การเปลี่ยนแปลงของ
ฮิคารุในเรื่องหมากล้อมเป็นอะไรที่ผมติดตามและคิดว่ามันสะท้อนการเติบโตทั้งทางฝีมือและความเป็นคนได้ชัดเจนมาก
ช่วงแรกที่ฮิคารุเริ่มเล่น ฝีมือของเขาดูเหมือนพึ่งพาอินสแตนซ์และพลังขับเคลื่อนจากวิญญาณซาอิ—การเดินหมากบางจังหวะมักเกิดจากสัญชาตญาณมากกว่าการคิดคำนวณเชิงระบบ ฉากที่ซาอิแทรกแซงและชี้แนวทางให้ฮิคารุทำลองสิ่งใหม่ ๆ เป็นกุญแจสำคัญ เพราะมันเปิดประสบการณ์เชิงกลยุทธ์ให้กับคนที่ยังไม่รู้จักหลักการพื้นฐานอย่างเป็นระบบ
พอเวลาผ่านไป ฮิคารุเริ่มสะสมความ
พ่ายแพ้และบทเรียนจากเกมของตัวเอง เขาไม่เพียงแค่จำเลย์เอาต์สวย ๆ แต่เริ่มตั้งคำถามกับเหตุผลของแต่ละการเดิน ฝีมือจึงค่อย ๆ เติบโตจากการฝึกซ้อมแก้ปัญหา life-and-death, ศึกษา joseki พื้นฐาน และการลงสนามแข่งขันที่แท้จริง แมตช์กับอากิระเป็นตัวผลักดันสำคัญอีกอย่างหนึ่งเพราะความเป็นคู่แข่งทำให้เขาต้องเปลี่ยนจากผู้เล่นที่พึ่งพาโชคมาเป็นผู้เล่นที่มีแผนรองรับหลากหลายการตอบโต้
ท้ายที่สุด สิ่งที่ทำให้ฮิคารุโดดเด่นไม่ใช่แค่เทคนิคที่เรียนรู้มา แต่เป็นวิธีที่เขารวมเอาองค์ความรู้แบบดั้งเดิมกับประสบการณ์ตรงและอารมณ์เข้าเป็นสไตล์ของตัวเอง นี่แหละคือภาพที่ทำให้ผมรู้สึกว่าการพัฒนาของเขาเป็นเรื่องของเวลา ความพยายาม และการเปิดใจรับแรงบันดาลใจจากคนรอบข้าง