ต๋าจี่มีบทบาทอะไรในนิยายต้นฉบับและต่างกันอย่างไร?

แอบกระวนกระวายใจมานานกับภาคสองของ 'ตำนานวิญญาณแฟนซี' หลังจากที่ภาคแรกปิดฉากแบบห cliffhanger ไว้ ตอนนี้มีข่าวลือว่ากำลังอยู่ในขั้นตอนการผลิตและอาจออกอากาศช่วงปลายปี 2024 นี้ แต่ทางสตูดิโอยังไม่ยืนยันอย่างเป็นทางการ จากที่เคยคุยกับเพื่อนในวงการที่คลุกคลีกับโปรดักชันญี่ปุ่น บางทีการผลิตอนิเมะคุณภาพสูงแบบนี้มักใช้เวลา 2-3 ปี ภาคแรกออกปี 2021 ฉะนั้น timeline นี้ก็เข้ากันพอดี ถ้าไม่มีอะไรผิดพลาด น่าจะได้เห็นโปสเตอร์แรกและ PV ภายในกลางปี

ได้ดูเวอร์ชันพากย์ไทยของ 'Beyond Evil' ทางสตรีมมิ่งแล้วรู้สึกว่าน้ำเสียงพากย์ฉายความบอบช้ำของตัวละครได้ดีมาก ซึ่งถ้าถามว่าใครพากย์ตัวละครหลัก ต้องแยกก่อนว่าหมายถึงตัวละครไหน: ตัวละครที่เป็นตำรวจท้องถิ่นที่เก็บงำความผิดพลาดในอดีต กับหัวหน้าหน่วยที่ย้ายมารับตำแหน่ง การพากย์ไทยมักจะขึ้นอยู่กับผู้จัดจำหน่ายในไทยและสตูดิโอพากย์ที่รับงาน บางแพลตฟอร์มใช้ทีมพากย์ชื่อดังที่มีเครดิตชัดเจน ขณะที่บางเวอร์ชันอาจเป็นพากย์สดสำหรับการแพร่ภาพทางโทรทัศน์ โดยส่วนตัวฉันชอบสำเนียงและความเข้มข้นของคนพากย์ที่เล่นเป็นตัวคนที่มีปมมากกว่า เพราะเขาใส่น้ำเสียงสั่นแหบและช่วงเงียบที่ทำให้ฉากสอบสวนมีบรรยากาศกดดัน ถ้าต้องการรู้ชื่อคนพากย์จริง ๆ วิธีที่เร็วที่สุดคือลองดูเครดิตตอนท้ายของตอนสุดท้ายหรือเมนูเสียงบนแพลตฟอร์มที่ดู เพราะมักจะระบุชื่อทีมพากย์และสตูดิโอไว้ชัดเจน ถ้าคิดถึงการพากย์ไทยโดยรวม งานนี้เป็นตัวอย่างที่ดีของการทำให้ดราม่าระดับควันหลงจากตัวละครออกมาชัดเจน แม้ว่าจะไม่สามารถยกชื่อคนพากย์ตรงนี้ได้แบบมั่นใจ แต่แนวทางการหาข้อมูลมีความชัดเจน แล้วถ้าได้ชื่อมาแล้วจะยิ่งชอบฟังรายละเอียดการแสดงด้วยน้ำเสียงมากขึ้นจริง ๆ

น้องเหมยลี่เป็นหนึ่งในตัวละครที่น่าจดจำจาก 'เทพมรณะ' เธอคือวิญญาณเด็กที่ผูกพันกับอิชิดะ อุรยูในตอนแรกๆ ของเรื่อง หน้าตาน่ารักใสซื่อแต่แฝงไปด้วยความเศร้าในอดีตที่ถูกทอดทิ้ง ความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับอุรยูชวนให้คิดถึงธีมการให้อภัยและความรับผิดชอบใน 'เทพมรณะ' หลายคนอาจลืมเธอไปเพราะบทบาทไม่ยาว แต่ฉันชอบวิธีที่เรื่องราวสั้นๆ ของเธอสะท้อนให้เห็น人性ของอุรยูที่ค่อยๆ เปลี่ยนไปจากเด็กเกเรมาเป็นผู้ปกป้องผู้อ่อนแอ

