Nanginginig si Apol iyon ang totoo.
Nagsisinungaling siya iyon ang totoo.
Pinapaniwala niya ang sarili niya na tama ang ginawa niya, na nararapat lang na manakit nang taong may atraso sa’yo.
Pero hindi ba mali ito?
Saglit niyang nilingon si Gervin, mukhang wala na itong buhay. Kung patay na nga ito, ibig sabihin at nakapatay na siya ng tao…
Pumatay siya nang tao! Wala na siyang pinagkaiba rito.
Nawala ang ngiti sa labi niya nang maramdaman ang pagyakap sa kanya ni Xerxes. “Stop pretending that you didn’t feel guilty, wife. Maybe you’re smiling but I can see it in your eyes that you are scared and remorseful.”
Nanigas ang katawan niya. “B-Bakit nga ako makokonsensya, m-masamang tao din naman siya, inatay niya ang mga kaibigan ko kaya dapat ko siyang patayín, buhay niya ang kabayaran sa buhay na ninakaw niya.” Garalgal ang tinig na tanggi niya.
Natigilan siya.
Bakit nga pala nakalimutan niya na mas masamang tao ang lalaking nakayakap sa kanya… na isang Mafia boss ang asawa ni
