All Chapters of ทิ้งผัวปลอม แต่งใหม่กับทายาทพันล้าน: Chapter 1 - Chapter 10

30 Chapters

บทที่ 1

“คุณหลินคะ ใบทะเบียนสมรสฉบับนี้ของคุณเป็นของปลอมค่ะ”หลินชิงเหยียนมองเห็นพนักงานต้อนรับส่งใบทะเบียนสมรสที่เธอยื่นให้ส่งกลับคืนมาให้เธออีกครั้ง แม้ท่าทีของอีกฝ่ายยังคงสุภาพ แต่บนใบหน้ากลับฉายแววเยาะหยันออกมาเธอหัวเราะออกมาแล้วรับมันไว้ “ฉันจะไปทำใบทะเบียนสมรสปลอมมาหลอกพวกคุณทำไมกัน?”“บางทีอาจเพราะโปรโมชั่นพิเศษสำหรับวันครบรอบแต่งงานที่ทางเราจัดขึ้นก็ได้นะ” พนักงานต้อนรับพูดพลางเม้มปากเบา ๆ อย่างดูหมิ่นหลินชิงเหยียนถึงกับพูดไม่ออก เรื่องโปรโมชั่นอะไรนั่น เธอไม่รู้ด้วยซ้ำ เหตุผลที่เธอเลือกมาฉลองครบรอบแต่งงานสามปีกับซ่งเหยียนจินที่ร้านอาหารแห่งนี้ ก็แค่เพราะเธอชอบบรรยากาศสวนของร้านเท่านั้น“คุณจะมาพูดลอย ๆ ว่าใบทะเบียนสมรสของฉันเป็นของปลอมไม่ได้นะ ฉันสามารถร้องเรียนคุณได้” หลินชิงเหยียนพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาและหนักแน่นขึ้นพนักงานต้อนรับได้ยินดังนั้นกลับทำท่าราวกับได้ยินเรื่องตลก ถอนหายใจแล้วส่ายหัวอย่างจนปัญญาเห็นท่าทีของพนักงานต้อนรับแบบนั้น หลินชิงเหยียนขมวดคิ้วเล็กน้อยแล้วถามว่า “คุณแน่ใจได้ยังไงขนาดนั้น?”พนักงานต้อนรับก้มลงพิมพ์คีย์บอร์ดอยู่สองสามครั้ง แล้วหมุนหน้าจอคอมพิว
Read more

บทที่ 2

ช่วงเวลาหนึ่งเดือนนี้ เธอก็จะได้เล่นสนุกกับคนตระกูลซ่งให้เต็มที่เลยหลินชิงเหยียนเก็บโทรศัพท์แล้วก้าวเดินตรงไปยังบ้านตระกูลซ่งอย่างรวดเร็วเธอกดกริ่งหน้าประตู ไม่นานแม่บ้านพี่อิงก็มาเปิด พอเห็นว่าเป็นเธอกลับมา ก็ถึงกับตกใจ“ชิงเหยียน คุณ...คุณไปทำงานต่างเมืองไม่ใช่เหรอ ทำไมอยู่ ๆ ถึงกลับมาได้ล่ะ?”หลินชิงเหยียนไม่สนใจเธอ เดินอ้อมผ่านพี่อิงเข้าไปข้างในทันที“คุณนาย! คุณนาย! คุณชิงเหยียนกลับมาจากไปทำงานแล้วค่ะ!” พี่อิงที่ห้ามเธอไว้ไม่ได้ รีบตะโกนเสียงดังเข้าไปข้างในพอหลินชิงเหยียนเดินมาถึงตรงบันได แม่ซ่งก็ถือถ้วยซุปไก่ตุ๋นโสมออกมาจากครัวอย่างรีบร้อนเพื่อมาขวางเธอไว้“เธอ...เธอทำไมถึง…”“เหยียนจินอยู่ข้างบนใช่ไหม?”“ไม่ เขาไม่ได้อยู่บ้าน…”“ฉันจะขึ้นไปหาเขา”หลินชิงเหยียนไม่ฟังแม้แต่นิดว่าแม่ซ่งพูดอะไร เดินตรงขึ้นไปชั้นบนทันที“เหยียนเหยียน เหยียนเหยียน อย่าขึ้นไปข้างบน!” แม่ซ่งรีบวิ่งตามเธอไปอย่างลนลานหลินชิงเหยียนเร่งฝีเท้าขึ้นบันไดตรงไปยังห้องนอนของทั้งสองคน เธออยากจะดูนัก ว่าคู่ที่ถูกจับได้ว่าอยู่ห้องเดียวกันจะอธิบายยังไง!เธอผลักประตูเข้าไป แล้วก็เห็นซ่งเหยียนจินทันท
Read more