เราเป็นแฟนคลับสายสะสมมานานและบอกได้เลยว่าสิ่งแรกที่ต้องสังเกตคือรูปแบบการเปิดตัวของผลงานนั้น ๆ ว่ามีการดัดแปลงเป็นซีรีส์ ภาพยนตร์ หรือเกมหรือไม่ ซึ่งงานเหล่านี้มักเป็นแหล่งของที่ระลึกอย่างเป็นทางการ เช่น กล่องลิมิเต็ด เอดิชั่น แผ่นบลูเรย์พร้อมสกรีนพริ้นต์ โปสการ์ดชุดพิเศษ และ photobook ของนักแสดง จากประสบการณ์ ส่วนใหญ่ที่มักมีของที่ระลึกเลยคือผลงานที่ได้รับความนิยมสูงหรือมีการฉลองครบรอบ เช่น คอนเสิร์ตพิเศษหรือแฟนอีเวนต์ที่เจ้าของผลงานจัดเอง ของพวกนี้มักแจกหรือวางขายในงานและบางครั้งจะมีการผลิตเป็นสินค้า exclusive ที่หาไม่ได้จากร้านปกติ นอกจากนี้ เวอร์ชันนิยายที่ถูกตีพิมพ์ซ้ำหรือออกแบบปกใหม่มักมาพร้อมของแถมเล็ก ๆ เช่น บุ๊คมาร์กหรือโปสเตอร์ เคล็ดลับง่าย ๆ ที่ฉันใช้คือเก็บตั๋วอีเวนต์และจับตาเพจทางการของโปรดิวเซอร์หรือบริษัทผู้จัด เพราะการประกาศของที่ระลึกมักมาก่อนวันวางจำหน่ายไม่นาน และถ้าอยากได้แบบแท้จริงเน้นซื้อจากร้านทางการหรือบูธงานเพื่อลดความเสี่ยงของสินค้าลอกเลียนแบบ — สุดท้ายแล้วความภูมิใจของการได้จับสินค้าลิมิเต็ดมันต่างจากการดูแค่ภาพในโซเชียล นั่นแหละคือความสนุกของการเป็นแฟนสายสะสม

ไม่มีใครปฏิเสธได้ว่าเรื่อง 'ไฮคิว' ทำให้คำถามแบบนี้สนุกมาก เพราะมันต้องนิยามว่าเราหมายถึงอะไรเมื่อพูดถึง "กำลังกระโดด" — เป็นการวัดเป็นความสามารถในการกระโดดจริงๆ (vertical leap) หรือเป็นความสูงที่ผู้เล่นสามารถสัมผัสบอลได้เมื่อสไปรค์ (spike reach/attack reach)? ทั้งสองแบบให้คำตอบต่างกัน และถ้าต้องเลือกคนเดียวตามนิยามที่ต่างกัน ผลลัพธ์ก็ไม่เหมือนกันแน่นอน การวัดมีสองแบบหลักที่ต้องแยกกันก่อน: แบบแรกคือ "การกระโดดสูงเชิงสัดส่วน" หรือความสามารถในการยกตัวเองขึ้นจากพื้นเมื่อเทียบกับความสูงตัวเอง ซึ่งตรงนี้ฉันมองว่า 'ฮินาตะ โชโย' แจ้งเกิดสุดๆ ฮินาตะสั้นกว่าผู้เล่นเอซหลายคน แต่เขากระโดดได้อย่างรวดเร็วและระเบิดพลังในแนวดิ่งจนสามารถทะลุแนวบล็อกของผู้เล่นที่สูงกว่าได้หลายครั้ง เหตุผลไม่ใช่แค่แรงขาอย่างเดียว แต่เป็นเทคนิคการใช้จังหวะ วิ่งเข้าช็อต และการประสานกับเซ็ตเตอร์เพื่อลดเวลาที่ต้องใช้ในอากาศ ฉากที่ฮินาตะพุ่งขึ้นเพื่อรับบอลจากคาเกมะยะหรือเมื่อเขาขึ้นสกัดแนวรับสูงกว่าชัดเจน ทำให้ความรู้สึกว่าเขา "กระโดดสูงที่สุด" ในเชิงพละกำลังกระโดดตามสัดส่วนตัว ทางด้านการวัดแบบที่สองคือ "ความสูงของการสัมผัสบอล" หรือ spike/attack reach ซึ่งเป็นตัวเลขรวมความสูงตัวผู้เล่นและการกระโดด ในมุมนี้ผู้เล่นสูงๆ อย่างเอซจากโรงเรียนแข็งแกร่งต่างๆ มักจะมีความสูงแตะบอลสูงกว่าเสมอ ตัวอย่างเช่นเอซที่ตัวสูงและมีสแตนด์ดิ้งรีชสูงจะทำให้ spike reach รวมแล้วสูงกว่า แม้ว่าความสามารถในการกระโดดลอยตัว (vertical) อาจไม่เท่าฮินาตะก็ตาม ดังนั้นถามว่าใครทำให้บอลอยู่สูงสุดเมื่อสไปรค์ แบบวัดจริงเป็นเซนติเมตร ผู้เล่นอย่าง 'อุชิจิมะ วากาโตชิ' หรือพวกเอซที่ตัวสูงจะชนะได้ง่ายๆ เพราะฐานความสูงของพวกเขาดีอยู่แล้ว สรุปแบบฉันชอบพูดเล่นๆ ว่า: ถ้ามองเป็น "การกระโดดจากพื้นเป็นกิโลกรัมของแรง" หรือการยกตัวเองสูงที่สุดเมื่อเทียบกับความสูงตัวเอง คำตอบมักจะเป็นฮินาตะ เพราะความเกรียวกราวและสไตล์ดุดันของเขาทำให้เขาดูน่าทึ่งเสมอ แต่ถ้าวัดเป็นความสูงที่บอลถูกตบจริงๆ (absolute reach) ผู้เล่นสูงและพละกำลังมากจะชนะ ฉันชอบความรู้สึกที่ว่า "ทั้งสองแบบต่างมีความงามของตัวเอง" — การกระโดดที่น่าทึ่งของฮินาตะให้ความตื่นเต้นแบบคนตัวเล็กท้าทายคนตัวใหญ่ ส่วนความสุดยอดของเอซตัวสูงแสดงให้เห็นว่าความได้เปรียบทางกายภาพก็สำคัญไม่แพ้กัน และนั่นแหละที่ทำให้ฉากตบและการบล็อกใน 'ไฮคิว' สนุกจนใจเต้นได้ทุกครั้ง

