Novels by EmotionlessMissK

IRIS LOU POVPag apak ko palang sa loob ng mental hospital ay nakaramdam na ako ng lakas ng pagtibok ng puso ko dahil sa kaba, sa tatlong taon na lumipas ay hindi ko man lang siya nabisita, ito pa lang ang pinaka una na aapak ako sa mental para bisitahin lang siya. Naglakad ako sa tahimik na hallway upang puntahan ang mismong room number na binigay sakin ni tita carmine. Nang dumating ako sa mismong harapan ng pintuan na kinalalagyan niya ay nakita ko itong naka tingin lang sa kawalan, nakikita ko ito sa maliit na glass ng pintuan, I can't believe na nandito siya sa situation na ito. Binuksan ko ang pintuan ngunit ang kanyang tingin ay nasa kawalan parin. Pagpasok ko ay agad kong sinara ang pintuan at lumapit sa kanya hanggang sa nasa tabi na niya ako. Umopo ako sa kamang inuupuan niya bago siya tingnan at mag salita. "P-pards..... how are you?" Mahina kong tanong sa kanya, unti unti namang humarap ito sakin, nasilayan ko ang kanyang mata na puno ng pagod at walang reaction na naka

CLEOPARD POVHindi ko alam kung anong mararamdaman ko habang kabadong naka tayo sa altar at ina antay ang pagdating ng babaing matagal kung inantay sa buong buhay ko, kanina pa ako naka tayo rito habang ang ibang bisita ay nandito na, ang hindi ko mabatid ay kung bakit hindi dumating ang ama ni Iris pero pinag sa walang bahala ko na lang iyun at tumingin na lang sa dadaanan ng bride dahil hindi simbahan ang napili naming vinue para sa kasal naming dalawa ni Iris. I want to see her walking at the aisle. Pero hindi pa man dumadating ang magiging bride ko ay biglang may tumawag sa cellphone kong nakalagay sa bulsa ng slacks ko kaya kinuha ko muna iyun habang di man lang tiningnan kung sino ang tumawag at nanatiling naka tingin sa dadaanan ng bride. "Speak." Malamig kong sabi."B-boss...." Mahina niyang sagot."What?" Walang ganang sagot ko. "Boss.... Miss Iris son is missing." Pagka dinig ko sa kanyang sinabi ay pinigilan kung wag magalit dahil maraming tao ang imbitado sa araw ng kas

IRIS LOU POVNagising ako na parang nahihilo, hinilut ko ang ulo ko upang maka adjust ang paningin ko dahil malabo parin paggising ko, nang maging malinaw na ang paningin ko ay nakita kong nasa loob parin ako ng sasakyan, dahan dahan kong binuksan ang pintuan ng kotse at bumaba bago ilibut ang paningin ko sa paligid at tumigil ang paningin ko sa malaking simbahan na nasa harapan ko kaya ang pumasok sa isip ko ay baka binago din ni cleopard ang vinue ng kasal namin dahil pati yung kotsing sinakyan ko ay bago din. Naglakad ako paakyat sa hagdanan dahil kailangan ko pang maglakad sa hagdanan bago ko maabot ang pinaka main door ng simbahan, ang simbahan na ito ay napaka gandang tingnan sa labas dahil sa hindi luma at ang mga rosas na nakalagay sa entrance ay nagandahan na ako pano pa kaya pag nakapasok ako sa loob baka subrang eleganting tingnan na. Huminga ako ng malalim at aakmang bubuksan na ang pintuan ng simbahan upang itulak ay bigla itong bumukas ng kusa at bumungad saakin ang ma

ELIOT HUNTER POV"I'll take my wife." Biglang sabi ng lalaking derideritsong pumasok sa bahay at nilapitan si Naline na nasa sala habang naka upo sa kanyang wheelchair at gulat na gulat na nakatingin sa papalapit na lalaki sa kanya."I miss you wife." Sabi niya at hinalikan ng deritso sa labi si Ana, naguguluhan naman akong lumapit sa kanila bago hilahin ang lalaki palayo kay Ana, pero parang wala lang saakin ang paghalik ng lalaking iyun kay ana ata iyun ang hindi ko alam."What's happening? and what do you think you're doing for kissing analine in fron of me?" Tanong ko pero bigla niya akong sinipa sa tiyan pero wala akong naramdamang sakit dahil alam kong mahina lang iyun sapat lang para mapalayo kay ana bago siya lumapit sa tabi ni ana."She's my wife that's why it's normal to kiss her." Parang walang paki alam niyang sabi, kaya lumipat ang tingin ko kay ana na di maka tingin saakin."Anong ibig niyang sabihin?" Naguguluhan kong tanong kay ana."It's true his my husband." Derits

