ตี้ตี้ มีผลงานนิยายเรื่องไหนที่แฟนควรอ่านบ้าง?

หมอยาพิษอัจฉริยะในศตวรรษที่ 22 เดินทางข้ามเวลามาและกลายเป็นพระชายาที่ขี้เหร่ไร้ความสามารถแต่รักสามีจนเป็นบ้าไร้ความสามารถ? ขี้เหร่?เธอทรมานผู้หญิงสวาท ชายสวาท มือหนึ่งหมอยาพิษพลิกฟ้าคว่ำฝน ภายใต้หน้ากากที่รูปโฉมงดงาม!น้องสาววางยาพิษเธอเหรอ?เข็มเดียวทำให้หน้าของเธอพังยับเยิน!อ๋องเย็นชารังเกียจเธอ?หนังสือหย่าถูกตบวางบนโต๊ะ!อ๋องเย็นชาที่โต๊ะแทบจะหายใจไม่ออกและอาเจียนเป็นเลือดผู้หญิงสารเลวนี่ ตอนเธอต่อสู้กับคนอื่น ใครเป็นคนส่งมีด?ตอนเธอได้รับบาดเจ็บใครเป็นคนช่วยเธอ?เขาให้ความสำคัญกับเธอและปกป้องเธอในทุกย่างก้าว แต่เธอกลับหลบหน้าเขา ไปเที่ยวหอนางโลม สร้างพรรคพวก เปิดคลินิกทั่วเมืองหลวง และยังประกาศไปทั่วว่าเธอจะหย่ากับสามี!

จางอันอันจะทำอย่างไรเมื่อเธอต้องเข้าไปอยู่ในร่างของเด็กหญิงวัยสี่ขวบตัวน้อยที่เป็นครอบครัวของตัวประกอบนิยายใช้แล้วทิ้งจากการเขียนของตน (รู้แบบนี้ข้าเขียนให้ครอบครัวนี้รวยไปเลยซะก็ดี)

[ทรมานก่อนแล้วค่อยสะใจ] เฉียวเนี่ยนเป็นแก้วตาดวงใจของจวนโหวมาสิบห้าปี แต่วันนั้นจู่ๆ ก็ได้รับแจ้งว่าตัวเองเป็นแค่บุตรสาวตัวปลอม ตั้งแต่นั้นมา พ่อแม่ที่รักและทะนุถนอมนางก็กลายเป็นของหลินยวน พี่ชายที่รักและทะนุถนอมนางก็ผลักนางลงจากเรือนเพื่อหลินยวน แม้แต่คู่หมั้นของนาง แม่ทัพเซียว ที่ถูกแต่งตั้งเพราะผลงานก็ยังเลือกที่จะยืนอยู่ข้างหลินยวน เพื่อหลินยวน พวกเขาได้แต่มองดูนางถูกใส่ร้ายอย่างไม่สะทกสะท้าน ปล่อยให้นางถูกปรับให้เป็นทาสในกรมซักล้างเป็นเวลาสามปีเต็ม ไม่ถามไม่ไถ่เลย ใครจะคิดว่าวันหนึ่งหลังจากสามปีผ่านไป ท่านโหวและภรรยาของเขากลับร้องไห้ต่อหน้านาง “เนี่ยนเนี่ยน พ่อกับแม่ทำผิดแล้ว กลับบ้านกับพ่อและแม่เถอะนะ” ท่านโหวน้อยที่หยิ่งผยองมาตลอดคุกเข่าอยู่นอกประตูของนางทั้งคืน "เนี่ยนเนี่ยน เจ้าให้อภัยพี่ได้ไหม?" แม่ทัพเซียวผู้มีผลงานยอดเยี่ยมทางด้านรบยิ่งเดินมาหานางพร้อมกับบาดแผลที่ชุ่มโชกไปด้วยเลือด “เนี่ยนเนี่ยน เจ้าสงสารข้าหน่อย มองข้าอีกสักครั้งจะได้ไหม?” แต่หัวใจของนางได้ตายไปในวันและคืนที่นับไม่ถ้วนในช่วงสามปีที่ผ่านมาแล้ว ปวดใจหรือ? เฮอะ ตายเป็นขี้เถ้าสิถึงจะดี! หลังจากนั้น เฉียวเนี่ยนก็ได้พบกับผู้ชายที่ดวงตาเต็มไปด้วยนาง มองท่าทางที่มีความสุขของนาง แต่คนรู้จักเก่าเหล่านั้นกลับไม่กล้าเข้าใกล้แม้แต่ก้าวเดียว เพราะกลัวว่าในอนาคต พวกเขาจะไม่ได้เห็นหน้านางแม้กระทั้งยืนมองจากที่ไกลๆ ...

