All Chapters of สลับร่างมาเป็นคู่หมั้นท่านประธาน (18+): Chapter 11 - Chapter 20

ตอนที่12เมื่อตั้งสติได้ขวัญข้าวถึงกับดีดตัวเองลุกจากที่นอน รีบสำรวจร่างกายตัวเองว่ามีสิ่งใดผิดปกติหรือเปล่า โชคดีที่ทุกอย่างยังปกติดี เสื้อผ้าของเธอยังอยู่ครบจากชุดเมื่อวาน แล้วที่นี่คือที่ไหน?ขวัญข้าวเปิดประตูห้องนอนออกมา ถึงได้เจอกับเจ้าของห้องที่เวลานี้อยู่ในชุดที่พร้อมจะไปทำงาน นั่งดื่มกาแฟอยู่ที่โซฟาห้องรับแขก“ตื่นแล้วเหรอ?” เจ้าของห้องเอ่ยถาม“ฉันให้แม่บ้านทำข้าวต้มเอาไว้ให้แล้ว ไปอาบน้ำแล้วก็ออกมาทาน เสื้อผ้าของเธออยู่ในห้องน้ำ ฉันโทรให้ที่บ้านของเธอเอามาให้เมื่อเช้า” เขาบอกทุกอย่างเสร็จสรรพภาคย์มักจะใช้บริการแม่บ้านให้มาทำความสะอาดที่คอนโดสัปดาห์ละ 3 วัน ซึ่งเมื่อเช้ามีแม่บ้านเข้ามาทำความสะอาดที่ห้อง เขาเลยขอให้ช่วยทำข้าวต้มเอาไว้ให้อลิชาด้วย เพราะคิดว่าเธออาจจะต้องการทานอะไรร้อน ๆ เมื่อตื่นขึ้นมา“ทำไมฉันถึงมาอยู่ที่นี่คะ?” ขวัญข้าวเอ่ยถาม เพราะเท่าที่เธอพอจะจำความได้ เมื่อวานเธอไปดื่มที่ผับ แต่หลังจากนั้นเธอก็จำอะไรไม่ได้แล้ว ซึ่งเขาไม่น่าจะรู้ด้วยซ้ำว่าเธออยู่ที่นั่น“เธอเมาไม่ได้สติอยู่ที่ผับ ฉันก็เลยไปพากลับมา” ภาคย์บอก“คุณรู้ได้ยังไงว่าฉันอยู่ที่นั่น” ขวัญข้าวเอ่ยถา

ตอนที่14เมื่อเห็นว่าคนเป็นเพื่อนความจำเสื่อม เกวลินจึงต้องค่อย ๆ เล่าเรื่องราวระหว่างเธอกับอลิชาให้อีกฝ่ายฟัง ว่าทั้งคู่คือเพื่อนสนิทที่รู้จักกันมาตั้งแต่เรียน ขวัญข้าวจึงเพียงแค่ค่อย ๆ ทำความรู้จักกับเพื่อนใหม่ไปในตัว เพราะถึงยังไงเธอก็ต้องอยู่ในร่างของอลิชาไปตลอด การได้รู้จักกับเกวลิน ก็เหมือนเธอได้มีเพื่อนใหม่เพิ่มไปด้วย เพราะนอกจากเพื่อนที่ทำงาน เธอก็แทบจะไม่มีเพื่อนสนิทที่ไหนอีกเลย“แล้วนี่แม่เลี้ยงกับน้องสาวของแกไปไหน ฉันเข้ามาไม่เห็นเจอใครเลย” เกวลินมองหาสองแม่ลูก เพราะปกติทั้งคู่มักจะทำตัวเป็นคุณนายอยู่ที่บ้านตลอด เวลาเธอมาหาอลิชาที่บ้านก็มักจะถูกคำพูดจิกกัดจากทิพย์และแพรพลอยอยู่เสมอ“ไปข้างนอกน่ะค่ะ แต่ไม่รู้ว่าไปไหน” ขวัญข้าวบอก เพราะเธอเองก็ไม่ค่อยได้ใส่ใจสองแม่ลูกสักเท่าไหร่“คุณพอจะเล่าเรื่องระหว่างฉันกับคุณภาคย์ให้ฟังหน่อยได้มั้ยคะ?” ขวัญข้าวเอ่ยถาม เพราะนี่ก็เป็นอีกหนึ่งเรื่องที่เธอเองก็อยากรู้ ว่าทั้งคู่มีความสัมพันธ์กันแบบไหน แล้วทำไมภาคย์ถึงดูไม่ค่อยชอบอลิชาสักเท่าไหร่ทั้งที่เป็นคู่หมั้นกันแท้ ๆ“แกเรียกฉันว่าเกลแบบที่เคยเรียกได้มั้ยวะ? เรียกว่าคุณแบบนี้ ฉันจั๊กกะจี

