ปลานีโม่ ในเรื่องสื่อถึงบทเรียนหรือความหมายอะไร?

เสียงพากย์ไทยของ 'Finding Nemo' (หรือที่คนไทยมักเรียกสั้นๆ ว่า 'ปลานีโม่') มีหลายเวอร์ชันตามช่องทางการออกฉายและสื่อที่นำเสนอ ทำให้ชื่อของนักพากย์ที่รับบทต่าง ๆ ไม่ได้ตายตัวเพียงชุดเดียว หลายคนในชุมชนแฟนหนังยังคุยกันว่าเวอร์ชันฉายโรงกับเวอร์ชันที่ออกอากาศทางทีวีหรือดีวีดี/สตรีมมิ่งอาจใช้ทีมพากย์หรือการปรับบทที่ต่างกันเล็กน้อย ซึ่งเป็นเรื่องที่เข้าใจได้เพราะบริษัทจัดจำหน่ายและสตูดิโอพากย์ในไทยมักจะมีโปรเจกต์แยกกันไปตามลิขสิทธิ์และตารางงานของนักพากย์ ฉันชอบสังเกตว่าในเครดิตท้ายเรื่องของแผ่นดีวีดีหรือบนหน้าข้อมูลของบริการสตรีมมิ่งภาษาไทย จะเห็นชื่อของนักพากย์ที่รับบทสำคัญ ๆ เช่น มาร์ลิน (พ่อของนีโม่), ดอรี่ (ปลาเมมโมรี่สั้นผู้สดใส), นีโม่, รวมถึงตัวละครรองเช่น ครัช เต่าทะเล, บรูซ ปลาฉลาม, เกลล์ และตัวละครจากพิพิธภัณฑ์ทะเล เวอร์ชันไทยที่มีการออกอากาศทางโทรทัศน์อาจมีการเปลี่ยนตัวนักพากย์เพื่อให้ตรงกับสไตล์ช่องหรือความชอบของผู้ชมในช่วงเวลานั้น ส่วนเวอร์ชันที่ออกโดยดิสนีย์เองบนแพลตฟอร์มสตรีมมิ่งและแผ่นที่จำหน่ายอย่างเป็นทางการมักจะให้เครดิตชัดเจนว่าผู้ใดพากย์บทใด จากมุมมองแฟน ๆ การตามหาเครดิตพากย์ไทยถือเป็นเกมเล็ก ๆ ที่สนุก เพราะบางครั้งเสียงที่คุ้นชินในวัยเด็กมาจากเวอร์ชันโทรทัศน์ แต่พอไปดูแผ่นหรือบนสตรีมมิ่งกลับเป็นเสียงชุดอื่น ถ้าต้องการชื่อครบตามเครดิตแนะนำให้เปิดดูเครดิตท้ายเรื่องของแผ่นดีวีดีหรือ Blu-ray ของ 'Finding Nemo' ฉบับที่คุณมี หรือดูข้อมูลของหัวข้อภาษาไทยบนหน้าเว็บของบริการสตรีมมิ่งที่ให้บริการในประเทศไทย นอกจากนี้ฐานข้อมูลภาพยนตร์บางแห่งและเอกสารรีวิวภาษาไทยมักจะสรุปรายชื่อนักพากย์ไว้ด้วย ทำให้เราเห็นภาพว่าใครพากย์ตัวละครไหนในแต่ละเวอร์ชัน ส่วนความรู้สึกส่วนตัว ประเด็นนี้ทำให้ฉันคิดถึงช่วงเวลาที่กลับไปหาเสียงพากย์จากอดีตแล้วพบว่าเสียงซึ่งเคยเป็นตัวแทนความทรงจำของหนังเรื่องหนึ่ง ถูกแทนที่ด้วยเสียงใหม่ — ทั้งดีใจที่ได้ฟังเวอร์ชันที่ชัดขึ้นและก็เหงาเล็กน้อยที่เสียงเดิมอาจหาไม่ได้ง่าย ๆ การตามหารายชื่อนักพากย์ไทยของ 'Finding Nemo' จึงเป็นทั้งการเก็บรายละเอียดเชิงข้อมูลและการตามหาความทรงจำเดียวกันกับแฟน ๆ คนอื่น ๆ

