ALTHEA'S POINT OF VIEW
Gabi na nang makilala ko siya. Hindi ako sanay lumabas nang gabi para sa sarili ko, pero tahimik akong sumama sa barkada ko sa isang night art exhibit sa dalampasigan. Luntian ang mga spotlight, may humihikbing wave, at sa gilid ng exhibit may isang stall ng street artist na nagko-customize ng sneakers.
"Ang ganda ng sketches mo," sabi niya habang nakangiti, hindi pa lumalapit sa akin. Street-smart aura pero may kaloob-loobang malikhaing mata.
Ako’y napatingin. Hindi siya parang artista sa Instagram—hindi flawless. Suot jeans na may paint stains, boots na medyo gasgas, at jacket na may hood na nakababa. Pero ramdam ko agad yung energy niya. Yung vibe na simple lang pero talagang may kwento.
"Ay, salamat," sabi ko sabay ngiti. "Ako si Althea."
"Siya si Neo," sabi niya, sabay pila ng cup niya ng coffee para ipagbigay alam. Handshake na brief lang pero may hug dito’t doon—warm handshake.
Di ko kainin eksaherate pero noon ko lang naintindihan ang feeling na m