IRIS LOU POVLumipas ang oras, araw at dumating ang araw ng pag iisang dibdib naming dalawa ni cleopard, sa mga lumipas araw na kasama ko si cleopard ay nararamdaman kong hindi ako comportable sa kanya, dahil sa napaka clingy niya at para bang lahat ng galaw ko ay naka bantay siya pero hinayaan ko lang siya. Naka upo lang ako s a harapan ng napakalaking salamin habang pinag mamasdan ko ang sarili kong mukha, at may tatlong nakapalibot saaking make up artist habang ginagawa nila ang kani kanilang trabaho, ang pag lalagay sakin ng make up."Miss Iris, Okay lang po ba kayo?" Tanong saakin ni artemis ang isa sa make up artist ko na isang filipino. Duon ko lang napansin na subrang tulala pala ako sa salamin."Ah y-yeah." Dahil sa gulat yun na lang ang nasagut ko sa kanyang tanong."Bakit parang nakikita ko sa mukha mo na parang dika masaya?" Sabi niya at nagka tinginan kami sa salamin."Oo nga akala ko, ako lang din ang naka pansin." Sabat naman ni Sunny na inaayus ang buhok ko."Tumigil

IRIS LOU POVPumarada ang kotse ni cleopard sa harapan ng bahay ni Ms. Kristen, bumaba siya sa driver seat bago pumaikot at pinag buksan niya ako ng pintuan, pagbaba ko sa kotse ay tumingin ako sa gate napaka gandang tingnan ang kanyang simple na bahay hindi masyadong malaki pero magandang tingnan dahil elegant ito kung pagmamasdan mo, pati ang mga bulaklak na nasa gilid ng kanyang gate ay subrang gaganda. Sa gate pa lang ay may nakalagay nang doorbell kaya nag door ako habang nasa tabi ko lang si cleopard na naka pamulsa lang din. Isang door bell ko lang ay bumukas ang main door ng bahay ay lumabas duon ang napaka gandang babae na na nakasuot ng isang purple dress habang naka sleepers, tiningnan ko siyang mula ulo hanggang paa at masasabi kong kahit naka pang sleeper siya habang naka dress ay makikita mo duon ang isang fashion. Naglakad siya papunta saamin at naka ngiti niya kaming pinag buksan ng gate. "Mr. Devinson and soon to be Mrs. Devinson, please come with me." Sabi niya pag

AMARA'S POINT OF VIEW Pagdating ko sa harap ng Dela Vega mansion, parang may bato sa lalamunan ko. Hindi dahil sa takot kay Killian, kundi dahil sa takot na baka hindi niya na ako tanggapin. Na baka huli na ang lahat. Huminga ako ng malalim at lumingon kay Theo na naghatid sa akin."Sigurado ka na ba dito?" tanong niya, habang nakasandal sa manibela.Tumango ako. "Oo. Kailangan ko siyang makita.""He's probably in his study. Alam na ni Manang Cely na papasok ka. Ako na bahala sa labas." Tumango siya, at binigyan ako ng maliit na ngiti. "Good luck."Pagkapasok ko, tahimik ang buong bahay. Tahimik, pero hindi malamig. Wala na ‘yung dating bigat na nararamdaman ko dati. Parang kahit papaano, kahit anong mangyari ngayon, may parte ng sarili kong kaya nang lumaban. Hinaplos ko ang dibdib ko. Kayang huminga."Ma'am Amara." Si Manang Cely ang sumalubong. "Nasa study si Sir Killian. Gusto mo ba siyang puntahan?""Oo po. Ako na ang pupunta."Naglakad ako patungo sa pamilyar na hallway. Ilang