นี่คือหนึ่งในหนังแอนิเมชันที่ชวนให้ตั้งใจมองรายละเอียดเล็กๆ ซ้ำแล้วซ้ำเล่า — 'Finding Nemo' มีทั้งอีสเตอร์เอ็กซ์และลายละเอียดซ่อนอยู่มากกว่าที่คิด ผมชอบที่หนังไม่ได้หยุดแค่เนื้อเรื่องผจญภัยสำหรับเด็ก แต่ยังสอดแทรกมุขเล็ก ๆ และสัญลักษณ์ที่แฟนหนังแบบเราเห็นแล้วยิ้มออกมา เหมือนกับการตามล่าหาไข่อีสเตอร์ในทุกฉาก ตั้งแต่ป้ายที่กลายเป็นมุกประจำเรื่องอย่าง 'P. Sherman, 42 Wallaby Way, Sydney' ซึ่งกลายเป็นเสมือนคีย์เวิร์ดที่ถูกทิ้งไว้ให้คนดูจำได้ไปตลอด จนกลายเป็นมุกในวงการบันเทิงและแฟนอาร์ตต่าง ๆ บรรดาอีสเตอร์เอ็กซ์ของ Pixar ที่แฟน ๆ คุ้นเคยอย่าง 'A113' กับ Pizza Planet ก็แอบโผล่มาเป็นของยืนยันตัวตนทีมผู้สร้างในหลายเฟรม แม้ว่าจะไม่ใช่จุดโฟกัสหลัก แต่การเห็นสัญลักษณ์พวกนี้ในมุมเล็ก ๆ ของฉากก็ทำให้รู้สึกว่าโลกของหนังถูกเชื่อมโยงกับจักรวาลภาพยนตร์ของสตูดิโอเดียวกัน ใครที่ชอบสังเกตจะพบว่าทีมแอนิเมเตอร์ใส่ใจรายละเอียดเชิงชีววิทยาและพฤติกรรมสัตว์ทะเลจริง ๆ ด้วย เช่นการเคลื่อนไหวของแมงกะพรุน ความยึกยักของอากาศในกระแสน้ำ และท่าทางแบบนักเล่นเซิร์ฟของเต่าทะเลอย่าง 'Crush' กับ 'Squirt' ที่ให้ความรู้สึกทั้งฮาและอบอุ่นไปพร้อมกัน อีกมิติที่ผมชอบคือมุกแบบผู้ใหญ่ที่ซ่อนอยู่ในฉากของคลินิกทันตแพทย์และตู้ปลา การจัดวางของเล่น โปสเตอร์ และท่าทางของตัวละครรองทำให้ฉากดูมีชั้นเชิง เช่นการออกแบบตัวละครในตู้ปลาที่แต่ละตัวมีบาดแผล ลักษณะขาดทุนทางกายภาพ หรือพร็อพเล็ก ๆ ที่บอกเล่าอดีตของมัน ทั้งหมดช่วยเติมเรื่องราวให้ตัวละครรองมีน้ำหนักมากกว่าการเป็นแค่ตัวละครประกอบ บางมุขก็กลายเป็นมุกระดับสากล เช่นฝูงนกชอบพูดคำว่า "Mine!" ที่กลายเป็นมีมได้ง่าย ๆ หรือการใส่อารมณ์ขันผ่านท่าทางแทนคำพูดในหลายฉาก การดูซ้ำของหนังเรื่องนี้เลยเป็นเหมือนการเปิดสมุดบันทึกชิ้นเล็ก ๆ ของทีมงาน ทุกครั้งจะเจอจุดที่ไม่ได้สังเกตตอนแรก เช่นวิธีการจัดองค์ประกอบของฉากใต้น้ำที่เล่นกับแสงและฟองอากาศ การเลือกเพลงประกอบที่ซ่อนบทบาทในการขับอารมณ์ และเส้นคำพูดที่กลายเป็นคำพูดวลีโปรดของแฟน ๆ สิ่งเหล่านี้ทำให้การกลับมาดู 'Finding Nemo' ไม่เคยน่าเบื่อสำหรับผม มันให้ความรู้สึกเหมือนได้คุ้ยกล่องสมบัติเล็ก ๆ ของการเล่าเรื่องและการออกแบบที่มีทั้งความตั้งใจและความรักในรายละเอียด

