหลันให้รู้จักกันกับบิดาและพี่ชายของนางก่อนที่จะแยกย้ายกัน"ท่านแม่ทัพว่านลี่หลงแม่ทัพว่านลี่ขุ่ยผู้น้อยคาราวะเจ้าค่ะ" ซูเมิ่งหลันทำความเคารบิดาของน้องสาวว่านลี่ถิงอย่างมีมารยาทรวมถึงพี่ชายของว่านลี่ถิงด้วย"ยินดีที่ได้รู้จักคุณหนู

แต่เสียงคุยกันของคนในครอบครัวว่านต้องหยุดลงเมื่อพ่อบ้านเดินเข้ามาในห้องอาหารพร้อมทั้งบอกท่านพ่อว่าตอนนี้ท่านเสนาบดีฝ่ายซ้ายเดินทางมาเพื่อรอพบท่านแม่ทัพว่าน ทุกคนต่างมองหน้ากันทันที"เชิญไปที่ห้องรับรองแขกแล้วดูแลแขกให้ดี" บิดาบอกพ่อบ้านก่อนจะหันมาบอกให้สองแม่ลูกรอเถอะที่นี้"พ่อจะไปกับพี่ชายของลูกเองไปเถอะขุยเอ๋อร์เดี๋ยวแขกจะรอนาน" ท่านแม่ทัพบอกกับบุตรชายก่อนอะอาหารลุกขึ้นเดินนำหน้าออกไปก่อนว่านลี่ถิงกำมือชูขึ้นแล้วบอกพี่ชายที่ลุกขึ้นตามท่านพ่อไปว่า"สู้ๆเจ้าค่ะพี่ใหญ่" นางทำท่าทำทางประหลาดอีกแล้วว่านลี่ขุ่ยส่ายหัวให้กับน้องสาวของตัวเองที่นับวันจะทำตัวประหลาดขึ้นทุกวันตั้งแต่ที่นางตกน้ำ"ถิงเอ๋อร์ดูว่าบิดาของเจ้าจะจัดการเรื่องที่ลูกก่อได้หรือไม่จะบานปลายให้บาดหมางกันหรือเปล่า แต่เท่าที่ลูกเล่ามานับว่านายน้อยคนนี้ค่อนข้างเอาแต่ใจท่านพ่อของลูกจะต้องจัดการได้อย่างแน่นอน"ฝ่ายแม่ทัพว่าลี่หลงเดินมาถึงห้องรับแขกที่ตอนนี้มีท่านเสนาบดีฝ่ายซ้ายหลี่เหยียนซางนั่งหน้าบึ้งตึงด้วยความไม่พอใจ พอเขาเดินผ่านเข้ามาก็โดนชายชราตรงหน้าพูดขึ้นใส่หน้าด้วยความไม่พอใจในทันที"ท่านแม่ทัพว่านลี่หลงท่านจะนำตั

"ไหนท่านแม่ทัพว่านลี่หลงเล่าให้ข้าฟังเรื่องของบุตรตรีของท่านบ้างสิ" องค์รัชทายาทหันมาทางท่านแม่ทัพว่านลี่หลง เจ้าของจวนที่นั่งกันคนละฝั่งมีองค์รัชทายาทนั่งขั้นหัวโต๊ะเป็นประทานเพื่อฟังคำบอกเล่าของทุกฝ่าย"พะย่ะค่ะ" ท่านแม่ทัพว่าลี่หลงรับคำสั่งก่อนจะเริ่มเล่าเรื่องของบุตรสาวให้องศ์รัชทายาทได้ตัดสิน"เมื่อวานนี้ว่านลี่ถิงนางได้เดินไปที่ตลาดใกล้เหลาอาหารเพราะจะไปกินข้าวมื้อเที่ยงกับคู่ค้าของนาง พอใกล้จะถึงเหลาอาหารกับมีรถม้าของหลานชายท่านหลี่เหยียนซางที่สั่งให้คนบังคับม้ามาด้วยความเร็ว โดยไม่ได้สนใจว่าคนในตลาดนั้นกำลังเดินจับจ่ายซื้อของกันเต็มถนนวิ่งฝ่าผู้คนจนผู้คนวิ่งหนีตายกันชุนลมุน จนมีเด็กผู้หญิงหลุดจากการจับมือของมารดาโดนชนจนกลิ้งลงถนนในระยะแห่งความเป็นความตายที่ไม่มีใครคาดคิด บุตรสาวของกระหม่อมคิดว่านางอยู่ใกล้ที่สุดจึงตัดสินใจกระโดดลงไปช่วยเด็กด้วยการซัดมีดสั้นที่นางนำติดตัวไปด้วยหยุดม้าให้ชะลอความเร็วลงในขณะนางกระโดดลงไปช่วยเด็ก จึงทำให้รถม้าพลิกคว่ำพร้อมกับการช่วยเด็กได้หวุดหวิดจึงไม่เกิดเรื่องสูญเสียขึ้น แต่หลานชายของเสนาบดีหลี่ที่ลุกขึ้นมานั้นได้ถามว่าตัวเองนั้นเป็นใครใหญ่แค่

