“SILA ba talaga ang mga magulang ko?” nakababa ang mga matang tanong ni Mikaela kay Crixzus nang makauwi sila sa mansyon.
Nagkasundo ang magkabilang panig na magsagawa ng DNA test upang matiyak ang kaniyang pagkakakilanlan. “Why don’t you seem glad to have seen them? Hindi ba isa ito sa mga nais mo? Ang malaman kung saan ka nagmula?” tanong ni Crixzus. Marahan na pagtango ang kaniyang naging sagot. “Siguro nasaktan lang ako sa parte na parang hindi ako tanggap ng aking ama. Ni hindi niya binigyan ng pagkakataon na kilalanin namin ang isa't isa. Mas nangingibabaw sa kaniya ang galit.” Marahang hinaplos ni Crixzus ang kaniyang ulo dahilan para mapaangat ang kaniyang tingin. Wala mang emosyon ang mga mata nito ay tila mayroon itong magneto na humihila sa kaniya upang hindi patirin ang kanilang titigan. “Nais mo ba na pagaanin ko ang bigat na nararamdaman mo? May alam akong paraan.” Isang pilyong ngiti ang sumunod na sumilay sa kanina’y blangko nitong mukha. “A-anong paraan naman iyon?” Napalunok siya nang laway nang bumaba ang haplos nito sa kaniyang balikat. Pinisil-pisil iyon ng lalaki, hindi inaalis ang ngisi sa labi. “Tiyak na magugustuhan mo.” Hinawakan nito ang kaniyang kamay at hinila siya patayo mula sa sofa na kinauupuan. Kinakabahan man, hinayaan niya ito sa nais na gawin. Hindi siya binitawan ng lalaki hanggang sa marating nila ang pribadong silid nito. “S-sandali!” Mabilis na binaklas niya ang kamay nito na nakahawak sa kaniyang pulsuhan. “A-anong gagawin natin dito?” nauutal niyang tanong. Hindi maiwasang mangatog ang kaniyang mga tuhod. Hindi na siya bata para hindi mawari ang nangyayari. Umangat ang isang kilay nito, maging ang gilid ng labi. “What should two people do in the same room?” paos ang boses nitong tanong. Lalong bumilis ang pintig ng kaniyang puso. Pakiramdam niya ay tatalon na ito mula sa kaniyang dibdib. Madilim ang silid, tanging ang liwanag lamang ng buwan mula sa bedroom balcony ang nagsisilbi nilang tanglaw. “D-Daddy . . . H-hindi pa ako handa,” giit niya. Crixzus let out a low, sexy chuckle. Lumapit ito sa kaniya, mapaglaro ang tingin na ipinupukol. Nilaro nito ang kaniyang buhok bago isiningit sa kaniyang tainga. “Hearing you call me Daddy turns me on every single time. Pero wala akong balak na gawin kung anong iniisip mo, unless you want to do it.” Ikinibit nito ang balikat. Umingos siya at ngumuso. Nanginit din ang magkabilang pisngi dahil sa pagkapahiya. “Eh, ano nga ang gagawin natin dito sa madilim mong kuwarto? Paanong hindi ko iisipin na may milagro tayong gagawin, eh, para kang nang-aakit kanina pa!” Muli, pumailanlang ang masarap na tawa nito. “Naaakit ka ba, baby? Hmm?” “H-hindi, ’no!” Akmang tatalikod na siya para iwanan ang lalaki ngunit mabilis na hinuli nito ang kaniyang balakang at saka hinapit palapit sa katawan nito. “A-ano ba—” “Sshh!” Lumapat ang hintuturong daliri nito sa kaniyang labi para patigilin siya sa pagsasalita. “I am just kidding. Ito talaga ang nais kong ipakita sa ’yo . . .” Hawak pa rin sa balakang, inalalayan siya nito patungo sa balcony. Pumwesto ito sa kaniyang likuran at niyakap siya mula roon. Ipinatong nito ang baba sa kaniyang balikat at saka itinuro ang buwan. “You are like the moon—quietly beautiful.” Napatingin siya sa bilog na bilog at maliwanag na buwan. Sa paligid nito ay parang isinaboy ang mga nagkikinangang mga bituin. Lihim siyang napangiti. “At ikaw naman ang aking bituin, hindi magiging kompleto ang gabi kung ’di kita kasama,” tugon niya sa sinabi nito. Marahan na ipinihit siya ni Crixzus paharap. Kinuha nito ang dalawa niyang kamay at inalagay ang mga iyon sa tapat ng dibdib. Kasunod nito ay ang pagpulupot ng malalaki nitong mga braso sa maliit niyang baywang. “Let's