ตั้งแต่เริ่มเลี้ยงปลาทะเล ครั้งแรกที่ปลานีโม่เข้ามาในตู้ มันทำให้เลื่อนการมองโลกเรื่องการดูแลปลาไปเลย—ความละเอียดของน้ำและสภาพแวดล้อมสำคัญกว่าที่คิดมาก ฉันเน้นเรื่องขนาดตู้ก่อน: ปลานีโม่หนึ่งคู่ควรมีตู้ขนาดอย่างน้อย 80–100 ลิตร (ประมาณ 20–26 แกลลอน) เพื่อให้มีพื้นที่ว่ายและรักษาพารามิเตอร์น้ำให้คงที่ได้ง่ายกว่า ส่วนเรื่องน้ำต้องเป็นน้ำทะเลจริงๆ (saltwater) ที่วัดค่าเกลือให้ได้ค่า specific gravity ประมาณ 1.020–1.026 อุณหภูมิประมาณ 24–27°C และ pH อยู่ที่ 8.1–8.4 การกรองดีๆ กับการมีพื้นที่ลึกพอสำหรับ live rock จะช่วยทั้งเป็นที่หลบและเป็นแหล่งจุลินทรีย์กรองชีวภาพ ฉันให้ความสำคัญกับการปรับตัวของปลา การใช้อุปกรณ์อย่าง heater และ powerhead ที่สร้างการไหลเลียนแบบทะเล ช่วยลดความเครียดได้มาก อีกเรื่องที่มักเข้าใจผิดคือปลานีโม่ไม่จำเป็นต้องมีโฮสต์จริงๆ (anemone) เพื่ออยู่รอด—anemone ต้องการแสงและคุณภาพน้ำที่เสถียรสูง ถ้าไม่มีอุปกรณ์แรงพอ การใส่อะไรที่ทำหน้าที่เหมือนกันเช่น live rock หรือมอสทะเลก็เพียงพอ นอกจากนั้น การให้อาหารที่หลากหลาย—pellet คุณภาพสูง ประเภทเนื้อเช่น mysis shrimp และผักทะเลเป็นครั้งคราว—จะช่วยให้สีสันและสุขภาพดี การเฝ้าระวังโรคเบื้องต้น เช่น แยกกักถ้าพบจุดขาว หรือตรวจดูการหายใจและการกิน เป็นเรื่องที่ฉันทำเป็นประจำ และการมีตู้กักหรือการกักตัวก่อนปล่อยลงตู้หลักช่วยลดความเสี่ยงที่เหลืออยู่ได้มาก เหล่านี้คือสิ่งที่ทำให้ปลานีโม่ในตู้ของฉันอยู่สบายและมีชีวิตชีวาเหมือนฉากน่ารักๆ ใน 'Finding Nemo' แต่จริงจังกว่านั้นเยอะ

ตั้งแต่เห็นปลานีโม่ครั้งแรกบนจอใหญ่ ความสงสัยเรื่องสายพันธุ์ก็เริ่มคืบคลานเข้ามาในหัวเหมือนที่ปลาตัวนั้นค่อย ๆ ว่ายผ่านดงปะการัง นีโม่ในภาพยนตร์ 'Finding Nemo' ถูกวาดออกมาเป็นปลาสีส้มมีแถบขาวสามเส้น ซึ่งโดยทั่วไปแล้วจะถูกเรียกว่า 'ปลาคลาวน์ฟิช' หรือ 'clown