PAGKARATING ni Luna sa café ay nakita na niya agad si Mr.Anderson na nakaupo at inaantay siya. Huminga muna siya ng malalim bago tuluyang naglakad papalapit dito.
“Sorry for waiting Mr.Anderson,”
Pagkasabi niya niyon ay napatingin sa kaniya ang ama ni Sebastian at tumango lamang. Ni hind inga ito tumayo upang batiin manlang siya dahil tinignan lang siya nito. Doon palang kumulo na ang dugo ni Luna pero pinalampas nalang niya iyon since magsisimula palang silang mag-usap.
Naupo nalang siya sa katapat nitong upuan at hindi na nagpaligoy-ligoy pa.
“So, what do you want us to talk about?” seryoso niyang tanong dito.
Tinignan siya ng matanda ng deretsyo sa mga mata niya. Nakita na niya ang walang buhay nitong mata noong isang araw at kahit isang beses ay hindi manlang siya nadistract doon, siguro dahil an ‘rin kamuka ito ni Sebastian kaya ganon. Hindi naman siya magpapatalo dito kung sakali.
“Still, layuan mo ang anak ko.”
Inaasahan na niya na ito muli ang sasabihin ng lalaki kaya su
