บทที่ 725

“แต่มันก็ไม่ได้หมายความว่าเธอไม่มีส่วนผิดหรอกนะ”

นั่นคือประโยคสุดท้ายก่อนที่ จี ยินเฟงจะวางสาย และโรลชูวเองก็กดวางสายเช่นกัน เพราะไม่ต้องการต่อความยาวอะไรอีก

ความจริงแล้ว ตอนที่ได้ยินว่า หนิง เฉียวเฉียวหายตัวไป ความคิดแรกที่แวบเข้ามาให้หัวก็คือเรื่องนี้ต้องเกี่ยวข้องกับ กู โรลโรลเป็นแน่ และตอนนี้เธอก็ยิ่งมั่นใจว่าเป็นอย่างที่ตนคิดไว้จริง ๆ

และมันหมายความว่า กู โรลโรลลักพาตัวหนิง เฉียวเฉียว แล้วโยนความผิดทั้งหมดให้เธอ เพื่อให้ จี ยินเฟงกับตระกูลของเขาเพ่งเล็งมาที่เธอด้วย

ยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัวสินะ กู โรลโรล

แต่ดูเหมือนว่า กู โรลโรลจะคำนวณพลาดไปนิด ทัง โรลชูวไม่ใช่คนโง่ คิดว่าเธอจะมองละครปาหี่นี่ไม่ออกเหรอ?

ถ้าให้พูดตรง ๆ การหายตัวไปของหนิง เฉียวเฉียว แทบจะไม่ใช่ธุระกงการอะไรของโรลชูวเลยสักนิด แต่พอมารู้ว่าตัวบงการเป็นกู โรลโรล จะไม่ให้ยุ่งคงไม่ได้เสียแล้ว

โรลชูวถอยหายใจเหนื่อยหน่าย ว่าง ๆ คงต้องไปบอกหลวงพ่อที่วัดพรมน้ำมนต์ไล่ผีออกให้บ้างแล้วล่ะ

…

พอตกเย็น ในระหว่างที่ ทัง โรลชูวกำลังทานข้าวเย็นกับลู ชินจิน ป้าวูก็วิ่งพุ่งเข้ามาในห้องทานข้าวด้วยสีหน้าตื่นตระหนก

“นายน้อย นาย