anemonefish' ในทางวิชาการจัดอยู่ในวงศ์ Pomacentridae และสกุล Amphiprion ความจริงมีสองชนิดที่คนมักสับสนกันคือ Amphiprion percula (percula clownfish) กับ Amphiprion ocellaris (ocellaris หรือ false clownfish) ทั้งสองมีลักษณะคล้ายกันมากแต่มีรายละเอียดเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่ต่างกัน เช่น ขอบสีดำที่คาดบริเวณแถบขาวและรูปแบบการวางตัวของสี เมื่อมองจากมุมแฟนทั่วไปแบบฉัน นีโม่ถูกออกแบบมาให้เด่นและมีบุคลิกชัดเจนมากกว่าการทำให้ตรงตามชีววิทยาเป๊ะ ๆ ฉากที่เห็นนีโม่อาศัยอยู่ใกล้อานีโมนก็สะท้อนพฤติกรรมจริงของปลาคลาวน์ฟิชที่มีความสัมพันธ์พึ่งพาอาศัยกับดอกอานีโมนทะเล แต่ลักษณะนิ้วมือหักซ้าย-ขวา หรือตอนที่นีโม่มีครีบเล็ก ๆ ก็นำมาใช้เพื่อเสริมเนื้อเรื่องและอารมณ์มากกว่าจะเป็นแบบจำลองจากชนิดเดียวที่แน่นอน สรุปสั้น ๆ คือ นีโม่คือ 'ปลาคลาวน์ฟิช' — ถ้าจะลงลึกอีกหน่อยก็อยู่ในกลุ่ม Amphiprion (มักถูกอ้างอิงว่าใกล้เคียงกับ Amphiprion percula หรือ Amphiprion ocellaris) — และนั่นแหละคือเสน่ห์ของมันที่ทำให้คนรักกันได้ทั้งโลก

ในฐานะแฟนการ์ตูนที่โตมากับโลกใต้ทะเล ฉันชอบเอา 'Finding Nemo' มาดูซ้ำบ่อยๆ เพราะมันทั้งฮา ทั้งซึ้ง และยังเต็มไปด้วยรายละเอียดเล็กๆ ที่ทำให้คิดถึงการผจญภัยกับเพื่อนๆ ในวัยเด็ก ปัจจุบันถ้าต้องการดูแบบถูกลิขสิทธิ์ในไทย จะมีทางเลือกหลักๆ ที่สะดวกและปลอดภัยไม่ว่าจะเป็นแบบสมัครสมาชิกหรือเช่า/ซื้อดิจิทัล แล้วแต่ความสะดวกของแต่ละคน หนึ่งในแพลตฟอร์มที่ผมมักแนะนำคือบริการสตรีมมิ่งของเจ้าของลิขสิทธิ์หลัก เพราะการเป็นหนังของดิสนีย์และพิกซาร์ทำให้ 'Finding Nemo' มักอยู่ในคอนเทนต์ของแพลตฟอร์มที่เป็นเครือเดียวกัน ซึ่งในไทยตอนนี้แพลตฟอร์มกลุ่มนี้มักหมายถึง Disney+ Hotstar ที่มีคอนเทนต์พิกซาร์ครบถ้วนและมักจะมีซับไทยหรือพากย์ไทยให้เลือก เหมาะสำหรับครอบครัวที่อยากดูแบบสบายใจและไม่ต้องกังวลเรื่องคุณภาพภาพเสียง อีกทางเลือกที่ยืดหยุ่นคือการเช่าหรือซื้อแบบดิจิทัลจากร้านหนังออนไลน์ต่างๆ เช่น Apple TV / iTunes, Google Play Movies (ตอนนี้ผสานกับ Google TV) หรือทาง YouTube Movies ซึ่งจะเหมาะถ้าคุณต้องการเก็บไว้ดูเป็นเรื่องๆ โดยไม่ต้องผูกกับการสมัครสมาชิกระยะยาว ข้อดีคือคุณมักจะได้ไฟล์ความคมชัดสูง มีตัวเลือกพากย์ไทยและซับไทย รวมทั้งมักมีฉากเสริมหรือคอมเมนทารีให้บ้างตามแต่เวอร์ชันที่วางจำหน่าย ส่วนการซื้อแผ่นดีวีดีหรือบลูเรย์จากร้านค้าออนไลน์ในไทยอย่าง Shopee, Lazada หรือร้านขายดีวีดีเฉพาะทางก็ยังเป็นทางเลือกที่ดีสำหรับคนที่ชอบเก็บสะสมและอยากได้เวอร์ชันพิเศษพร้อมบรรจุภัณฑ์ที่มีภาพประกอบสวยๆ เมื่อเลือกดูผมมักแนะนำให้พิจารณาว่าต้องการพากย์ไทยหรือเสียงต้นฉบับเป็นภาษาอังกฤษ เพราะองค์ประกอบหลายอย่างของ 'Finding Nemo' อย่างมุข การสื่อสารของตัวละคร และเนื้อเพลงประกอบบางส่วนจะได้อารมณ์แตกต่างกันไป ถาดเสียงและความละเอียดของภาพก็สำคัญถ้าดูบนทีวีจอใหญ่ ถ้าเป็นการดูร่วมกับเด็ก แนะนำเลือกพากย์ไทยเพื่อให้เข้าใจง่าย แต่ถาอยากได้อรรถรสแบบเดิมๆ เสียงภาษาอังกฤษพร้อมซับไทยก็ช่วยเก็บรายละเอียดได้ดีขึ้น นอกจากนี้ช่วงเทศกาลหรือโปรโมชัน บริการสตรีมมิ่งมักจะจัดโปรโมชั่นหรือเพิ่มคอนเทนต์ให้เข้าถึงได้ง่ายขึ้น เป็นโอกาสดีถ้าอยากดูทั้งแฟมิลี่มูฟวี่และหนังอนิเมชันเรื่องอื่นๆ คู่กัน สุดท้ายแล้วการดูผ่านช่องทางถูกลิขสิทธิ์ไม่เพียงช่วยให้ภาพคมชัดและเสียงดี แต่ยังเป็นการสนับสนุนผลงานและทีมสร้างที่เรารัก ความอบอุ่นของเรื่องราวมิตรภาพใน 'Finding Nemo' ทำให้ผมยินดีจ่ายเพื่อได้ประสบการณ์เต็มที่ และคิดว่าการให้เด็กๆ ได้ดูจากแหล่งถูกต้องตั้งแต่ต้นเป็นการเรียนรู้เรื่องสิทธิ์และคุณค่าของงานสร้างสรรค์ไปด้วย นี่คือความรู้สึกที่มักเกิดขึ้นทุกครั้งหลังปิดเครดิตแล้วผมนั่งยิ้มกับความน่ารักของตัวละครอยู่เสมอ

การให้อาหารปลานีโม่ที่ดีควรเน้นความหลากหลายและคุณภาพของโปรตีนมากกว่าการให้อาหารชนิดเดียวอย่างต่อเนื่อง เพราะการเติบโตและสีสันของปลาพึ่งพาแหล่งอาหารที่ครบถ้วน. ปลานีโม่เป็นปลากินทุกอย่าง จึงควรมีทั้งอาหารเม็ดคุณภาพสูงที่ออกแบบมาสำหรับปลาทะเลเป็นหลัก และอาหารแช่แข็งหรือสดที่ให้โปรตีนเข้มข้น เช่นกุ้งมิสิสหรือตัวไรทะเล โครงสร้างอาหารเม็ดควรเลือกขนาดพอดีกับปากปลาหนุ่ม และมีส่วนผสมของสาหร่ายหรือสาหร่ายสไปรูลินาเพื่อช่วยสีสัน