CHAPTER SEVEN

VANILLI'S POV

“HELLO, VAN?”

Rinig ko sa boses ni Dominica pero hindi ko masagot dahil hawak ako nina Dexter at Exael. Tangina kasi kinuha ni Sandro ang cellphone ko at ni-loud speaker niya pa ito, kaya rinig naming lahat ng andirito sa hide out ang nasa kabilang linya. Tinignan ko naman si Sandro ng masama, pero syempre nilakasan ko lang ang loob kong tignan siya ng ganoon dahil mas nakakatakot pa rin ito.

“Who's this?” tanong naman ni Sandro, nakikinig lang kaming lahat sa pag-uusap nila. Dapat kasi hindi ko pala siya tinawagan muna. Patay talaga ako nito kay Sandro kapag nalaman niyang pinasuot ko lang kung kanino ang golden mask ng pamilya nila. And knowing Dominica? She's a total rebel… and a psycho!

“Tangina ka ba? Bakit hindi mo tignan sa caller ID. At bakit nasa iyo ang cellphone ni Vanilli Sefero? Did you—” I told you! Her wittiness and her foul mouth, it’s a total mess!

“I did what?” pabitin ding turan ni Sandro na ikinagulat ko at kahit ng iba dahil may tono pa ng amusement sa boses nito. Is he fond of Dominica's foul mouth? Wow! Just wow, knowing Alesandro Estevan and his cold stone heart, magugunaw na ba ang mundo?

“Abducted him? My goodness! VANILLI, can you hear me? Nandyan ka ba sa tabi ng hunghang na ito? Damn, Van! ‘Di ka pwedeng mamatay ngayon, may utang ka pa sa akin. Tangina mo! Nagpa-kidnap ka pa na alam mong may utang ka pa sa akin. Hayop ‘to. Nasaan ‘yan? I need my money now. Wala na akong pera, naka-freeze pa ang budget ko for next month. At may utang pa ako sa kaibigan ko.” Napapikit na lang ako sa tinuran nito, akala ko pa naman concern siya. Well, ano pa ba aasahan mo kay Nica, Vanilli?

Napansin ko namang natatawang ewan ang mga kaibigan ko, and even Sandro… SMILED! Pero parang smirk lang gano’n.

“Nangungutang ka pala, Van? What for?” biglang tanong naman ni Exael, inirapan ko lang siya bilang pagtugon. As if, I would tell them why! 

“Bitawan niyo na nga ako,” sambit ko na lang na agad naman nilang ginawa.

“Hindi ko naman naalalang nagkaproblema ka sa pera, dude!” gatong pa ni Dexter.

“Shut up. Bakit hindi niyo na lang tignan ang pagkakangiti ng Cold-hearted Mafia Boss natin?” inis ko na lang na sambit at napatingin naman ang mga bastardo kay Sandro na hindi yata napapansing nangingiti na siya. Kaya nang marinig niya rin ang sinabi ko ay kaagad niya naman iyong iwinaksi at ibinalik ang atensyon sa kausap sa cellphone ko.

“Enough, woman! And yes, I abducted him. Can we meet?” sagot naman nito pabalik kay Dominica.

What? Meet? Seryoso siya?

Lumapit na ako kay Sandro and about to get my phone nang inilayo niya ito.

“Give me my phone, Sandro!” mahinang sambit ko para hindi marinig ni Nica ang boses ko.

“Bakit kailangan pa nating magkita? Tapos na tayo, hindi pa ba sapat sa ‘yo na hindi na kita mahal? Please layuan mo na ako. Enough of this shits!—” biglang tugon ni Dominica na ikinakunot ng noo naman ni Sandro at ikinatawa ng ibang nakikinig sa pag-uusap nila except me. Sa himig ng boses ni Nica, I know it’s just a freakin' joke! And it’s not funny kapag si Sandro ang kakausapin niya ng ganoon.

Napansin kong ibubuka na sana ni Sandro ang bibig niya to say something ng agad namang dinugtungan ni Nica ang statement niya kani-kanina lang.

“–and sure, let's meet! Send me the details.”

And she ended the call just like that. Ganyan siya, she never let anyone to hang up with her first.

Napatingin na lang si Sandro sa hawak-hawak niyang cellphone ko at tumingin sa akin.

“What's that?” clueless naman niyang tanong sa amin. I just rolled my eyes and snatched my phone in his hold.

“Send mo na raw kung saan kayo magkikita, dude!” biglang sambit naman ni Exael at hindi na nito mapigilang hindi mapatawa.

“At makikipagkita ka talaga sa kaniya, Sandro?” inis kong sambit at pasalampak na umupo sa sofa.

“What do you think, Vanilli?” sarkastiko niyang tugon at pasalampak ding umupo sa sofa na kaharap ng kinauupuan ko. 

“Yeah right. About the mask…” panimula ko na dinugtungan naman niya kaagad.

“Oh yes! THE MASK. I told you, 5 years ago… to keep it safe, not to let it wear by someone, I don't even know who she is,” malamig pa sa malamig na sambit niya.

“But it's still safe, you know. She was keeping it for 5 years like she owned it,” paliwanag ko naman, and I think he is buying it. Or sadyang madami lang siyang kailangang mas pagtuunan ng pansin ngayon kaysa sa heirloom ng pamilya nila. But I sensed something more…

“Hmm, okay. Send her a message, I can't meet her now,” sambit lang nito at tumayo na palabas ng hide out.

“Wait. How about the mask?” tanong ko bago pa man siya makalabas ng silid. Hindi siya lumingon pero tumigil naman ito sa paghakbang.

“I already met her, and maybe she can fit to be the permanent owner of that mask.” Bakit parang may iba sa pagkasabing iyon ni Sandro, I felt bitterness to his words… and anger.

“What?” tanging nasambit ko lang din, anong ibig niyang sabihin. No! It can’t be. Shit!

“Drop it, Nill,” seryoso nitong tugon at lumingon sa amin.

“5 AM tomorrow, England.” At nagpatuloy na ito sa paglabas ng hide out.

“What did he just said?” biglang sambit naman ni Exael.

“I think, magpapalamig na naman muna tayo,” sagot naman dito ni Dexter. Pero wala pa ako sa tamang huwesyo para makisali sa pinag-uusapan nila tungkol sa flight namin bukas pabalik ng England. Dahil nakunsumo ng sinabi ni Sandro kanina ang aking sistema. It's clear! “He is considering Dominica to be his queen.”

DOMINICA'S POV

Napabalikwas ako sa pagkakahiga sa sofa nang marinig ko ang pag-beep ng cellphone ko, meaning may nag-text! Pero kaagad din akong nanlumo nang mabasa ko ito, at tinapon ang cellphone ko sa kung saan. Basta naiinis ako!

From: VANILLI SEFERO

Hey! It’s just a prank, Nics. I am not abducted or such, but it's Alesandro, my dearest friend ang nakausap mo kanina. Medyo palabiro kasi iyong gago na iyon. At siya iyong may-ari ng mask na pinahiram ko sa ‘yo before. Gusto niya sanang kunin na kaso we need to fly back to England for some important things. Kaya sa ‘yo na muna ‘yan, and take care of it, ‘cause he will appear in front of you to take it back… soon!

Na-excite pa naman akong makitang muli at makilala ang lalaking nagbibigay ng kuryusidad sa buong pagkatao ko ng ilang linggong lumipas, tapos hindi matutuloy… tsk!

He is invading my system like a computer virus and it’s not a good thing, I guess.