เกิดมาพร้อมกับความทรงจำในชาติก่อนยังไม่พอ ยังต้องเกิดเป็นคู่หมั้นชินอ๋องซื่อจื่อที่เป็นถึงพระเอกสุดท้ายก็ถูกตัวร้ายฆ่าตายเพื่อบูชาความรักที่แสนโง่งม เพื่อเอาชีวิตรอดจึงพยายามหลีกเลี่ยงตัวซวยผู้นั้น ข้าว่าข้าอยู่เฉยๆ ไม่ได้ล่อลวงอันใดบุรุษพวกนั้น แต่เหตุใดบุรุษที่ควรจะถูกนางเอกดอกบัวขาวล่อลวง กลับเอาแต่บังเอิญมาเจอนางอยู่ร่ำไป หากเป็นเช่นนี้ต่อไป คนงามอย่างนางก็ลำบากใจน่ะสิ ..................................... “ชินอ๋องซื่อจื่อ พระองค์จะเอาแต่ใจเช่นนี้ไม่ได้ พระองค์ไม่มีสิทธิ์มาห้ามหม่อมฉัน” ตัวซวยผู้นี้เหตุใดถึงได้หน้าหนาหน้าทน นางแสดงตัวว่าไม่อยากอยู่ใกล้มากถึงเพียงนี้ ก็ยังดื้อรั้น “หึ” กล่าวถึงสิทธิ์หรือ หากตอนนั้นนางไม่เอ่ยปฏิเสธคำของบิดาเข้าด้วยท่าทางไร้เดียงสา วันนี้เขาและนางก็คงได้กลายเป็นคู่หมั้น ++++++++++++++++++++++++

แม่ทัพไร้พ่ายอย่างเขา ต้องแต่งงานตามสัญญาหมั้นหมายกับเจ้าสาวที่ได้ชื่อว่าเป็นสตรีที่เรียบร้อยอ่อนหวาน แต่ที่อยู่ตรงหน้าข้านี่คือสิ่งใด ''เรียนท่านแม่ทัพ ฮูหยินน้อยหายไปขอรับ''

เขาจ้างเธอมาเป็นภรรยาในนาม แต่เมื่อความใกล้ชิดทำให้ความสัมพันธ์เกินเลย และคนรักตัวจริงของเขากลับมา เธอจึงยอมเดินจากไปพร้อมลูกในท้องที่เขาไม่รู้ . . . . รมิดา เลขาสาวสู้ชีวิต ทำงานส่งตัวเองเรียนจนได้ทำงานเป็นเลขาของ หัสวีร์ หรือ ไรอัน หนุ่มลูกครึ่งไทย-อเมริกัน ปู่ย่าของหัสวีร์ ไม่ชอบผู้หญิงต่างชาติ หัสวีร์มีผู้หญิงที่คบหากันอยู่เธอเป็นเน็ตไอดอลและเป็นนางงามเวทีชื่อ ‘คาเรน’ แต่ระยะนี้คาเรนไม่ได้อยู่เมืองไทย ปู่ของหัสวีร์ต้องการให้หลานชายแต่งงานกับผู้หญิงที่ปู่ย่าเลือก หัสวีร์ตั้งใจรอคาเรนกลับมา แต่เพราะไม่ต้องการให้ปู่ย่ามาวุ่นวายเรื่องว่าที่ภรรยาจึงตัดสินใจจ้างเลขามาเป็นเมียปลอมๆ เพื่อปู่ย่ายกเลิกการดูตัวทั้งหมด รมิดายอมรับเงื่อนไขเพราะต้องการใช้เงิน เขาทำสัญญาเป็นลายลักษณ์อักษรเพื่อเธอไม่ยอมหย่ากับเขาง่ายๆ แต่เมื่อได้ใกล้ชิดกัน ความสัมพันธ์จึงเกินเลย และเมื่อคาเรนกลับมา รมิดาจึงจากมาพร้อมลูกในท้องที่เขาไม่รู้