CHAPTER TWENTY-one
RASHEEQA's POINT of VIEW
"Hindi na ako natutuwa. Kailan pa ba tayo uuwi?"
Napabaling ako kay Spruce at halatang bored na ito sa kakaupo habang pinagmamasdan ang mga taong nagsisiyahan. Actually, kanina pa yan panay ang reklamo dahil gusto na daw niyang umuwi sa bahay. Pake ko naman? Ginusto niyang sumama dito kaya bahala siya.
"Sa susunod na pupunta kaming manila ulit, tatawagan ka muna namin para masigurong hindi ka busy."
"Hindi naman ako busy pagdating sa inyo e, kaya pwede niyo akong puntahan or tawagan then I'll be right there." nakangiti kong sagot kay Jenel.
Sa tuwing pumupunta kasi sila sa manila, hindi nila magawang bisitahin ako dahil alam nilang abala ako sa trabaho. Pero I always make time naman pagdating sa mga kaibigan ko, yun nga lang 'tong mga 'to naman ang nahihiyang tumawag sakin.
"Hoy, kayong dalawa! Hi
