Chapter 224
Ivy Grace POV
Nang magsalita ako, naramdaman ko ang bigat ng bawat salitang lumabas mula sa aking bibig. Itinago ko sa kanya ang lahat, at ngayon, sa harap ng mga mata ni Blue, wala akong ibang magawa kundi aminin ang mga pagkakamali ko.
“Blue… kailangan kong sabihin sa'yo ang lahat.” Ang tinig ko ay nag-umpisang magtakaw ng pag-iyak, kahit hindi ko pinapayagan ang sarili ko na magmukhang mahina. Hindi ko na kayang itago pa ang lahat ng lihim na kinikimkim ko sa loob ng limang taon.
Tumingin siya sa akin, ang mga mata niya puno ng kalituhan, galit, at isang uri ng takot—takot na baka mawalan siya ng pagkakataon na malaman ang katotohanan. Gusto ko sana siyang balikan, ngunit hindi ko kayang magsinungaling pa. Sa dami ng taon na nagdaan, ang lahat ng mga kasinungalingan at pagtago ko ay nagbunga ng mas maraming sugat—at ngayon, ito na ang panahon na kailangan kong aminin sa kanya ang lahat.
“Bago ko pa sila ipinanganak sina Blue Jr. at si Anica,” ang simula ko, ang boses ko