AMARA POINT OF VIEW Napakahirap ngumiti sa araw na ‘to.Kahit anong pilit kong ipakita sa mundo na okay lang ako, na parang walang nangyari kahapon, ramdam ko pa rin ‘yung kirot. Nakangiti nga ako sa mga professors at classmates ko, pero sa loob-loob ko, gusto ko pa ring magkulong sa kwarto at matulog ng isang linggo.Hindi ko alam kung anong mas masakit yung mga sinabi ni Cassie sa harap ng buong university o ‘yung pakiramdam na kahit anong gawin ko, may mga taong ayaw pa rin akong tanggapin.Pero sa gitna ng lahat ng ‘yon, si Killian… siya lang ‘yung hindi tumigil sa paghawak ng kamay ko. Kahit sobrang gulo ng paligid, kahit ‘di na kami nag-uusap masyado, kahit hindi pa malinaw ang lahat sa amin, nandun siya. Tahimik. Matatag. Para akong sinasalo sa tuwing nauuntog ako sa katotohanan.“Amara.”Napalingon ako. Si Theo. Nakatayo siya sa may hallway ng university, may hawak na paper bag at parang ilang na ilang.“May oras ka ba?”“Ngayon?” Kumunot noo ko.“Please. Five minutes lang. O

CASSANDRA CASSIE POINT OF VIEW Ang bitter pala ng inggit. 'Yung tipong kahit anong pilit mong ngumiti, ramdam mong nakakunot pa rin 'yung puso mo. Lalo na kapag 'yung taong dating sa'yo umiikot ang mundo… ngayon, umiikot na sa iba.And that "iba"? A college girl in a cheap dress and worn-out sneakers.Amara Ysabelle Santiago.Kung iniisip ng lahat na tanggap ko na, nagkakamali sila. Oo, tahimik ako sa media. Oo, bumalik ako sa endorsements at nagpa-interview para sa damage control. Pero sa loob-loob ko? Niluluto ako sa galit.She took everything. The attention. The headlines. And most of all—Killian.So when I heard she was going to be awarded for a school project and Killian would attend? I knew what I had to do.I wore red. Not just red—vengeance red. With a slit high enough to cut reputations and heels sharp enough to pierce confidence. Pumasok ako sa university hall as if I owned the place. Heads turned. I smirked. Of course, they did.And there she was. Sa front row, tahimik. Na

CASSANDRA CASSIE POINT OF VIEW Hindi ko alam kung bakit ako narito na naman sa opisina niya. He already push me but I still found myself in his place.Malamig ang opisina ni Killian, pero hindi ‘yun ang nagpapanginig sa balat ko. Iba. Mas malalim. Yung klase ng lamig na galing sa rejection—sa pamilyar na titig ng isang taong mahal mo pero hindi ka na mahal.Ang sakit.Pero pinilit ko pa rin. Gusto kong ayusin. Gusto kong bumalik. Dahil kahit ilang ulit ko pang sabihin sa sarili kong okay lang ako, hindi ako okay. Hindi ko siya kayang bitawan.Pumayag siyang kausapin ako. Isang himala. Pero hindi ko inasahan ang lamig ng boses niya. Parang business deal lang ako. Hindi na ako ‘yung babaeng minsan niyang pinangarap na makasama habangbuhay.Nagpaliwanag ako. Pinalambot ko ang boses ko. Pinili ko ang best dress ko. Lahat ng ‘yon, para lang maramdaman niya ulit ‘yung dating ako.Pero hindi siya kumagat.“Cassie, ilang ulit mo nang sinabi ‘yan,” sabi niya, diretso, malamig. “You left. You

KILLIAN POINT OF VIEW Napailing ako habang pinipirmahan ang huling dokumentong iniabot ni Leo. Tuyo ang mata ko sa dami ng papel na tinapos ko ngayong araw, at sa totoo lang, mas gusto ko pa sanang maglakad pauwi kaysa muling pakinggan ang corporate mumbo-jumbo.Pero hindi ko rin maalis sa isip si Amara.She didn’t text today. Usually, may isang “Okay lang po ako,” kahit galing pa ‘yun sa pressure ng thesis nila. I know how hard she’s working. Architecture’s not a joke. Pero kahit gaano siya ka-busy, lagi siyang may paalala. Ngayong araw, wala.Tumayo ako at kinuha ang coat ko, papalabas na sana sa opisina nang salubungin ako ni Margot, ang secretary ko, may kaba sa mga mata.“Sir,” aniya, mahina ang tono. “May bisita po kayo.”“Sabihin mong wala ako.”“Si Miss Cassandra po, sir.”Huminto ang mundo ko ng isang segundo. Hindi dahil sa naramdaman ko pa siyang mahal ko. Hindi dahil may spark pa sa pangalan niya. Kundi dahil sawa na ako. Sawa na akong ulitin ang parehong eksenang ito.Bu