บทที่ 3

“ฉันขัดข้องสิ” หลินชิงเหยียนยกคิ้วขึ้นแล้วยิ้มพูดสีหน้าของพ่อซ่งมืดลงทันที เขาไม่คิดว่าหลินชิงเหยียนจะปฏิเสธเขาอย่างตรงไปตรงมาแบบนี้“เหยียนเหยียน พ่อทำแบบนี้ต้องมีเหตุผลของเขาแน่ ๆ ฟังพ่อเถอะนะ” ซ่งเหยียนจินพูดกับหลินชิงเหยียนเสียงเบา“เหตุผลอะไรล่ะ?” ซ่งเหยียนจินชะงักไปเล็กน้อยปกติหลินชิงเหยียนจะเชื่อฟังเขามาก ไม่เคยย้อนถามแบบนี้“เธอเหนื่อยแล้วใช่ไหม ถ้าอย่างนั้นไว้พรุ่งนี้ค่อยไปคุยกันที่บริษัทดีไหม…”“ฉันก็เหนื่อยจริง ๆ นั่นแหละ สุดท้ายต้องต่อรองกับอีกฝ่าย เจรจาเรื่องความร่วมมือให้เรียบร้อย แล้วยังต้องรีบกลับมาเพื่อเตรียมเซอร์ไพรส์ให้คุณอีก”“งั้นก็……”“แต่ฉันก็ยังอยากฟังว่าพ่อทำแบบนี้เพราะเหตุผลอะไร”หลินชิงเหยียนยังคงยิ้มอยู่ น้ำเสียงก็ยังนุ่มนวลเหมือนเดิม แต่ท่าทีกลับไม่ยอมถอยเลยแม้แต่นิดเดียว“ฮึ!” พ่อซ่งฮัมเสียงขึ้นอย่างไม่พอใจหลินชิงเหยียนมองไปที่เขาแล้วพูดว่า “พ่อ โครงการนี้ฉันเตรียมงานมาครึ่งปีแล้ว หนึ่งเดือนครึ่งกว่าฉันต้องออกไปทำงานต่างเมือง ล่วงเวลาจนถึงเที่ยงคืน หรือบางทีก็นอนค้างที่บริษัทเป็นเรื่องปกติ ตอนนี้โครงการกำลังจะได้ข้อสรุปอยู่แล้ว แต่พ่อกลับจะเป
Read more