ผ่านมาอีกหนึ่งอาทิตย์ข่าวจากท่านพ่อที่มาเล่าให้นางกับท่านแม่ฟังเรื่องท่านเสนาบดีฝ่ายขวาบุกไปจวนเสนาบดีฝ่ายซ้ายและได้ไปแจ้งที่ศาลต้าลี่เอาไว้ เรื่องที่เกือบจะสูญเสียหลานสาวไปในวัยห้าขวบ บุตรชายคนโตของเสนาบดีฝ่ายขวาโกรธมากที่ได้ฟังฮูหยินเล่าเรื่องที่บุตรสาวกลิ้งหลุดมือตอนพากันวิ่งหนีตายจากรถม้าของหลานชายของเสนาบดีฝ่ายหลี่ จึงไปที่จวนข่มขู่จนทั้งสองเสนาบดีทะเลาะกันจนจะขึ้นกราบทูลเรื่องถึงฝ่าบาทแต่มารดาของหลี่เจ๋อฉางขอร้องว่าจะชดใช้ให้จวนของเสนาบดีฝ่ายขวาจนพอใจเพราะไม่อยากให้เรื่องถึงพระกรรณ์ของฝ่าบาท เรื่องนี้คงจะจบไม่งามอย่างแน่นอนเพราะทุกครั้งที่เกิดเรื่องนั้นไม่มีใครกล้าร้องเรียนแต่ครั้งนี้บุตรชายของนางทำเรื่องเกินกว่าคนเป็นตาจะช่วยได้ จึงทำให้ต้องยอมตามน้ำไปก่อนเพราะจากที่ให้คนไปสืบสาวเรื่องราว เป็นบุตรของนางเป็นคนผิดถ้าขึ้นศาลต้องแพ้อยู่ดีเพราะชาวบ้านได้ไปร้องเรียนเพิ่มขึ้น เพราะมีแม่ทัพว่านลี่หลงบอกให้ทุกคนไม่ต้องกลัวเพราะเรื่องนี้เคยเกิดมาบ่อยครั้ง แต่ครานี้เจอบุตรสาวของแม่ทัพที่มีข่าวเรื่องความร้ายกาจที่มีข่าวลือให้ได้ยินบ่อยๆ ต้องนำค่าทำขวัญไปที่จวนของเสนาบดีฝ่ายขวาอีกมากมายทั

ว่านลี่ถิงเดินเข้ามาด้วยรอยยิ้มเพราะนางคิดว่าท่านแม่ทัพคงจะดีใจจนกลั้นไม่ไหวไปหาสาวคนรักเรื่องที่นางขอถอนหมั้นก่อน จึงให้เขาต้องออกปากขอจากบิดามารดาของนางในครั้งนี้ แต่พอเห็นคนที่ยืนรอนสงที่ริมหน้าต่างถึงกับชะงักนางหุบยิ้มทันทีก่อนจะถามชายหนุ่มออกไปตรงๆว่า"อ้าวท่านแม่ทัพเผิงเย่ห่าวยังไม่กลับไปหรือเจ้าคะ" และนางจำเป็นต้องย่อตัวเคารพเขาตามมารยาทของคุณหนูในห้องหอที่มี "เจ้าผิดหวังหรือที่เห็นข้ายังอยู่" แม่ทัพหนุ่มเอ่ยถามคู่หมั้นที่ยืนมองเขาอย่างไม่หลบสายตานางหาได้ทำตัวเอียงอายเหมือนเมื่อก่อนที่พบเจอเขามา นางจะอายหน้าแดงบิดตัวไปมาเวลาคุยกับเขาทุกครั้งที่เจอชายหนุ่มคิดในใจนางเปลี่ยนไปเหมือนคนละคนจริง แต่มองเช่นไรนางก็ยังหน้าตาเหมือนเดิม"มิกล้ามีเรื่องเจ้าค่ะเพียงแต่แปลกใจเหตุ ใยท่านจึงยังไม่กลับไปแจ้งข่าวดีกับคนรักของท่านในเมื่อข้าได้ให้ท่านพ่อยกเลิกการหมั้นหมายของพวกเราไปแล้ว "ว่านลี่ถิงถามกลับไปด้ววยความสงสัยที่ยังเห็นแม่ทัพยังอยู่ในห้องรับรองแขกนางคิดว่าบิดาเรียกหานางมาฟังข่าวดีเสียอีก"ใครคือคนรักของข้าอย่างนั้นหรือเจ้าลองบอกข้ามาหน่อยสิ เพราะตัวข้านั้นมีสัญญาหมั้นหมายกับเจ้าแค่ค