ฉันชอบสังเกตว่าของแฟชันทรงกลมทำให้คนดูน่ารักขึ้นโดยไม่ต้องพยายามมากนัก เป็นเหตุผลที่ไอเท็มแบบนี้ไปได้ดีกับกลุ่มแฟนคลับวัยรุ่นถึงยี่สิบปลายๆ ที่ชื่นชอบความน่ารักและมินิมอลพร้อมกัน ส่วนตัวแล้วฉันมักสังเกตเห็นแฟนๆ ของ 'Pokémon' ชอบไอเท็มทรงกลมอย่างกระเป๋าทรงโปเกบอล แผ่นป้ายกลม หรือหมวกทรงกลมที่เอาไว้ใส่สำรับเล็ก ๆ เพราะรูปทรงง่ายต่อการนำมาเล่นสีและลวดลาย ทำให้สามารถใส่ลายของตัวละครโปรดได้โดยไม่ดูหวือหวาจนเกินไป นอกจากนั้นแฟนคลับที่ชอบสไตล์วินเทจ-คิวท์มักเลือกสินค้าอย่างพัฟเฟอร์แจ็กเก็ตกลมๆ หรือรองเท้าทรงกลมที่ให้ซิลลูเอทอ่อนโยน เหมาะกับการแต่งตัวสตรีทคิวท์ การออกแบบสินค้าที่ขายดีมักคำนึงถึงสองเรื่องหลัก: การใช้งานและความรู้สึกเชื่อมโยงทางความทรงจำ เช่น พวงกุญแจทรงกลมที่มีหน้าตาตัวละครเล็ก ๆ จะขายดีในงานแฟร์เพราะพกง่ายและเป็นของสะสม ฉันเองมักเลือกซื้อของทรงกลมเพราะหยิบง่ายและดูไม่ตกเทรนด์ ถึงจะเรียบแต่สามารถสื่อถึงความเป็นแฟนได้อย่างชัดเจน เหมือนเป็นสัญลักษณ์น่ารักที่ใส่ไปได้ในชีวิตประจำวันโดยไม่ต้องประกาศออกมาว่าชอบเรื่องไหนมากนัก