บทที่ 4

“เมื่อกี้ฉันพูดจาไม่ดี ฉันขอโทษเธอนะ”“ที่รัก เธอจะใจร้ายให้ฉันไปนอนห้องรับแขกจริง ๆ เหรอ? ให้ฉันเข้าไปหน่อยได้ไหม ฉันอยากกอดเธอ”พอคิดถึงว่าผู้ชายคนนี้เพิ่งไปมีความสัมพันธ์กับเวินรั่วอันมา แล้วตอนนี้ยังอยากให้ตัวเองตั้งท้องอีก หลินชิงเหยียนก็รู้สึกคลื่นไส้ขึ้นมาทันที“ฉันเหนื่อยแล้ว มีอะไรไว้ค่อยคุยกันพรุ่งนี้เถอะ”“ที่รัก แต่ฉันไม่ได้กอดเธอมาตั้งอาทิตย์หนึ่งแล้วนะ เธอไม่คิดถึงฉันบ้างเหรอ?”หลินชิงเหยียนรู้สึกคลื่นไส้จนแทบจะอาเจียนออกมา“คุณเชื่อฟังพ่อแม่ไม่ใช่เหรอ งั้นคืนนี้ก็ไปนอนกับพวกท่านสิ!”ข้างนอกเงียบไปชั่วครู่ จากนั้นก็ได้ยินเสียงฝีเท้าที่ค่อย ๆ เดินห่างออกไปซ่งเหยียนจินเป็นคนอารมณ์ร้อน เวลาที่ทั้งสองมีความเห็นไม่ตรงกัน เธอมักจะเป็นฝ่ายยอมฟังซ่งเหยียนจินเสมอถ้ามีปากเสียงกัน ส่วนใหญ่ก็เป็นเธอที่ยอมก่อนเธอรักซ่งเหยียนจินมากจริง ๆ …เฮอะ ตอนนี้เหลือแค่ความน่าขันเท่านั้นหลินชิงเหยียนบอกว่าจะพักผ่อน แล้วก็ล้มตัวลงนอนหลับตา ทำเหมือนกับว่าหลับไปจริง ๆแต่เวินรั่วอันก็ยังระมัดระวังอยู่ดี จนกระทั่งเกือบตีสอง เธอถึงค่อย ๆ ย่องออกมาจากตู้เสื้อผ้าอย่างเงียบเชียบคงเพราะอ
Read more

บทที่ 5

เพราะหลินชิงเหยียนไม่ยอมรับบ้านหลังนี้ ซ่งเหยียนจินก็โกรธขึ้นมาจริง ๆระหว่างทางกลับ เขาไม่พูดกับเธอสักคำเดียวพอกลับถึงบ้าน เห็นลูกชายอารมณ์ไม่ดี แม่ซ่งก็รีบจ้องหลินชิงเหยียนเขม็งทันทีหลินชิงเหยียนไม่สนใจแม่ซ่งเลย แล้วเดินขึ้นไปชั้นบนเพื่อเปลี่ยนเสื้อผ้าพอเธอลงมาข้างล่างตอนมื้อเย็น พ่อซ่งกับซ่งเหยียนจินไม่ได้อยู่กินข้าวที่บ้าน แม่ซ่งนั่งอยู่ที่โต๊ะอาหารคนเดียว แต่ไม่มีจานชามสำหรับเธอ“ฉันเห็นว่าเธอท่าทางโกรธมาก คงไม่หิวล่ะสิ ก็เลยไม่ได้ให้พี่อิงเตรียมอาหารไว้ให้เธอ”“งั้นเหรอ”หลินชิงเหยียนเห็นพี่อิงถือจานอาหารออกมาจากครัว ก็รีบเข้าไปช่วยรับทันทีเมื่อก่อนเธอมักจะช่วยพี่อิงเตรียมอาหารเย็นอยู่เสมอ พี่อิงเลยนึกว่าเธอจะมาช่วยอีก ก็เลยยื่นจานให้อย่างเคยแต่หลินชิงเหยียนแกล้งทำเป็นรับไม่ทัน ดึงมือกลับไปเล็กน้อย แล้วจานอาหารนั้นก็หล่นลงพื้นดัง “เพล้ง!”แม่ซ่งเห็นเหตุการณ์เข้าก็รีบตะโกนใส่หลินชิงเหยียนทันทีว่า “นี่มันอะไรของเธอ แค่ถือจานยังทำให้ดีไม่ได้เลยเหรอ ตระกูลซ่งเราแต่งเธอเข้ามานี่ขาดทุนชัด ๆ!”“ฉันไม่ได้ตั้งใจนะคะ”หลินชิงเหยียนแกล้งทำท่าทางเหมือนน้อยใจ รีบวิ่งเข้าไปในคร
Read more

