บทที่ 36

ชาร์ลต้องการหยุดเธอ "ไม่ มันไม่จำเป็นหรอก ผมจัดการเองได้"

ในเวลาเดียวกัน เหงื่อเย็น ๆ ก็พลันไหลชโลมกายเขา

เขาคือประธานของบริษัทแพลทินัม และเฟบี้ก็เป็นเพื่อนสนิทของลิลี่ หล่อนไม่รู้เรื่องนี้ได้ยังไง? เสียงเธอหยาบคายมากเวลาพูดกับเขา

"ก็ได้ ฉันจะไม่ยุ่ง เมื่อความสัมพันธ์ของคุณและลิลี่เข้าที่แล้ว อย่าลืมเลี้ยงมื้อเย็นฉันด้วยล่ะ!" เฟบี้เก็บมือถือลง กล่าวลาชาร์ลด้วยรอยยิ้ม ก่อนจะหันหลังกลับไป

ในตอนนั้น เฟบี้ไม่ได้รู้เลยว่ารอยยิ้มบนใบหน้าของชาร์ลนั้นแปลกประหลาดเพียงใด

"ท่านประธานดาร์บี้ เรื่องสัญญา..."

ชาร์ลยิ้มและเดินกลับมาในห้องทำงาน

แดร์ริลกล่าวอย่างกระด้าง "เซ็นมัน!" เขาเสริมอีก "แต่ก่อนที่นายจะเซ็น มีอย่างหนึ่งที่นายต้องรู้ก่อน ฉันไม่สนว่านายเจอกับลิลี่ได้อย่างไร แต่ในใจนายคงรู้อยู่แล้วว่าต้องทำอย่างไรต่อไปในอนาคต"

ชาร์ลรีบตอบ "ผมเข้าใจ ผมเข้าใจ ผมสัญญา หนูน้อยลิลี่กับผม...ไม่สิ ไม่ใช่ คุณลินดันกับผมจะรักษาระยะห่างกันครับ"

แดร์ริลยอมรับและกล่าว "ก็ดี ถ้าอย่างนั้นก็ไม่มีอะไรแล้ว จำไว้ให้ดีล่ะ ในอนาคต อย่าได้คิดว่าตัวเองอยู่สูงนัก ไม่งั้นนายจะต้องอับอายเอาง่าย ๆ "

ชาร์ลรีบตอบตกลง