David’s P.O.V.
Athena crossed our distance posthaste, throwing herself to me in the process. Dahil sa lakas ng impact niyon, napaatras pa ako para masalo ko siya nang maayos. “B-Bakit hindi mo sinabi sa akin? All this time, I thought it was T-Tyler.”
Umiiyak siyang sumubsob sa dibdib ko, samantalang ako naman ay tahimik lang na inaamoy ang mabango niyang buhok. Gently caressing her back, my lips formed a smile after.
With Athena being in my arms the whole night and even now, was it still necessary for her to know the truth? Sometimes, the loss of words says more. Masaya na ako sa kung ano mang meron kaming dalawa ngayon, and I wouldn’t ask for more.
Although this was not yet the right time para malaman ni Athena ang totoo, ano pa ba ang magagawa ko? May magandang plano pa nga sana ako, pero nakita na niya ‘yong kuwintas na itinago ko.
<