เมื่อผมนึกถึงการเลี้ยงปลาที่โตเร็ว อาหารสดหรือแช่แข็งมักจะเร่งการเติบโตมากกว่าอาหารเม็ดเพียงอย่างเดียว แต่ต้องรักษาความสมดุลของธาตุอื่น ๆ ด้วย ความถี่และปริมาณการให้อาหารสำคัญมาก ให้แต่พอดีสามารถกินหมดภายใน 2–3 นาทีต่อมื้อ หากยังกินไม่หมดแสดงว่าให้เยอะเกินไป ผมมักแบ่งมื้อเล็กๆ 2–3 ครั้งต่อวันสำหรับปลาที่กำลังโต และลดลงเมื่อเป็นผู้ใหญ่ นอกจากนี้คุณภาพน้ำและความเสถียรของระบบกรองส่งผลต่อการย่อยและการนำสารอาหารไปใช้ จึงควรตรวจค่าคุณภาพน้ำสม่ำเสมอและไม่ลืมให้ขนมเป็นครั้งคราวเช่นพืชทะเลต้มเล็กน้อย เพื่อให้ได้วิตามินและไฟเบอร์ ปิดท้ายด้วยคำเตือนว่าอาหารดีช่วยได้มาก แต่สภาพแวดล้อมดีจะทำให้ปลานีโม่เติบโตอย่างแข็งแรงและมีชีวิตชีวาจริง ๆ

ที่ตู้ปลาเกลือเล็ก ๆ ของฉัน ปลานีโม่เคยแสดงอาการที่บอกเลยว่าเจ้าของต้องสังเกตให้ดี ตอนแรกจะเห็นว่ามันใช้เวลานานกว่าจะกินอาหารและฟันหูปลายครีบดูเรียบแปลก ๆ จากนั้นจะมีอาการถูตัวกับซากหินหรือโขดประหนึ่งพยายามขจัดอะไรบางอย่าง อาการเหล่านี้มักชี้ไปที่ 'cryptocaryon' หรือที่คนเรียกกันว่าโรคจุดขาวของน้ำเค็ม ซึ่งต่างจากจุดขาวของน้ำจืดตรงที่จะโตเร็วและคร่าชีวิตได้ง่ายถ้าไม่จัดการ นอกจากนี้ยังต้องระวังการติดเชื้อแบคทีเรียชนิดรุนแรง เช่น Vibrio ที่มักเริ่มจากแผลเล็ก ๆ แล้วลุกลามเป็นแผลเน่า หรือมีจุดแดงตามลำตัวร่วมกับการหลุดลอกของเนื้อเยื่อ อีกรายการที่ไม่ควรมองข้ามคือโรคสไลม์หรือ 'Brooklynella' ซึ่งมักทำให้ปลามีเมือกหนา หายใจหอบและตายอย่างรวดเร็วถ้าไม่แยกรักษา อาการที่ต่างออกไปคือครีบถูกปิดแนบลำตัวและการเคลื่อนไหวช้าลงจนแทบไม่ตอบสนอง ตอนที่เจอครั้งแรก ผมเห็นว่าปลาริมขอบปากมีจุดซีดแล้วค่อย ๆ ลามไปทั้งตัว จับแยกกักตัวไว้อาการก็ดีขึ้นทีละน้อย แต่สิ่งที่สำคัญจริง ๆ คือการตรวจคุณภาพน้ำ—ความเค็ม อุณหภูมิ แอมโมเนียและไนไตรต์—เพราะโรคพวกนี้มักเป็นผลจากความเครียดของปลาเอง ความประทับใจสุดท้ายคือการสังเกตเป็นบ่อเกิดของการป้องกัน ถ้าเริ่มต้นจากนิสัยเล็ก ๆ เช่นกักตัวปลาใหม่ให้นานขึ้น ไม่เติมปลาร่วมตู้แน่นเกินไป และเลือกอาหารดี ๆ โอกาสที่ปลานีโม่จะรอดจากความเจ็บป่วยร้ายแรงก็สูงขึ้น ฉันมักจบวันด้วยการมองตู้แล้วคิดว่าอาการเล็กน้อยวันนี้อาจเป็นสัญญาณสำคัญของพรุ่งนี้ก็ได้ เลยพยายามดูแลตั้งแต่จุดเล็ก ๆ นั่นแหละ

