Biglang akong napaiyak. Sa sobrang saya at galak na nararamdaman ko ay umiyak na ako na parang bata. I can't contain my tears. I can't contain my emotions.
Akala ko ay hindi na sila darating pa, at kung dumating man sila ay baka nahuli na ang lahat.
But thank goodness, they came in time, they made it out here before I lost everything.
Malakas na humalakhak si Tyrone saka ako pinatayo at niyakap habang umiiyak ako.
"Hahaha! Para kang bata. Ganun ka ba kasaya na makita ulit ako?" tumatawa niyang wika habang hinahaplos ang buhok ko.
Hindi ako sumagot at umiyak lang sa balikat niya. Hindi ko alam kung paano ako magpapasalamat dahil sa pagdating nila.
"Uwaahh! Ate Lauren!" atungal din ni Enzo saka yumakap sa likod ko.
"Akala ko kung ano na ang nangyari sa iyo! Buti na lang at dumating ako! Hindi kita papabayaan na masaktan ulit!" iyak niya habang nakayakap din sa akin.
Hindi ko mapigilan ang hindi mapangiti sa sinabi niya. Enz
