A/n: Hello fellah! Ayan at binigyan ko ng isang special chapter ito. Nawa'y magustuhan ninyo ang pagtatapos ng kwentong ito. Anyway po, paki-boto po sa huling sandali. Maraming salamat! 🥰❤🤗😘
MASIGLA akong gumalaw at tumulong sa mga Filipino workers ng isang kilalang Beach Resort sa Maldives Islands. Ang resort na iyon ay pagaari ng isang Pilipino businessman, kaya halos lahat ng empleyado na naroon ay mga kapwa ko pinoy. Sa dami ng mga parokyanong customer na nag-book sa resort ay hindi na namin nakayanan ang sabay-sabay sa pagaasikaso sa mga tao. Everyone is busy, ako na isang restaurant manager ay kailangan ring kumilos at tumulong upang matugunan ang lahat na pangangailan ng mga clients. "Ma'am Aurora..." "Yes?" lumingon ako sa empleyadong tumatawag sa akin. "Ma'am, yung customer po natin na naroon ay panay ang reklamo at hinahanap ka pa niya para makausap." Turo nito sa isang sopistikadang babae na nakaupo sa sulok kung saan tanaw ang asul na karagatan at mapuputing buhangin sa dalampasigan. "Sige, Flora, pupuntahan ko." Tugo
"W-WHAT is it, Aurora?" Nangunot ang noo na tanong ng kaharap ko na nasa isang mamahaling restaurant na nasa gitna ng karagatan. "I said, Yes..." I said with a smile. Nagliwanag ang bukas na mukha nito. "Yes? You mean, it's finally, yes?" Paguulit nito. Ngumiti ako ng matamis rito. "Oo nga. Ang kulit. Paulit-ulit ba tayo?" "Yes. Yes. Yes..." Napatayo itong napatingala sa langit at masayang nagsisigaw. "Hey, Travis. Nakakahiya. Umupo ka na." Sabi ko rito nang maramdaman ko na halos sa amin na nakatingin ang lahat ng taong nandoon. "No. I can't stop it. Yes. Oh, my dearest, Aurora. Thank you, thank you so much for making my days complete. Thank you." Sa sobrang saya nito ay hinila nito ang kamay ko patayo. "T-Travis—" "Everyone, I just want to scream my happiness to all of you. This woman is officially my girlfriend. Finally, she is mine starting tonight..." Unti-unting may nagpapalakpak, hanggang s
BUMANGON ako na may ngiti sa aking labi. I can't believe, after 2 years ay napanaginipan ko ang aking mga magulang. We are so much happy in my dreams. I am eager to call them, kahit si mommy man lang o ang isa sa matalik ko na kaibigan na nasa Pilipinas. "Why not, ano naman ang problema kung makikibalita ako sa kanila. Yes, I should call Nancy. It's been a while since we talked." Wika ko sa aking sarili. Bago ko pa man nai-dialed ang numero na tatawagan ko ay may nauna nang tumawag sa akin. Ngumiti ako nang si Nancy mismo ang tumatawag sa akin. "Hello, Nance. How are you? Tatawagan na sana kita pero naunahan mo—" "Aurora..." "Yes?" "N-nandito ako sa hospital ngayon." "A-anong nangyari sa 'yo? Are you fine?" "Yes, I'm fine, but..." Nangunot ang noo ko. "But, what? Anong ginagawa mo diyan sa hospital." "Y-your mom..." Bigla akong kinutuban. "Si mommy? Anong, nance, sinong mom
"MOMMY, I'm here... Mommy...""Aurora." Lumapit sa akin si Nancy at Cedy."Saan si Mommy?" Napatingin ako sa dereksyon kung saan lumingon ang paningin nila. There I saw mommy looking at the ICU glass window. Tanging makikita lang ay ang malaking kurtina. She is still crying."Hinihintay niyang lumabas ang doctor. Kanina kasi may emergency ulit ang nangyari sa loob. They still saving your daddy's life." Wika ni Cedy.Tumulo ang luha ko at unti-unting nilapitan si mommy. Awa ang pinakanararamdaman ko sa mga oras na iyon. She was sobbing alone."M-mom... Mommy..." Niyakap ko ito ng mahigpit mula sa likod. "Nandito na ako, Mommy..."Humagulhol ito nang iyak at humarap sa akin. "Aurora... A-anak ko... Aurora." Niyakap nito ako at yumakap din ako ng mahigpit."Mommy kumusta si Daddy?""I hope, he will be okay. Nandito ka na e, sana okay na siya."I try to comfort my mother. "Shhh, he will be okay. Stop cryi