พูดถึงเพลงประกอบของ 'Finding Nemo' แล้วสิ่งที่คนไทยมักจดจำมากที่สุดไม่ใช่เพลงป็อปฮิตจากหน้าปก แต่มักเป็นเมโลดี้ชวนยิ้มและซาวด์สเคปทะเลที่แต่งโดย Thomas Newman ซึ่งเป็นผลงานที่ให้ความรู้สึกอบอุ่นและกว้างใหญ่เหมือนมหาสมุทร เพลงประกอบในหนังเน้นเป็นแนวออร์เคสตราเบา ๆ ใช้เปียโน ซินธิไซเซอร์ก้อนนุ่ม และเครื่องเป่าเล็ก ๆ ที่สร้างมู้ดแบบนุ่มนวล ฉากเปิดที่เห็นแนวปะการังหรือฉากซึ้งที่พ่อกับลูกปลาพบกันใหม่จะมีธีมดนตรีที่จับใจคนดูทั้งเด็กและผู้ใหญ่ เพราะมันสื่อความอ่อนโยนและการผจญภัยได้พร้อมกัน ดังนั้นแม้จะไม่มีเพลงร้องดัง ๆ ที่ติดหูเหมือนหนังเพลงบางเรื่อง แต่ทำนองหลักและโทนของสกอร์กลับฝังอยู่ในความทรงจำของคนไทยหลายคนได้ง่าย ๆ ความโดดเด่นอีกอย่างที่คนไทยมักพูดถึงคือวลีและฉากที่กลายเป็นมุกหรือสโลแกนสั้น ๆ อย่าง 'Just Keep Swimming' ซึ่งกลายเป็นประโยคฮิตในเวอร์ชันไทยและถูกหยิบไปใช้ในสื่อสังคม บ่อยครั้งที่ผู้คนจะเอาเมโลดี้สั้น ๆ จากฉากที่โดรีร้องหรือพูดเตือนตัวเองมาเป็นเสียงประกอบมุขคลิปตลก หรือเอามาทำคลิปให้กำลังใจกัน เพลงบรรยากาศที่ตามมาด้วยจังหวะสบาย ๆ ตอนที่ครัชและเต่าทะเลโบยบินไปกับกระแสลมก็เป็นช็อตที่หลายคนฮัมตามได้ง่าย ๆ ในบ้านเรา ถ้ามองในแง่การนำไปใช้ เพลงประกอบเรื่องนี้จึงทำหน้าที่มากกว่าแค่ตกแต่งภาพ แต่กลายเป็นตัวแทนอารมณ์ซีนต่าง ๆ ที่คนดูรู้สึกผูกพัน บางครั้งการได้ยินทำนองสั้น ๆ จาก 'Finding Nemo' ในรายการทีวีหรือโฆษณาก็ทำให้คิดถึงฉากเฉียดฉิวและโมเมนต์อบอุ่นในหนัง ฉันมักเห็นคอนเทนต์ไทยเอาชิ้นส่วนของสกอร์ไปคัฟเวอร์หรือทำเป็นริงโทนเล็ก ๆ ที่ใช้ประจำในคลิปวิดีโอสั้น การเรียบเรียงใหม่ที่นำเมโลดี้ไปใส่กีตาร์โปร่งหรืออูคูเลเล่ก็ทำให้มันกลายเป็นเพลงที่เข้าถึงได้ง่ายขึ้นสำหรับคนที่อาจไม่เคยดูหนังซ้ำหลาย ๆ รอบ สุดท้ายแล้วสิ่งที่ทำให้เพลงประกอบเรื่องนี้ยังมีชีวิตคือความเรียบง่ายของเมโลดี้และอารมณ์ที่มันส่งออกมา — มันทำให้ฉันยิ้มและนึกถึงความอบอุ่นของบ้านและครอบครัวทุกครั้งที่ได้ยิน