Misha’s POV
Paglabas ko ng ospital, sobrang excited ko kasi sa wakas, makakauwi na ako sa manisyon. Sobrang miss ko na rin kasi ang higaan namin ni Everett.
Ang init ng araw na sumasalubong sa akin sa labas ng ospital ay tila yakap ng buhay na matagal kong hindi naramdaman. Isang sikat ng araw na parang nagsasabi na tapos na ang dilim, tapos na ang mga gulo, tapos na ang mga problema dahil nakakulong na ngayon si Teff.
Sa tabi ko, hawak-hawak ni Everett ang kamay ko habang nakaalalay siya sa bawat hakbang ko. Si Everisha naman ay masayang tumatakbo paikot sa amin, parang hindi mauubusan ng enerhiya. Isa rin siya sa masaya na uuwi na ako kasi araw-araw at oras-oras na raw niya akong makakasama. Halatang miss na miss na rin niya. Saglit lang kasi siya palagi sa ospital, bawal siyang magtagal at ayoko namang makasagap siya ng sakit doon.
“Mommy, you’re finally out!” masiglang sigaw ni Everisha, halos sumayaw pa habang hawak ang laruang teddy bear na binigay ng isang bisita sa ospital.
“Y
