เมื่อการบรรเลงบทรักเร่าร้อนสิ้นสุดลง เพลิงก็ดีดตัวลุกขึ้นหลังจากได้ตักตวงความสุขจากความเจ็บปวดของคนตรงหน้าจนพอใจแล้ว ส่งผลให้น้ำรักขาวขุ่นที่ได้ปลดปล่อยเข้าไปในกายสาวครั้งแล้วครั้งเล่าจนนับไม่ถ้วนไหลเยิ้มออกมาผ่านช่องทางรักลงมาเปรอะเปื้อนผ้าปูที่นอน
ขาแกร่งก้าวลงจากเตียงเดินไปยังห้องน้ำ ขณะที่เนเน่นอนหอบหายใจหนักๆ ทั้งเจ็บทั้งเหนื่อยและรู้สึกว่าการทำงานของระบบร่างกายด้านในผิดปกติไป หัวใจเต้นแรงระรัวราวกับมันจะหลุดออกจากเบ้า ซึ่งเธอไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อนต่อให้ไม่สบายยังไงก็ยังลุกไหวแต่ตอนนี้ลุกไปไหนไม่ได้เลย
"อึก..เน่เป็นไงบ้าง ไหวไหม" น้ำเสียงแหบพร่าของฟีฟายที่จ้องมองหญิงสาวอยู่ทั้งน้ำตาเอ่ยถามขึ้นด้วยความเป็นห่วง พอเห็นเธอนอนหอบกุมหน้าอกของตัวเองไม่ดีดตัววิ่งมาหาตนเหมือนตอนแรก
"......" คนถูกถามหันไปมองเจ้าของเสียงนั้น พลางชูนิ้วบอกว่าโอเค ได้นอนพักสักแป๊บก็คงน่าจะหาย
เธอคิดว่าที่เป็นแบบนี้เพราะความเหนื่อยจากการถูกเพลิงกระทำอย่างป่าเถื่อนไม่ปล่อยให้หยุดพักเลย ดีนะเขาหยุดไปเองไม่งั้นเธอได้สลบคาเตียงแน่ๆ
"ดูเหมือนเราจะไม่ไหวนะ บอกมันให้พาไปหาหมอเถอะ"
"แค่นั้นมันไม่ตายหรอก มึงเป็นห่วงตั
