A/n: Konting-konti na lang po at road to ending na tayo. 🥰 Stay tuned!
Chapter 89My Wife "IKAW nga, Ma'am Aurora..." Tumili ito at nagagalak na lumapit sa akin. "Kayo nga..." And she embraced me. "Hey, Jina." Nahihiyang napatingin ako sa paligid dahil sa amin napunta ang atensyon ng lahat na nasa hallway. "Ay, sorry... Na carried away lang ako, Ma'am Aurora... Akala ko kasi ay kung sinong artista ang napadpad rito eh." Napapakamot ito sa ulo. "Hey everyone... Ang pinaka-magandang boss natin," Napaawang ang mga bibig ng mga empleyado. Marahil ay nagtataka rin ang mga ito sa sinabi ni, Jina. "Jina? Stop it..." "Anyway, our very own, Ma'am Aurora Torres—" "Halika nga, ang tabil mo." Hinila ko ito patungo sa loob ng office ni Damien. "Ma'am, mas lalo ka hong gumanda ngayon." She still widely smiling. "Mas lalo ka ring naging bolera ngayon. Anyway, nasaan ang boss mo?" "Hala! Nako po, si Sir pala... Mayayari talaga ako nito," napasapo ito sa kanyang noo nang maalala ang boss nito. "Why?" nagtataka ako rito nang bigla itong may hinahagilap na dokume
Chapter 90Wedding RingNAPABITAW agad ako sa pagkakayakap ko kay Damien nang marinig naming may kumakatok sa labas ng conference room."Sir— ahy... Nasaan na ang mga tao?" nagtataka nitong tanong ng pagbuksan ito ni Damien ng pinto.Ngumiti ako kay Jina dahil sa hindi ito makatingin ng diretsyo sa kanyang boss."Nice one, Jina.""H-huh, Sir?""Sa pakikipagsabwatan mo kay Ma'am Aurora mo," seryosong pagkakasabi niya sa kanyang Sekretarya."Eh kasi, Sir—""Tsk... Damien, leave your secretary, please? It was my plan. Ako ang may utos kaya hindi ka niya sinasagot kanina ng tinatawagan mo siya. Jina, it's fine, abswelto ka na." I said while smiling.Napapakamot pa rin ito sa kanyang ulo. Wari'y hindi sapat sa pagtanggol ko sa kanya mula sa boss nito. "Sorry na ho Sir... Please?""I only just forgive you if you will leave us now, Jina." Seryoso pa ring ang bukas ng mukha nito.Tumango-tango Jina at napangiti ng bahagya. "Thank you, Sir." Saka ito lumabas at muling isinara ang pinto.Damien
Chapter 91Making Love "D-DAM..." Damien pinned me immediately on the door as we get inside the house. Bahay iyon kung saan kami dating nagsasama. Hindi na ako nagprotesta pa nang siilin niya ako ng halik sa aking labi. Nagpaubaya ako habang iniikot ko naman sa kanyang batok ang aking mga braso. "H-hey, baka may taong makakita sa atin dito." I Huskily said when our mouths parted. "There are no other people in this house except us, sweetheart." Namumungay ang mga matang pahayag nito. "S-so?" I stammered. "So?" He's like teasing. "U-um," "Do not worry dahil solo na 'tin ang bahay." Namumulang napapatango ako at bahagyang napalunok. "G-good... Ahy—" napasinghap ako ng biglang buhatin niya ang katawan ko. I didn't even protest when he claimed my lips again. Hindi muli ako nagprotesta sa masiil niyang halik na iyon. Naramdaman ko ang pag-upo nito sa malapad na sofa bed sa sala. Naramdaman ko kaagad ang buhay nitong pagkalalaki ng doon mismo ako paharap na nakakandong sa kanya.