ตอนที่16อย่างน้อยข้อดีของการที่เธอความจำเสื่อม ก็ทำให้เธอลืมนิสัยแย่ ๆ ของตัวเองไปได้ แต่ก็ไม่รู้ว่าถ้าความทรงจำของเธอกลับมาแล้ว อลิชาคนเดิมจะกลับมาด้วยหรือเปล่าแต่ที่แน่ ๆ ภาคย์ชอบเธอในแบบนี้มากกว่า ถึงบางทีอาจจะดูวางตัวห่างเหิน และเจียมตัวจนน่าหงุดหงิด แต่นั่นก็ไม่ใช่ปัญหาสำหรับเขาแค่เธอไม่ก่อเรื่องก็ดีมากแล้วเย็นวันนี้ขวัญข้าวต้องไปบ้านสวนของ คุณหญิงละอออร คุณย่าของภาคย์ ที่อยากเจอเขากับอลิชา เพราะตั้งแต่อลิชาเกิดอุบัติเหตุจนกระทั่งหายดี คุณหญิงก็ไม่เคยเจอกับเธอเลย จะให้เข้ามาเยี่ยมที่ในเมืองก็ดูจะลำบากคนอายุมาก อีกอย่างคุณหญิงเองก็ไม่ค่อยชอบสังคมเมืองสักเท่าไหร่ พอได้มาปลูกบ้านสวนอยู่แถบชานเมือง เลยไม่คิดที่จะเข้าไปในเมืองอีก จะมีก็แต่ลูกหลานที่มักจะมาเยี่ยมเดือนละครั้ง เพราะแต่ละคนก็งานยุ่งกันหมดขวัญข้าวรู้สึกเกร็งจนภาคย์ดูออก เพราะตลอดการเดินทางมาที่บ้านสวน เธอมองออกไปแต่นอกกระจกรถ ปกติก็ไม่ค่อยพูดอยู่แล้ว คราวนี้ไม่พูดหนักกว่าเดิมเขาถามคำเธอก็ตอบคำ“อย่าบอกนะว่าเธอเกร็งที่จะได้เจอคุณย่า”“คือ ฉันแค่กลัวจะทำตัวไม่ถูกเวลาเจอท่าน” ขวัญข้าวไม่รู้ว่าคุณหญิงละอออรจะเป็นประเภทผู้ด

