"A-anak..."
"Sorry, Mom... Nabanggit ko lang," garalgal ang boses niya. Hindi niya rin alam kung bakit niya iyon nasabi, gayong alam naman niyang hindi dapat.
"...Pero kung hindi pwede, it's okay," dagdag pa niya.
"Alam mo naman ang sitwasyon ko, 'di ba? Hindi alam ng asawa ko ngayon na may pamilya ako diyan sa Pilipinas..."
"I understand, Mom... Salamat po sa pagtawag."
"I love you, anak... kayo ng daddy mo."
Napaluha siya. Kung mabigat para sa kanila na hindi makasama ang kanilang ina, ramdam niyang mas mabigat ito sa mommy nila. Damang-dama niya ang hinagpis nito.
Pagkatapos ng tawag ay pinatay na niya ang telepono. Masaya siya na nakausap muli ang kanyang ina. Isesekreto na lang niya ito sa kanyang daddy. Kapag kasi napag-uusapan ang tungkol sa mommy nila, muling bumabalik ang sakit na pilit nang tinatanggap ng ama niya.
Kinaumagahan ay sinundo cya ni Caleb para pumunta ng gown couture kung saan magsusukat sila ng kanilang damit sa kasal. Doon na sila magkita-kitang magkakaibiga
