(Monina POV)
Hangang sa pumunta ako ng dalampasigan. Palubog na ang araw. Nagdurugo ang kulay nito kaya magandang kunan. Kaya lang sinira ang view dahil sa parating na maitim na ulap.
Kumulog at maya-maya lang biglang dumating ang malakas na ulan. Agad naman ako napatakbo, saka nga sinalubong ako ng payong ni Rhoa.
“Thank you.” Walang sinabi na siyang ikinatalikod nito sa akin. Yun, kumuha ng twalya saka inabot sa akin.
“Nakahanda na sa hapag ang hapunan.” sabi nito. Anong kinakain ng mga tao dito, para maging masungit pero may care naman?
Sumilip nga ako sa hapag-kainan. Nakahanda na nga. Ngunit…
“Rhoa, sabay na tayong kumain.”
“Kumain na ako.”
“Eh?”
“Wag mo akong ginugulo. Marami akong kailangan pang gawin. Kumain ka na.”
“Sige.” At nang nasa mesa na ako.
Masasarap nga ang nasa hapag kainan. Ng