Chapter 92A Promise "HMM..." Naaalimpungatan ako ng may pilit na gumigising ng aking natutulog na diwa. "Sweetheart, wake up..." Ang mahinang boses na pilit gumigising sa akin. "Hmm..." Ang tangi kong tugon. "Sweetheart, gising na. It's already six in the evening," Sa sinabi nitong oras ay pinilit kong ibuka ang aking mga talukap. Ang mukha ni Damien agad ang aking masilayan. "Anong oras?" "Six," he answered ang kissed my forehead. "W-what? Oh, God. Si Mommy, hinahanap na ako ni mommy," umupo akong bigla, not minding my naked body. "Damien, get up. Magbihis ka na." "Take your time," wika nito na nakatingin lang sa akin habang nagbibihis. Biglang namula ang aking pisngi. "Get up," hinila ko ito sa braso ng matapos ko ng isuot ang bestida ko. What I didn't expect is he pulled me on the top of his body. "Let's skip the dinner, and let's stay here for a while." "Hindi pwede. Come on, tumayo ka na." Tumayo ako at hinila itong muli. "Damien, please. Magtataka si mommy kung nas
Chapter 93 Family 1 YEAR LATER ISANG ingit ng sanggol ang siyang pilit na gumigising sa aking inaantok na diwa. Unti-unti akong nagmulat ng aking mga mata. I immediately smile as I open my eyes. Sino ba naman ang hindi ngingiti sa iyong paggising kung ang mag-ama mo agad ang una mong nasilayan sa iyong pagmulat. I was just looking at my beloved husband, Damien. He is now standing at the open window while our precious daughter, Danniella is in his arms. Isinasaw nito ang anak at pinapatahan. "Shh, baby... Mommy is still sleeping. Come on, hush my love... Magigising si mommy. Puyat si mommy kagabi," ang marahan ngunit naririnig kong sinasabi nito sa anak na umiingit sa kanyang dibdib. Hindi pa rin tumitigil ang anak namin sa kanyang mahinang pag-ingit. I think, naglalambing lang si Danniella sa kanyang ama. Nararamdaman kasi nito na kapag umaga ay aalis na naman ang ama nito at magtatrabaho. "Hush, hush, my love. Daddy's here. Mamaya mo na hanapin si mommy, hm? Daddy is here for
MASIGLA akong gumalaw at tumulong sa mga Filipino workers ng isang kilalang Beach Resort sa Maldives Islands. Ang resort na iyon ay pagaari ng isang Pilipino businessman, kaya halos lahat ng empleyado na naroon ay mga kapwa ko pinoy. Sa dami ng mga parokyanong customer na nag-book sa resort ay hindi na namin nakayanan ang sabay-sabay sa pagaasikaso sa mga tao. Everyone is busy, ako na isang restaurant manager ay kailangan ring kumilos at tumulong upang matugunan ang lahat na pangangailan ng mga clients. "Ma'am Aurora..." "Yes?" lumingon ako sa empleyadong tumatawag sa akin. "Ma'am, yung customer po natin na naroon ay panay ang reklamo at hinahanap ka pa niya para makausap." Turo nito sa isang sopistikadang babae na nakaupo sa sulok kung saan tanaw ang asul na karagatan at mapuputing buhangin sa dalampasigan. "Sige, Flora, pupuntahan ko." Tugo
"W-WHAT is it, Aurora?" Nangunot ang noo na tanong ng kaharap ko na nasa isang mamahaling restaurant na nasa gitna ng karagatan. "I said, Yes..." I said with a smile. Nagliwanag ang bukas na mukha nito. "Yes? You mean, it's finally, yes?" Paguulit nito. Ngumiti ako ng matamis rito. "Oo nga. Ang kulit. Paulit-ulit ba tayo?" "Yes. Yes. Yes..." Napatayo itong napatingala sa langit at masayang nagsisigaw. "Hey, Travis. Nakakahiya. Umupo ka na." Sabi ko rito nang maramdaman ko na halos sa amin na nakatingin ang lahat ng taong nandoon. "No. I can't stop it. Yes. Oh, my dearest, Aurora. Thank you, thank you so much for making my days complete. Thank you." Sa sobrang saya nito ay hinila nito ang kamay ko patayo. "T-Travis—" "Everyone, I just want to scream my happiness to all of you. This woman is officially my girlfriend. Finally, she is mine starting tonight..." Unti-unting may nagpapalakpak, hanggang s
BUMANGON ako na may ngiti sa aking labi. I can't believe, after 2 years ay napanaginipan ko ang aking mga magulang. We are so much happy in my dreams. I am eager to call them, kahit si mommy man lang o ang isa sa matalik ko na kaibigan na nasa Pilipinas. "Why not, ano naman ang problema kung makikibalita ako sa kanila. Yes, I should call Nancy. It's been a while since we talked." Wika ko sa aking sarili. Bago ko pa man nai-dialed ang numero na tatawagan ko ay may nauna nang tumawag sa akin. Ngumiti ako nang si Nancy mismo ang tumatawag sa akin. "Hello, Nance. How are you? Tatawagan na sana kita pero naunahan mo—" "Aurora..." "Yes?" "N-nandito ako sa hospital ngayon." "A-anong nangyari sa 'yo? Are you fine?" "Yes, I'm fine, but..." Nangunot ang noo ko. "But, what? Anong ginagawa mo diyan sa hospital." "Y-your mom..." Bigla akong kinutuban. "Si mommy? Anong, nance, sinong mom