บทที่ 69

ลูน่าพานีลและเนลลี่กลับมายังบลูเบย์วิลล่าและส่งข้อความหาแอนน์ว่านีลอยู่กับเธอ

“ชิ! บ้านของคนเฮงซวยนั่นเจ๋งดีนะเนี่ย” นี่เป็นครั้งแรกของนีลที่มายังวิลล่าแห่งนี้ ขณะที่สายตาเขามองความหรูหราที่ไม่เวอร์เกินไปของที่นี่เขาก็อดเยาะเย้ยไม่ได้ “ตอนอยู่ต่างประเทศพวกเราสี่คนต้องอยู่รวมกันในห้องสี่เหลี่ยมขนาดแค่สิบสองตารางเมตร ในขณะที่เขาอยู่บ้านหลังใหญ่อย่างกับวังนี่คนเดียว!”

ลูน่าขมวดคิ้ว “นีล ระวังคำพูดหน่อย!” โชคดีที่ในเวลานี้เหล่าแม่บ้านเลิกงานแล้ว ไม่งั้นพวกเขาคงมีปัญหาใหญ่หากมีใครมาได้ยินเข้า!

“ผมมองดูรอบ ๆ แล้ว ตอนนี้ที่นี่ไม่มีใครนอกจากเราสามคน”

นีลฉีกยิ้มร่าและชูนิ้วก้อยขึ้นมาเกี่ยวนิ้วก้อยของลูน่าไว้ “คุณแม่ครับ ผมรู้ว่าคุณแม่กังวล ผมสัญญาจะเป็นเด็กดีนะ!”

“เหอะ” เนลลี่กลอกตาใส่นีล เธอยกมือขึ้นกอดอกแล้วนั่งลงบนโซฟาอย่างขุ่นเคือง “ถ้าเป็นเด็กดีจริง พี่คงไม่ทำให้คุณพ่อเข้าโรงพยาบาล แล้วทำให้คุณแม่ต้องไปรับผิดแทนหรอก”

ยิ่งพูดเด็กน้อยก็ยิ่งโกรธ “นีล หนูรู้ว่าพี่กับไนเจลเกลียดพ่อ แต่ตอนนี้มันไม่ใช่เวลาเอาคืน! เรายังต้องการความช่วยเหลือจากพ่อเพื่ออาการป่วยของไนเจลนะ”

เนลลี่พูดถึงโจชัวแล