ตอนที่18“ทำไมเธอถึงได้คิดว่าฉันมีคนที่รักอยู่แล้ว”“ถึงตอนนี้ฉันจะยังจำอะไรไม่ได้ แต่ก็พอจะดูออกว่าคุณเองก็ไม่ได้ชอบฉันสักเท่าไหร่ ในเมื่อเราต่างก็ไม่ได้รักกัน ฉันว่าเราก็น่าจะถอนหมั้น เพราะฉันก็ไม่อยากแย่งคนรักของคนอื่นด้วย” ขวัญข้าวบอกตามที่เธอคิด เพราะในเมื่อเขากับเธอต่างก็ไม่ได้รักกัน ยื้อกันไปแบบนี้ก็ไม่เป็นผลดีต่อใครเลย“เธอบอกว่าเธอก็ไม่ได้รักฉันอย่างนั้นเหรอ?” เขาถามมันออกมาอย่างไม่เข้าใจ เพราะตลอดเวลาที่ผ่านมาอลิชาเป็นฝ่ายเข้าหาเขามาตลอด และยังเป็นฝ่ายที่เร่งการแต่งงานจากเขาด้วยซ้ำ แต่มาในวันนี้เธอกลับบอกว่าไม่ได้รู้สึกอะไรกับเขาแล้ว“ที่ผ่านมา เป็นเธอไม่ใช่เหรอที่อยากแต่งงานกับฉัน”“ถ้าเป็นเมื่อก่อนก็อาจจะใช่ แต่ในเมื่อตอนนี้ฉันไม่ได้รู้สึกแบบนั้นแล้ว ก็ไม่อยากที่จะฝืนใจคุณให้ต้องมาแต่งงานกับฉัน ในเมื่อคุณเองก็มีคนรักอยู่แล้ว”“แปลว่าตอนนี้เธอไม่ได้รู้สึกอะไรกับฉันแล้วอย่างนั้นเหรอ?”“ค่ะ ฉันไม่ได้รู้สึกอะไรแล้ว”“...”“สรุปว่าคุณมีคนที่ชอบแล้วใช่มั้ยคะ?” ขวัญข้าวถามย้ำอีกครั้ง“ฉันไม่มี” เขาบอก และก็ไม่รู้ด้วยว่าเธอไปเอาความคิดนี้มาจากไหน“แต่ถ้าเธออยากจะถอนหมั้น ฉันจะหาโอ

ตอนที่20“ฉันคงจะลืมจริง ๆ นั่นแหละค่ะ” ขวัญข้าวพูด ก่อนจะยิ้มแก้เก้อให้กับชายหนุ่มตรงหน้า“ให้ผมพากลับดีมั้ย?”“ไม่เป็นไรค่ะ พอดีว่าฉันมากับเกลค่ะ เดี๋ยวรอกลับพร้อมเกลดีกว่าค่ะ”“ผมว่าคุณเกวลินน่าจะกำลังสนุกอยู่ ให้ผมไปส่งดีกว่าครับ อีกอย่างผมก็กำลังจะกลับแล้วด้วย” เขาบอก ทั้งที่ความจริงแล้วก็แค่ออกมาสูบบุหรี่ แต่พอเห็นอลิชานั่งอยู่คนเดียวก็เลยเข้ามาทัก ความจริงแล้วกลุ่มเพื่อนของเขายังอยู่ในร้านกันอยู่เลย“คงไม่รบกวนคุณปรานต์หรอกครับ เดี๋ยวผมพาอลิชากลับเอง” เสียงเข้มที่เอ่ยแทรก ทำให้อลิชากับปรานต์ต้องหันไปมองยังผู้ที่มาใหม่“คุณภาคย์”“ฉันมารับเธอกลับบ้าน” ภาคย์เดินมาหาอลิชา แล้วถือวิสาสะดึงแขนเธอเพื่อที่จะพากลับอย่างที่พูด แต่ขวัญข้าวกลับขืนตัว เพราะเธอจะกลับทั้งที่ยังไม่ได้บอกกับเกวลินได้ยังไง“เดี๋ยวก่อนค่ะคุณ ฉันต้องเข้าไปบอกกับเกลก่อน”“ไม่ต้อง ฉันบอกคุณเกวลินแล้ว” พูดแค่นั้นก็ลากแขนของคู่หมั้นให้เดินตาม โดยไม่คิดที่จะสนใจปรานต์ที่ยืนอยู่ตรงนั้นด้วยแม้แต่น้อยภายในรถที่เงียบจนน่าอึดอัด เพราะตั้งแต่อลิชาขึ้นรถกลับมากับภาคย์ ทั้งคู่ก็ไม่มีใครที่คิดจะพูดอะไรออกมาเลย จนกระทั่งอลิชาร