Kinabukasan, pumasok na sa paaralan si Shayne. Ngunit hindi niya nakita si Cassy.
Narinig niyang pinag-uusapan ng mga kaklase niya na si Cassy ay malubhang nasugatan at kasalukuyang nagpapagaling. Tinatayang matatagalan pa bago siya makabalik sa paaralan. Ayon sa kanila, sobrang lupit ng taong nanakit sa kanya—nang matagpuan siya, nakahandusay siya sa lupa, hindi makagalaw dahil sa matinding sakit, at nawalan pa ng malay. Sa sobrang lamig, naging kulay-ube ang kanyang mga labi.
Wala namang pakialam si Shayne sa usapan ng iba. Hindi man lang siya naapektuhan. Pinagpatuloy niya ang pagbabasa ng libro, hindi inaalis ang tingin sa pahina.
Lumipas ang ilang araw, at nanatiling payapa ang buhay ni Shayne. Sa totoo lang, parang nabawasan ng saya ang kanyang buhay nang mawala si Cassy—wala na siyang nakakatuwaang inisin tuwing nababato siya.
Pero nang halos lahat ay kumbinsidong hindi na babalik si Cassy ngayong semestre, bigla siyang lumitaw sa silid-aralan.
Abala ang mga estudyante sa pag-u