Chapter 5TestamentMATAPOS ilibing ang labi ni Daddy ay dumeretsyo na kami ni mommy na umuwi sa bahay. I am still very quiet inside the car, ganoon sin si mommy na nasa tabi ko.Bumuntong hininga ako at lumingon kay mommy. Yumakap ako rito ng mahigpit. "Kakayanin natin 'to, mom. I am always here no matter what happened. Promise, hinding hindi na ako lalayong muli." Pangako ko rito.Mom smiles and embraced me. "I love you so much, baby.""I love you, Mommy. Magpakatatag lang tayo."She nodded. "Our lawyer is waiting in our home, Ija."Nagangat ako ng tingin at tumango. "I am ready, mom. I know what should I do now."Magkahawak kamay kami ni Mommy nang pumasok sa malaking bahay na dalawang taon ko ring hindi nasilayan. At last, I feel at home again. Kagaya noon, ang gaan-gaan pa rin ng mga paa ko na naglalakad patungo sa bukana ng malapad na main door.Walang ipinagbago sa bahay na iyon. Kung anong hitsura ng
Chapter 6Harrison Meet-UpMALALIM akong napabuntong hininga nang tuloyan na akong naipit sa trapiko ng katanghaliang tapat sa araw na iyon.Oh, Gosh. Ngayon pa ba na may emportante akong lakad? It's not rush hour at bakit ganito na lang ang bagal ng usad ng mga sasakyan sa bahaging kalsada na ito?Naiinis ngunit wala naman akong magagawa. I sighed and I placed my hand at my forehead waiting for the vehicle moved on.Nang makalusot sa trapiko, binilisan ko na kaagad ang pagpapatakbo ko sa aking sasakyan. Sa aking pagmamadali hindi ko napansin ang isang kotse na siyang nag backing sa isang malaking establishment."Oh, shit..." Bigla akong napakabig ng malakas sa aking preno. Napapikit din ako ng may lumagabog sa unahan ng kotse ko."My God... Late na nga ako, nagkaproblema pa ako ngayon! Pambihirang kamalasan naman
Chapter 7Benefits MULING umawang ang bibig ko sa pangalawang pagkakataon. It's like I did not expect that the man I encountered at the highway a while ago is also the man that I will meet that day. Tumikhim ang matandang Harrison na katabi nito. Ipinilig ko rin ang aking ulo at ganoon rin ito. "Damien, meet the daughter of your uncle Raul, Aurora Torres... Your soon-to-be wife." Nangunot ang noo nitong sumulyap sa ama... "Dad—" "Oh, Damien, I don't want to hear some objection. Napagusapan na natin ito." Tumikhim ako to cut their conversation. "Nice meeting you, Mr. Damien Harrison." Inilahad ko ang aking palad without thinking dahil kusang nagkaroon ng isip ang palad ko. Tinignan nito ang nakalahad kong palad saka tumingin sa aking mga mata. "Dad, will you leave us alone?" Wika nito sa ama. "Let me talk to her alone." "But—" "Do not worry about us. We are old enough to settle this conversation just between u
Chapter 8Friend's Talk "YES, I accept it," mungkahi ko sa malinaw na boses sa harap ng mga kaibigan ko. "WHAT?" gulat at sabay na sagot sa akin ng mga ito. "Yes," tumango ako sa mga ito. "I accept the business marriage." Tuloyang nabulonan sa pagkain ang dalawa kong kaibigan. We are having lunch inside our favorite restaurant at that time. "Talaga besh?" Cedy looks shocked. "How? I-I mean, paano ka na papayag nila?" also Nancy can't believe what I've said. Bumuntong hininga ako at nagpunas ng table napkin sa aking bibig saka tumingin sa mga ito. "I have no other choice so I accept it, wala namang mawawala since we talked and we both agreed to our set up if ever maikasal na kaming dalawa." "We?!" Nanlaki na naman ang mga mata ni Cedy. "Meaning, nakilala, nakaharap at nakausap mo na ang lalaking pilit ipinagkakasundo sa 'yo ni Tito Raul noon?" Hindi rin makapaniwala si Nancy sa mga oras na iyon. "Reall