บทที่ 6

เมื่อกลับมาที่แผนกโครงการ เพื่อนร่วมงานทุกคนต่างมองเธอด้วยความเป็นห่วงหลินชิงเหยียนยักไหล่แล้วพูดว่า “ฉันถูกไล่ออกแล้ว”เพื่อนร่วมงานบางคนถอนหายใจ บางคนงงงัน บางคนก็โกรธจัด ส่วนเหวินหยวนถึงกับวิ่งเข้ามาแล้วตะโกนลั่นว่า“หัวหน้าทำโปรเจกต์ใหญ่ให้บริษัทตั้งมากมาย ที่บริษัทมีวันนี้ได้ก็เพราะหัวหน้าแท้ ๆ แล้วทำไมอยู่ ๆ ถึงมาไล่ออกกันล่ะ นี่มันชัดๆ ว่า……”หมดประโยชน์แล้วก็เขี่ยทิ้งเหวินหยวนไม่ได้พูดออกมา แต่ทุกคนในหัวกลับผุดคำนี้ขึ้นมาทันทีทุกคนต่างเห็นด้วยกับคำพูดของเหวินหยวน ก่อนที่หลินชิงเหยียนจะเข้ามารับหน้าที่ดูแลแผนกโครงการ บริษัทเคยประสบปัญหาขาดแคลนงานจนถึงขั้นเกิดวิกฤตในการดำเนินธุรกิจ แต่หลังจากที่เธอเข้ามา เธอก็พยายามปรับโครงสร้างใหม่ เลิกทำตัวเพ้อฝัน หันมารับงานเล็ก ๆ ก่อน แล้วค่อย ๆ สร้างความเชื่อมั่นให้คนนอกกลับมามอง “เทียนหย่วน” ในแง่ดีอีกครั้ง จนกระทั่งได้โครงการ “ศูนย์การค้าเซิ่งซื่อ” มาครองในที่สุด ทำให้เทียนหย่วนพลิกฟื้นกลับมาได้อย่างสมบูรณ์แต่คนที่เคยเป็นผู้กอบกู้สถานการณ์ไว้ได้ขนาดนั้น กลับถูกแย่งผลงานไป แถมยังถูกไล่ออกได้อย่างง่ายดายแบบนั้นอีกเหรอ?หลินชิงเหยีย
Read more

บทที่ 7

งานสังสรรค์จบลงแล้ว เพื่อนร่วมงานทุกคนต่างพอใจและแยกย้ายกันกลับเหลือเพียงแต่เหวินหยวน ผู้หญิงผมสั้นประบ่า สวมเสื้อหนัง ชอบขี่มอเตอร์ไซค์ บวกกับสีหน้าที่มักจะดูเท่จนคนอื่นคิดว่าเธอเป็นสาวสายลุย แต่ความจริงกลับชอบอ้อนกอดคนอื่นอยู่เสมอตอนนี้เธอกำลังเกาะแขนแน่นไม่ยอมปล่อย “หัวหน้า พาฉันไปด้วยเถอะ ถ้าไม่ได้เห็นหน้าพี่ทุกวัน ฉันจะมีชีวิตอยู่ไปเพื่ออะไรล่ะ”หลินชิงเหยียนเคาะหน้าผากของเหวินหยวนอย่างจนใจ “โตป่านนี้แล้วนะ!”“ยังไงฉันก็เด็กกว่าพี่อยู่ดี”“ใช่ เธอเด็กกว่าฉัน เพราะงั้นถ้าเจอเรื่องลำบากอะไรในอนาคต อย่าลืมโทรหาฉันนะ”สาวเท่ตาเริ่มแดงขึ้นมา แต่ก็ยังเชิดหน้าขึ้น พยายามกลั้นน้ำตาไม่ให้ไหลออกมา“หัวหน้า เพื่อนสนิทคนนี้ของพี่ไม่ใช่คนดีนะ พี่ระวังเธอไว้หน่อย” เธอเอียงตัวเข้าไปกระซิบเบา ๆหลินชิงเหยียนพยักหน้า “ฉันรู้แล้ว”“อย่าทำเหมือนคำพูดของฉันไม่มีความหมายสิ”“ฉันไม่โง่นะ”“หัวหน้า แน่นอนว่าพี่ไม่โง่ ตรงกันข้ามเลย พี่ฉลาดมาก แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังกันไม่พ้นคนใกล้ตัวหักหลังอยู่ดี”เด็กสาวคนนั้นมองได้ทะลุปรุโปร่งจริง ๆ นี่คงเป็นอย่างที่เขาว่าไว้ คนภายนอกมักมองเห็นชัด แต่คนอยู่
Read more