AMARA'S POINT OF VIEW Bagsak ang katawan ko sa bench malapit sa greenhouse. Tahimik ang paligid, pero ramdam ko pa rin ang tension mula sa mga huling pangyayari. Napapikit ako sandali, hoping the quiet would bring me peace. Pero hindi ko na kayang iwasan ang mga tinginan, ang mga bulungan, at ‘yung pakiramdam na para akong out of place sa lugar na ito kahit asawa ko ang may-ari ng lahat ng ito."Grabe, ang bilis naman ng replacement," bulong ng isang boses sa likuran ng halamanan. “Parang hindi pa ata malamig ang upuan ni Cassie.”"Oo nga. Halatang rebound lang ‘yan. Sa itsura pa lang, mukhang gold digger na. Nakatsamba lang kay Killian."Napakunot ang noo ko. Hindi ko na kailangan ng confirmation kung sino ang pinaguusapan nila—ako ‘yon.Hindi ako gumalaw. Hindi ako umimik. Pero parang sinasaksak ng mga salita nila ang dibdib ko. Tinawag nila akong rebound. Na para bang wala akong ibang halaga kundi maging panakip-butas. Na kahit anong gawin ko, ako pa rin ‘yung babaeng hindi sapat.

GABBY POINT OF VIEW Napulot ko ‘yon sa ilalim ng dresser habang naghahanap ako ng ipit ng buhok. Malamang nahulog at hindi na napansin ni Seraphina noon, o tinago talaga. Maliit lang—MP3 player, kulay itim, may gasgas sa gilid, at may sticker ng butterfly sa likod. ‘Yung tipong outdated na, pero may sentimental value.Agad kong pinunasan at pinindot. Gumana pa. Sa dami ng pinagdadaanan ko ngayon sa mansion na ‘to, parang mas gugustuhin ko na lang makinig ng music kaysa makipag-argumento na naman kay Damian o makipagplastikan sa mga rich wives sa susunod na event.Kumportable akong umupo sa gilid ng kama, suot pa ang oversized shirt na may tatak ng Dela Vega logo. Ang ironic. Ang katawan ko kay Seraphina, pero ang puso ko—Gabby pa rin. Pero ngayong hawak ko ‘tong lumang MP3 player, para akong may hawak na piraso ng kaluluwa ng babaeng ‘to. At sa totoo lang, gusto kong malaman kung sino nga ba siya... bago ako.Unang kanta pa lang, napaikot ang mga mata ko.“Can’t Help Falling in Love”

GABBY POINT OF VIEW Ang ingay sa ballroom ay halos hindi ko na marinig. Lahat ng tao naka-fancy clothes, nagpapanggap na masaya, nag aambagan kuno para sa charity, pero sa totoo lang, puro pa-show off lang ang mga tao rito. Money talks, pero mas malakas ang bulong ng chismis. At kanina pa ako nakakatanggap ng mga mapanuring tingin mula sa mga asawang bored at mga lalaking may mata na tila scanner.Suot ko ang silver slit dress na may one-shoulder strap at high heels na anim na pulgada. Design ni Seraphina ito well, technically, ako pa rin naman si Seraphina sa paningin nila. Pero sa ilalim ng skin na ito, ako pa rin si Gabby. At ang Gabby, hindi nagpapalamang, kahit sa gala na may chandeliers na mas mahal pa sa buong apartment complex na tinirhan ko noon sa Maynila.Nasa gitna ako ng ballroom, nakikipag-usap sa isang matandang babaeng organizer nang biglang sumingit ang isang lalaki sa eksena. Tall, tanned, with too white teeth and too oily intentions. Kitang-kita sa tingin pa lang n

GABBY POINT OF VIEW Pagkapasok ko sa mansion, tahimik ang buong paligid. Isang linggo na kaming halos hindi nagkikibuan ni Damian. Since the gala. Since I wore that damned red dress and danced with a foreign CEO who wasn’t him. And lalo na ngayong lumabas sa media ang mga pictures naming dalawa ni Elian, magkadikit, nagkatinginan na parang kami ang bida sa slow-motion romcom. Damian didn’t say a word—but his silence screamed murder.At ako? Ewan. Hindi ko alam kung bakit affected ako na hindi siya nagsasalita. Dapat masaya ako, 'di ba? Mas madali ang buhay kapag tahimik ang kaaway. Pero eto ako, sumisilip sa hallway niya bago pumasok sa kwarto ko, parang high schooler na naghahanap ng ka-thesis na crush niya.Pagbukas ko ng pinto sa kwarto ko, akala ko may multo. Nandoon siya, nakatayo sa gitna, hawak ang isang newspaper na may litrato namin ni Elian sa front page. Headline: “Mrs. Velasco Spotted with Former Flame.”“Ano ’to?” tanong niya, hindi galit ang boses pero mabigat, parang m

