“Anong problema?”
Suminghot si Gwen at mabilis siyang tumingin palayo, ayaw niyang tinginan ang mga mata ni Luke. “Bigla akong may naalala.”
“Para sayo, ako ay isang tao na hindi mo dapat pag aksayahan ng oras, kaya’t bakit gusto mo pa rin ako sa tabi mo?”
Kumunot lalo ang noo ni Luke nang marinig niya ang mga sinabi ni Gwen.
Makalipas ang ilang sandali, hinila niya ng pwersahan si Gwen palapit na para bang masisira niya si Gwen na parang isang porselanang laruan. “Mahalaga ka; ikaw lang ang tao na mahalaga para pag aksayahan ko ng oras.”
Pumikit si gwen habang pakiramdam niya ay nasasakal siya nang mabalot siya ng yakap ni Luke.
Ganun ba?
Sinabi ni Luke dahil na kahit sinong hindi niya mahal ay hindi niya pag aaksayahan ng oras.
Sa mga oras na ito, nakompirma niya na ang naisip niya ng matagal pa.
Hindi niya mahal si Luke.
Kahit kaunti.
“Ayos ka lang ba, Jim?”
Samantala, sa loob ng pantry, lumapit si Charlotte para hawakan ang palad ni Jim na puno ng paltos at