บทที่ 8

ซ่งเหยียนจินสะดุ้งเฮือกโดยไม่รู้ตัว แล้วเผลอมองเวินรั่วอันผ่านกระจกมองหลังไปหนึ่งแวบส่วนเวินรั่วอันก็หลบตาด้วยความรู้สึกผิด ก้มหน้าลงไม่กล้าพูดอะไร“ไม่กี่วันก่อน ผู้ช่วยของฉันเป็นคนขับรถคันนี้ คงเป็นเขาที่ให้ใครมานั่งตรงเบาะข้างคนขับแน่ ๆ เดี๋ยวฉันจะกลับไปด่าเขา” ซ่งเหยียนจินพูดขึ้นทำเสียงเหมือนสบาย ๆ“จริงเหรอ?”“ไม่งั้นพรุ่งนี้ให้ผู้ช่วยของฉันไปอธิบายกับเธอโดยตรงดีไหม?”“ไม่ต้องถึงขนาดนั้นหรอก”“ที่รัก เธอจะสงสัยว่าผู้ชายคนไหนในโลกนี้มีชู้ก็ได้ แต่ห้ามสงสัยฉันเด็ดขาด เพราะฉันรักเธอที่สุด”“รักฉันที่สุดเหรอ? งั้นแปลว่ายังรักคนอื่นอยู่ด้วยสิ?”“ฉันพูดผิดไปหน่อย ต้องพูดว่าฉันรักเธอคนเดียว”หลินชิงเหยียนแกล้งทำเป็นว่าอารมณ์ดีขึ้นแล้ว แล้วหยิบลิปสติกขึ้นมาพิจารณาด้วยความสนใจ“อ๊ะ ยี่ห้อนี้เป็นยี่ห้อที่อันอันใช้ประจำเลยนี่นา”หัวใจของเวินรั่วอันสะดุ้งขึ้นมาอีกครั้ง “อะ…เหรอเหรอ”“อืม ดูท่าแฟนของผู้ช่วยหวังจะมีรสนิยมไม่เบาเลยนะ”พอมาถึงคอนโดหรูที่เวินรั่วอันอยู่ หลินชิงเหยียนบอกว่ารู้สึกไม่สบายใจ จึงให้ซ่งเหยียนจินไปส่งเธอขึ้นไปถึงข้างบนทั้งสองเดินขึ้นไปชั้นบน หลินชิงเหยียนเ
Read more

