Isa, dalawa, tatlo. Hindi na niya nabilang kung ilang minuto na ang nagdaan magmula nang humiga siya sa kama at sinusubukang matulog. Ramdam na ramdam niya pa rin ang paraan ng paghagod ng binata sa kanyang kaselanan na alam niyang kahit anong gawin niya, hinding-hindi niya makakalimutan.
Inis siyang dumapa sa kama at binaon ang kanyang mukha sa kama. But then upon the realization that this bed catered a lot of strangers before her, she immediately faced back to the ceiling. That’s disgusting.
Ano ba naman ‘yan! Kung ano-ano na lang kanyang napapansin at nararamdaman. Naghahalo na lang lahat sa kanyang isipan at litong-lito na siya kung ano ang kanyang gagawin. But one thing’s for sure… hindi dapat malaman ng iba kung ano ang nangyari sa kanila rito sa lugar na ito.
Pero bakit ganon? Kahit anong gawin niya, hindi niya pa rin mahinuha kung bakit hindi siya nakaramdam ng pandiriri sa sarili dahil sa nangyari. She hates to admit it but she enjoyed what happened. Nakakahiya aminin ‘yon sa