dance.” “H-huh? W-wala naman tugtog,” katuwiran niya. “Gusto mo bang kantahan kita habang sumasayaw?” Hindi pa siya nakasasagot ay nagsimula na itong umusal ng liriko, kumilos din ang mga paa nito para makabuo ng galaw. “Ikaw ang buwan, sa aking gabi Sa piling mo, ako'y tahimik at payapa Kahit sa dilim, ikaw ang tanglaw Ang pagmamahal mo tanging kailangan . . .” Para siyang nilulunod habang pinakikinggan ang awitin nitong kaysarap sa tainga. Hindi niya mapigil ang kilig na nadarama kaya naman humimlay na lamang siya sa malapad nitong dibdib, pikit-matang pinakinggan ang tibok ng puso nito. KINABUKASAN . . . “Hello, my dear future stepdaughter! Mukhang masaya ka, anong mayroon?” pagbati sa kaniya ni Lea nang makita siyang nakangiti na naglalakad papasok ng gate. Kanina ay maganda ang mood niya dahil hanggang ngayon ay nasa isipan pa rin niya ang mga nangyari kagabi. Ngunit nawala ang kagalakan na iyon nang makita niya si Lea. Sinimangutan niya ang kaibigan. “Stepdaughter ka riyan! Kilabutan ka nga sa pinagsasabi mo! Kadiri!” Ngumiwi siya at umaktong naduduwal kahit ang totoo’y nagseselos lang siya. “Ay, hala siya! Choosy pa! Ayaw mo ba akong isali sa family tree ninyo? Kasi kung dalawa lang kayo, hindi na ’yon family tree . . . family two ang tawag doon! You need me, my dear future stepdaughter para mabuo mo ang inyong family tree!” Pinaikot ni Mikaela ang mga mata, tinakpan ang mga tainga at saka mabilis na naglakad patungo sa kanilang building. “Besty, wait!” Tumakbo si Lea para habulin siya. SAMANTALA, sa mansyon ng mga De La Croix, isang bisita ang hindi inaasahan na dumating. “Apollo? Anong ginagawa mo rito?” kunot-noong tanong ni Crixzus nang abutan ang bisita na prenteng nakaupo sa sala. Mabilis itong tumayo pagkakita sa kaniya, bahagyang nagbaba ng ulo para magbigay pugay. “Boss . . . mayroon tayong suliranin na dapat na resolbahan kaagad,” walang ligoy na sabi ni Apollo. “Sundan mo ako sa study room, doon tayo mag-usap.” Kahit sa loob ng bahay ay nagiging maingat siya sa mga impormasyong hindi maaaring iparinig sa iba. “Maupo ka,” utos niya bago siya umupo sa kaniyang swivel chair. Sumenyas siya kay Apollo na ituloy ang sinasabi kanina. Si Apollo ay ang consigliere, o ang kaniyang tagapayo. Ito rin ang nag-aasikaso ng mga negosasyon niya sa ibang miyembro. “Boss . . . nalaman ng ibang mga kasapi ang tungkol sa dalagang inyong ampon. Nakarating na sa kanila ang pagkakakilanlan ni Miss Mikaela,” panimula nito. Lalong lumalim ang gatla sa kaniyang noo. “Paano nila nalaman?” “Mula ito sa isa sa tauhan ni Don Ybarro. Ipinagkalat nito ang tungkol sa inyong naging usapan, kaya ngayon ay tila mga bulkang nag-aalburuto ang mga kasapi.” Napahilot siya sa bridge ng kaniyang ilong. Ni minsan ay hindi siya nagkaproblema sa mga kasapi, palaging sumusunod ang mga ito sa kaniya kahit na ano ang kaniyang sabihin. Ito ang kauna-unahang pagkakataon na nagsama-sama ang mga ito para kwestiyunin siya. “Iniisip nila na isang ispiya mula sa pamilya ng mga Montereal si Miss Mikaela. Kailangan natin itong magawan kaagad ng paraan, kapakanan ng grupo ang nakataya.” Pinagsiklop niya ang mga palad at saka malalim na nag-isip. Tiyak na mainit sa mga mata ng mga ito ngayon ang presensya ni Mikaela. Hindi maaaring mapahamak ang dalaga kahit na ano ang mangyari. “Prepare a meeting for all members, high or low. Wala silang dapat na ipangamba, kailangan nilang magtiwala sa akin.” “Pero isa siyang Montereal, Boss. Nakalimutan mo na ba ang nangyari? Nang dahil sa kaniya—” Sinamaan niya ng tingin si Apollo, dahilan para mapahinto ito sa pagsasalita. “Patawad, Boss. Naging pangahas ako at di nag-iisip.” “Kailangan ko si Mikaela. Kailangan ko siya para maging matagumpay ang lahat ng plano ko.”