บทที่ 9

ความรักแบบนั้น ทั้งไร้ค่าและน่ารังเกียจ เธอไม่ต้องการมันเลยแม้แต่น้อยส่วนเวินรั่วอันก็ไม่ต่างกัน น่ารังเกียจไม่แพ้กัน ปากบอกว่าเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของเธอ แต่กลับทำเรื่องทรยศต่อเพื่อนได้ทุกอย่างคนสองคนนั้น เธอจะทำให้พวกเขาต้องชดใช้ให้สาสม!เช้าวันรุ่งขึ้น หลินชิงเหยียนนั่งกินอาหารเช้ากับคนตระกูลซ่งแม่ซ่งจ้องเธออยู่หลายครั้ง พอเห็นว่าเธอไม่ตอบโต้ ก็พูดเหน็บแนมขึ้นว่า “บางคนเนี่ยนะ ไม่รู้จักตัวเองเลย คิดว่าบริษัทจะขาดเธอไม่ได้งั้นสิ”“ฮึ อย่าบอกนะว่ายังรอให้พวกเราไปขอร้องให้เธอกลับไปทำงานอีก?”“เมื่อก่อนเราชมเชยเธอมากเกินไป ถึงได้ทำให้เธอคิดตลก ๆ แบบนี้ได้”“แม่!” ซ่งเหยียนจินส่ายหัวใส่แม่ของเขา “อย่าพูดแล้ว กินข้าวเถอะครับ”“ฉันเป็นแม่สามีนะ จะว่าเธอสักสองคำมันผิดตรงไหน ฉันแค่สอนให้เธอรู้จักเป็นคนให้เป็นเท่านั้น!”“ขอบคุณสำหรับคำสอนของคุณค่ะ” หลินชิงเหยียนหันไปมองคุณนายซ่งแล้วยิ้มบาง ๆ “ฉันมันก็แค่คนไร้ความสามารถ ไม่เคยเซ็นสัญญาโครงการใหญ่ ๆ ให้บริษัท ไม่เคยทำเงินให้บริษัท พ่อจะไล่ฉันออกก็นับว่าเหมาะสมแล้วค่ะ”“ฮึ อย่างน้อยก็ยังรู้ตัวบ้างนะ” แม่ซ่งพูดด้วยท่าทีภาคภูมิใจเล็กน
Read more

บทที่ 10

หลินชิงเหยียนติดอยู่บนถนนอยู่พักหนึ่ง พอไปถึงหน้าตึกบริษัทจินหยวกรุ๊ปน ก็เห็นเพียงชายคนหนึ่งในชุดสูทสีดำกำลังนั่งขึ้นรถมายบัคสีขาวที่จอดอยู่หน้าประตู จากนั้นรถคันนั้นก็แล่นออกไปทันทีหล่อจนคนกับฟ้ายังอิจฉา?เธอจะตกหลุมรักโดยไม่อาจถอนตัวได้?แค่นี้เหรอ?มุมปากของหลินชิงเหยียนกระตุกขึ้นเล็กน้อย ชายคนนั้นไม่เพียงแต่เตี้ยเท่านั้น ยังทั้งดำทั้งขี้เหร่ ราวกับหัวมันที่ถูกดึงขึ้นมาจากโคลน มองแค่แวบเดียวก็รู้สึกเหมือนเป็นการไม่ให้เกียรติสายตาตัวเองเลยทีเดียวแต่ทุกอย่างก็ดูสมเหตุสมผล เพราะประธานจินเองก็ทั้งดำ ทั้งเตี้ย ทั้งขี้เหร่ เรื่องพันธุกรรมนี่ช่างน่ากลัวจริง ๆเธอกลับเชื่อคำพูดของเขาเสียด้วยซ้ำ คิดเอาเองว่าแม้แต่ผืนดินสีดำก็ยังสามารถปลูกดอกไม้ที่งดงามได้แล้วตอนนี้จะทำยังไงดีล่ะ… เธอเริ่มรู้สึกเสียใจขึ้นมานิดหน่อยแล้วภายในรถมายบัค ผู้ช่วยที่สวมสูทสีดำส่งเอกสารที่จัดเตรียมไว้อย่างเรียบร้อยให้คุณชายทายาทมหาเศรษฐี พร้อมสรุปประเด็นสำคัญของการประชุมที่จะถึงนี้ด้วยถ้อยคำกระชับและรวดเร็วคุณชายทายาทมหาเศรษฐียังคงก้มมองเอกสารอยู่ ผิวของเขาขาวเนียนดุจหยก นุ่มละมุนยิ่งกว่าผิวหญิงสาวที่แต
Read more
PREV
123
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status