-หนึ่งอาทิตย์ต่อมา-
หลังจากผ่านเหตุการณ์ร้าย ๆ และงานศพของพี่เชนก็เสร็จเรียบร้อยไปแล้วฉันกับพี่แม็คก็เพิ่งจะได้ทิ้งตัวนอนแบบสบายก็วันนี้นี่ล่ะค่ะ ที่บอกว่าสบายเพราะรู้ว่าวันพรุ่งนี้ไม่มีอะไรให้ต้องทำไม่ต้องไปเจอตำรวจไม่ต้องไปจัดการงานศพ หนึ่งอาทิตย์ที่ผ่านมามันเหนื่อยมากจริง ๆ
“พรุ่งนี้ตื่นสายได้นะครับคุณแม่” พี่แม็คทิ้งตัวนอนลงที่เตียงแล้วพูดออกมาด้วยน้ำเสียงรู้สึกดี พี่เขาเหนื่อยล้ามาหลายวันแล้วค่ะ เหนื่อยกว่าทุกคนเลยด้วยซ้ำ
“คุณพ่อก็ชอบเลยสิคะ” ฉันยืนอยู่ข้างเตียงพอพูดจบพี่แม็คก็คว้าข้อมือฉันแล้วดึงให้นั่งลงข้างเขา
“ชอบค่ะเพราะว่าพี่เหนื่อยมาก อีกอย่างเมียพี่จะได้พักผ่อนด้วย” พี่แม็คยิ้มให้ เขายิ้มประจบดีเหลือเกินตั้งแต่มีลูกเนี่ย
“โอเคค่ะถ้างั้นปิดไฟนอนได้แล้วค่ะคุณพ่อ” ฉันบอกพี่แม็คแล้วก็จะลุกขึ้นเพื่ออ้อมไปนอนฝั่งของฉันแต่พี่เขาดึงมือฉันเอาไว้จนไปไหนไม่ได้
“รีบนอนทำไมที่รัก เดี๋ยวค่อยนอนก็ได้ครับพรุ่งนี้ว่าง” ตอนนี้ฉันรู้สึกไม่ปลอดภัยเลยค่ะ เหมือนภัยกำลังจะใกล้เข้ามาเรื่อย ๆ ดูได้จากสายตาของเขา ไหนจะคำพูดอีก
“ไม่หื่นนะคะพี่แม็ค ห้ามหื่นเด็ดขาด” ฉันย่นจมูกแล้วก็ชี้นิ้วใส่เขาเพื่