GABBY Nasa loob ako ng walk-in closet ni Seraphina—o closet ko na ngayon, kung tutuusin—habang kinakalikot ang isang lumang kahon sa ilalim ng dresser. Hindi ko alam kung anong nagtulak sa akin para halukayin ang mga lumang gamit, pero may kutob akong may matutuklasan akong kakaiba. At hindi nga ako nagkamali.Isang maliit na kahon ng alahas ang nahugot ko mula sa ilalim. Dusty, parang matagal nang hindi nabubuksan. Binuksan ko ito nang dahan-dahan, at halos maibuga ko ang hininga ko nang makita ko ang laman—isang eleganteng singsing na may malaking sapphire sa gitna, napalilibutan ng maliliit na diamonds. Hindi ito simple. Hindi rin ito pang regalo lang. This was an engagement ring.“Anong kalokohan ‘to?” bulong ko sa sarili habang tinatalikuran ang dresser, hawak-hawak ang kahon. “Hindi ‘to kay Damian. Kilala ko ‘yung taste nung lalaking ‘yon. Iba ang style nito. Mas... may puso.”Napatingin ako sa gilid ng kahon at may nakita akong maliit na sulat, halos nakadikit sa lining sa loo

GABBY POINT OF VIEW Nasa harap ako ng malaking salamin sa loob ng kwarto, tinitingnan ko ang sarili ko na nakasuot sa pinakamalupit na dress ni Seraphina. Ang red dress na ito, sa totoo lang, ay isa sa mga pinaka-inaayawan niyang isuot sa buong buhay niya. Sabi nga ni Seraphina, “This dress is a walking disaster.” Pero sa ngayon, sa mga mata ko, ang dress na ito ay isang pagkakataon. Isang pagkakataon para patunayan na hindi ko kailangan ang mga opinion ng ibang tao para magmukhang maganda.Pero iba si Seraphina. Para sa kanya, ang dress na ito ay simbolo ng lahat ng hindi maganda sa mundo. It’s tight, it’s bold, and the color is way too aggressive for her taste. Pero sa akin? Mukhang maganda, at wala akong pakialam kung ayaw niya ito. I’m not going to let her past self dictate my choices. Gabby Cruz is in charge now, and this dress? It’s mine to own.Nang lumabas ako ng kwarto, ramdam ko na ang mga mata ng mga tao sa paligid. They were staring, whispering, and some were even raising

GABBY POINT OF VIEW Wala na akong magagawa kundi ang maglakad papunta sa kwarto na tinutukoy nila. Sa isang iglap, ang buhay ko ay nauurong sa isang laro ng alon at balod. Dammit! bakit ko ba ito pinapasok? But then again, sino pa ba ang pipiliin ko kundi ang sarili ko? Kaya nga nandito ako sa katawan ng Seraphina Velasco, at ang pinagka-kumplikado lang nito—ay si Damian. Saan na ba ako dadaan? Pero teka, may kinuha akong bag na hindi ko naman planong kunin. Bakit ba kasi pinilit nila na magkasama kami sa iisang wing? Gusto ko pa ba ito? Hindi ko alam.Naglalakad ako sa hallway, ang bawat hakbang ko ay tila mas mabigat sa pakiramdam ko. May mga anino ng mga tanawin sa paligid ko na para bang ang lahat ng mata ay nakatutok sa akin. Hindi ko na kayang pigilan ang gutom ng silencing drama. Tinutukso ko na lang ang sarili ko. Naglakad ako papasok sa kwarto, at nasubukan kong magpigil ng hininga nang makita ko si Damian na nakatayo sa harap ng kama. Napaka-expressive ng mukha niya, puno

IRIS LOU POV As soon as I stepped inside the mental hospital, I felt the strength of my heart beating because of the fear, in the three years that have passed I have not even visited him, this is the first time I will step into the mental hospital to visit him I walked down the quiet hallway to go to the exact room number aunt Carmine gave me. When I came right in front of the door where he was, I saw him just looking at nothingness, I could see it through the small glass of the door, I can't believe that he was here in this situation. I opened the door but his gaze was still blank. When I entered, I immediately closed the door and approached him until I was next to him. I sat on the bed he was sitting on before looking at him and speaking. "P-pards..... how are you?" I asked him weakly, he slowly turned to face me, I saw his eyes full of tiredness and no reaction just looking at me. I know he was the one who hid my son and he planned to kill him then, I found out everything from