แหล่งที่ถูกกฎหมายมักเป็นทางออกที่สบายใจที่สุดเมื่ออยากได้นิยายจบครบ 25 ตอนพร้อมภาพประกอบและสามารถดาวน์โหลดเก็บไว้ได้ การเริ่มจากห้องสมุดดิจิทัลและเว็บสาธารณะเป็นสิ่งที่ผมชอบทำก่อนเสมอ เพราะหลายงานคลาสสิกที่มีภาพประกอบ เช่น 'Alice's Adventures in Wonderland' มักอยู่ในโดเมนสาธารณะแล้วและดาวน์โหลดได้ฟรีจาก 'Project Gutenberg' หรือ 'Internet Archive' เล่มเหล่านี้มักมีภาพประกอบต้นฉบับให้ด้วย ทำให้ได้ทั้งเนื้อหาและงานศิลป์แบบครบ ๆ แหล่งไทยที่ควรสำรวจคือแพลตฟอร์มที่นักเขียนอิสระลงผลงานจบแล้วอย่าง 'Dek-D' หรือร้านหนังสืออีบุ๊กอย่าง Meb และ Ookbee มักมีหมวดฟรีหรือโปรโมชันที่เปิดให้อ่านเรื่องจบพร้อมภาพประกอบ บางครั้งนักเขียนจะแจกไฟล์ PDF หรือ EPUB ให้ดาวน์โหลดโดยตรง หากอยากได้งานแปลหรือผลงานอิสระจากต่างประเทศก็ลองมองที่ 'Wattpad' และ 'Tapas' — ฟีเจอร์กรองคำว่า "Complete" หรือแท็ก 'illustrated' ช่วยลดเวลาในการค้นหาได้มาก การเคารพสิทธิ์ผู้สร้างเป็นสิ่งสำคัญเสมอ ดังนั้นถ้าเจอผลงานที่ชอบและมีช่องทางสนับสนุน เช่น ซื้อฉบับพิมพ์หรือให้ทิป ควรทำเพื่อสนับสนุนนักเขียนและนักวาด คนทำงานเหล่านี้จะได้ความมั่นใจในการทำผลงานต่อไป และเราเองก็ได้อ่านผลงานคุณภาพต่อเนื่องโดยไม่ต้องกังวลเรื่องลิขสิทธิ์

ในโลกของคนที่ชอบนั่งวาดการ์ตูนพร้อมตั้งฟิกเกอร์ไล่ระดับรอบโต๊ะ กลุ่มคนที่ผมรู้จักมักพูดถึงแบรนด์ที่ให้ความคุ้มค่ากับราคามากที่สุด นั่นคือ 'IKEA' — เหตุผลหลักคือโครงสร้างแข็งแรง วัสดุทนทาน และหาซื้อได้ง่ายเมื่อเทียบกับโต๊ะกลมสไตล์อื่น ๆ ผมเองเคยใช้โต๊ะจากแบรนด์นี้มาประมาณสองปีเพื่อเป็นโต๊ะหลักสำหรับวาดและจัดชิ้นงานขนาดเล็ก จุดเด่นที่คนรีวิวชื่นชมคือขาโต๊ะมั่นคง น้ำหนักรับชิ้นงานได้ดี และพื้นผิวที่สามารถใช้แผ่นรองหรือแผ่นตัดวางทับได้โดยไม่พังเร็ว ส่วนข้อด้อยที่ผมเจอคือถ้าต้องการความละเอียดในงานไม้ลายสวยหรือผิวสัมผัสพรีเมียม ก็อาจต้องไปหาเกรดที่สูงกว่า หรือสั่งทำเพิ่ม แต่สำหรับคนที่อยากได้โต๊ะกลมพื้นฐานที่รองรับการใช้งานหนักหน่วงและสะดวกในการปรับมุมมอง 'IKEA' มักถูกโหวตว่าเป็นตัวเลือกที่ใช้งานได้ดีที่สุดในแง่ของความคุ้มค่าและความมั่นคง สุดท้ายแล้วผมคิดว่าเลือกโต๊ะที่เข้ากับวิธีการทำงานสำคัญกว่าการตามยี่ห้อเป๊ะ ๆ แต่ถาคุณอยากได้คำแนะนำแบบสบาย ๆ และเน้นทน หนัก และราคาไม่แพง แบรนด์นี้มักเป็นชื่อแรกที่คนนึกถึง