แฟนๆ ควรฟังเพลงประกอบไหนใน Undertale ที่โดดเด่น

เลือกเส้นทางแบบใจดีไปเลย — ถ้าอยากได้ True Ending ใน 'Undertale' ต้องมุ่งไปที่เส้นทาง 'Pacifist' เท่านั้น ฉันจำตอนที่ครั้งแรกได้เห็นเครดิตแบบ Pacifist ว่ามันเติมเต็มใจยังไง: ไม่ใช่แค่การไม่ฆ่าใคร แต่คือการไปทำให้ความสัมพันธ์กับตัวละครแต่ละคนถึงจุดที่เกมจะปลดล็อกเหตุการณ์พิเศษ ระหว่างทางฉันตั้งใจใช้คำสั่ง ACT และ Spare กับทุกศัตรู แม้บางฉากจะใช้เวลานานกว่าจะหาจุดอ่อนถูกต้อง แต่การเลือกคุย ทำให้ฉากกับ 'Papyrus' ใน Snowdin มีน้ำหนักมากขึ้น เพราะหลังจากที่ปล่อยเขาไปทั้งรอบ จะมีเหตุการณ์ที่พาเราไปเจอเขาที่ Grillby’s และเป็นหนึ่งในเงื่อนไขให้เรื่องเปิดทางไปหาความลับของ 'Alphys' ได้ สุดท้ายอย่าลืมว่า Pacifist ไม่ได้จบตรงที่เอาชนะ Asgore เท่านั้น ต้องกลับไปทำเหตุการณ์พิเศษ (เช่นคุยกับตัวละครสำคัญในพื้นที่ต่างๆ และปลดล็อก True Lab) ก่อนถึงจะได้เห็นฉากสุดท้ายแบบ True Ending — มันอบอุ่นและเหมือนเกมโอบกอดผู้เล่นจริง ๆ

เคล็ดลับพื้นฐานในการเปิดห้องลับที่แฟนๆ มักพูดถึงใน 'Undertale' เกี่ยวข้องกับเส้นทางแบบ True Pacifist และการทำความสัมพันธ์กับตัวละครหนึ่งคนเป็นหลัก ผมมักอธิบายให้เพื่อนใหม่ฟังแบบนี้: ต้องหลีกเลี่ยงการฆ่ามอนสเตอร์ทั้งหมด อดทนใช้การ Spare/Act กับทุกแผงศัตรู และพยายามคุยกับ NPC หลายๆ ครั้งเพื่อกระตุ้นเหตุการณ์พิเศษ การเป็นมิตรกับ Papyrus สำคัญมาก — พูดคุยและเลือกตอบแบบใจดีจนมิตรภาพเกิดขึ้น หลังจากผ่านจุดไคลแมกซ์ของเกมแล้ว (โดยไม่เลือกเส้นทางฆ่าล้างเผ่าพันธุ์) การกระทำบางอย่างจะเปิดเส้นทางไปยังพื้นที่ที่ซ่อนอยู่ ซึ่งพื้นที่ที่หลายคนหมายถึงคือ 'True Lab' ของ Alphys — ที่นี่จะเผยความจริงสำคัญเกี่ยวกับการทดลองและอดีตของตัวละคร การได้เข้าไปไม่ใช่แค่กดประตู แต่มันคือผลของการเล่นแบบใจดีและให้ความสำคัญกับตัวละครรอบตัวฉัน เสมอรู้สึกได้ว่าการเปิดห้องนี้เป็นรางวัลของความใส่ใจในการเล่นมากกว่าแค่การค้นหาเฉพาะจุดหนึ่ง ๆ

ฉันชอบเริ่มสตรีมด้วยบรรยากาศที่ให้คนดูรู้สึกเหมือนกำลังเข้ามานั่งข้าง ๆ ในห้องเล่นเกม มากกว่าการทำเป็นโชว์ใหญ่โตเกินไป วิธีของฉันคือเริ่มจากช่วงเปิดช้า ๆ ให้โผล่เพลงเบา ๆ แล้วค่อยแนะนำว่าเซฟนี้จะเล่นเส้นไหนโดยไม่สปอยล์คนที่ชอบเซอร์ไพรส์ เช่น ถ้าจะเล่นเส้น 'Undertale' แบบ Pacifist ก็เน้นคอนเทนต์ความอบอุ่นและการตัดสินใจเชิงอารมณ์ ในระหว่างการเจอฉากอย่างการคุยกับ Toriel ฉันจะหยุดให้เวลาแชทโต้ตอบ ให้คนดูเดาว่าต้องทำอย่างไร และเปิดโพลเลือกคำพูดที่ใกล้เคียงแทนการปล่อยให้เป็นการเล่นเดี่ยว ๆ อีกเทคนิคนึงที่ฉันมักใช้คือการใส่ช่วงไฮไลต์เล็ก ๆ ระหว่างสตรีม เช่น ตอนเจอปริศนาของ Papyrus หรือมีมุกจาก Napstablook ทำให้คลิปที่ถูกตัดไปยังมีคอนเทนต์น่าสนใจสำหรับคนที่พลาด นอกจากนี้การเตรียมมุกเล็ก ๆ และรีแอคชันจริงใจเมื่อถึงฉากสำคัญ เช่น ฉากเปิดของ Flowey จะช่วยสร้างโมเมนต์ที่คนอยากแชร์ออกไป แค่รักษาจังหวะและให้คนรู้สึกมีส่วนร่วม หนังก็จะกลายเป็นประสบการณ์ร่วมได้ง่ายขึ้น

การต่อสู้กับ 'Sans' ใน 'Undertale' ทำให้ฉันต้องปรับวิธีคิดเรื่องบอสเกมแบบเดิม ๆ อย่างสิ้นเชิง ประสบการณ์ครั้งแรกที่ลงสู่เส้นทางฆ่า (genocide route) รู้สึกเหมือนตกลงไปในบททดสอบที่ออกแบบมาเพื่อลองความอดทนและการควบคุมอารมณ์มากกว่าการกดปุ่มแบบรัว ๆ การเรียนรู้รูปแบบการโจมตีของเขาเป็นเรื่องสำคัญ แต่ที่ยากกว่าคือการรักษาจิตใจให้นิ่งเมื่อจังหวะชีวิตของตัวละครถูกบีบจนแทบไม่เหลือ การฝึกที่ได้ผลสำหรับฉันคือแบ่งการโจมตีเป็นชุดย่อย ๆ ฝึกหลบแต่ละ pattern ซ้ำ ๆ จนกลายเป็นปฏิกิริยาอัตโนมัติ แล้วค่อยนำมารวมเป็นการตอบโต้ที่ต่อเนื่อง นอกจากนี้ยังมีมิติทางอารมณ์ที่ทำให้การชนะไม่เหมือนกับเกมอื่น ๆ — เสียงดนตรีอย่าง 'Megalovania' กับช่วงจังหวะที่หัวใจเต้นตามการโจมตีทำให้ทุกครั้งที่พลาดรู้สึกเจ็บปวดกว่าแค่เสีย HP ฉันชอบเอามุมมองนี้ไปเทียบกับบอสจาก 'Hollow Knight' ที่เน้นความเทคนิค แล้วก็สลับมุมมองใหม่ ๆ เพื่อปรับจังหวะการฝึก ถ้าจริงจัง อย่าลืมแบ่งพักสมองบ้าง เพราะบางครั้งการปล่อยวางสักพักกลับทำให้ทักษะกลับมาแม่นขึ้นมากกว่าการฝึกต่อเนื่องโดยไม่มีพักเลย