CLEOPARD POV I don't know what I will feel while standing and waiting at the altar for the arrival of the woman I've been waiting for a long time in my whole life, I have been here for a while while the other guests are already here, what I don't know is why not Iris father came but I just ignored it and just looked at the bride's path because the vinue we chose for Iris and I wedding was not a church. I want to see her walking down the aisle. But before my bride-to-be arrived, someone suddenly called my cell phone that was in my slacks pocket so I took it first without even looking at who called and kept looking at the bride's path. "Speak." I said coldly. "B-boss...." He answered weakly. "What?" I didn't want to answer. "Boss.... Miss Iris son is missing." When I heard what he said, I stopped myself from getting angry because many people were invited to Iris and I wedding day. "What do you mean? Didn't I have him guard you well and I told you this morning to kill the boy! bu

IRIS LOU POV I woke up feeling dizzy, I shook my head to adjust my vision because it was still blurry when I woke up, when my vision became clear I saw that I was still inside the car, I slowly opened the car door and got out before I looked around and my eyes stopped at the big church in front of me, so what came to my mind was that maybe Cleopard changed the vinue of our wedding because the one I rode in was also new. I walked up the stairs because I still have to walk up the stairs before I reach the main door of the church, this church is very beautiful to look at from the outside because it is not old and the roses that are placed at the entrance made me feel beautiful. so when I got inside it might look super elegant. I took a deep breath and when I was about to open the door of the church to push, it suddenly opened on its own and a bright light appeared in front of me so I closed my eyes before slowly opening my eyes and slowly walked inside. I don't know what I will feel w

ELIOT HUNTER POV "I'll take my wife." Suddenly, a man entered the house and approached Analine who was in the living room while sitting in her wheelchair and looking in shock at the man approaching her. "I miss you wife." He said and kissed Ana directly on the lips, I was confused to approach them before pulling the man away from Ana, but I don't think that man kissing Ana is what I don't know. "What's happening? and what do you think you're doing for kissing analine in front of me?" I asked but he suddenly kicked me in the stomach but I didn't feel any pain because I knew it was weak, just enough to get away from him before he came next to ana."She's my wife that's why it's normal to kiss her." He answered without emotion, so I look at Ana who can't look at me. "What does he mean?" I asked Ana confusely. "It's true his my husband." She said directly and I could see the guilty in her expression. "I'm Chase Rhys Ephraim, old brother of Iris." The man's introduction earlier but I

IRIS LOU POV Time passed, days passed and the day came when Cleopard and I were together, in the days that have passed with Cleopard, I feel that I am not comfortable with him, because he is very clingy and as if all my movements are being watch by him but I just let him. I was just sitting in front of a huge mirror as I watched my own face, and there were three make up artists surrounding me while they were doing their job, putting make up on me. "Miss Iris, are you all right?" Artemis asked me one of my make up artists who is a Filipino. That's when I noticed that I was really stupid in the mirror. "Ah y-yeah." Out of shock, that was the only answer I had to her question. "Why do I seem to see in your face that you are not happy?" She asked and we looked at each other in the mirror. "Yes, I thought so, I was the only one who paid attention." Sunny said who's fixing my hair. "Stop whatever else you're noticing, and let's hurry because Miss Iris will be late for the wedding." L

IRIS LOU POV Cleopard's car was parked in front of Ms. Kristen, she got out of the driver's seat before turning around and open the door for me, I got out of the car I looked at the gate it's very nice to at look her simple house not too big but good look because it's elegant if you look, as well as the flowers on the side of her gate are super beautiful. Just at the gate, there was a doorbell, so I rang the door while the cleopard was just next to me, who was looking straightly at the gate. The doorbell ring once and the main door of the house suddenly opened and a beautiful woman who was wearing a purple dress while in sleepers go out, I looked at her from head to toe and I can say that even though she was still a sleeper while dressed can be seen a fashion, she walked over to us and smiled as she opened the gate for us. "Mr. Devinson and soon to be Mrs. Devinson, please come with me." She said when she just opened the gate so I just smiled and held cleopard's arm and we followe