Chapter 13
LEA KRISTINE'S POV
"Mommy okay ka lang po ba?" Natigilan si Lea sa pag muni-muni na marinig ko ang boses ni Steven sa harapan ko, hindi namalayan ni Lea na umagos ang butil ng luha sa kaniyang mata. Hawak ni Lea ang paper na ginawa ni Steven lulan nang activity nila mula kahapon. "Bakit po, hindi po ba maganda ang drawing ko? Huwag na po kayong umiyak Mommy, mag-aaral po ako ng mabuti sa pag drawing para hindi na po kayo umiyak." Inosenteng tinig nito at hinarap ang anak.
"No, sweetheart it's alright. Ang ganda-ganda nga ng ginawa mo eh. Proud na proud si Mommy sa'yo." Mapait na ngiti ni Lea, at ang totoo talaga hindi ko mapigilan na hindi umiyak nang maalala muli ang sinabi ni Mark kagabi na may anak silang dalawa ni Mae.
Pina-patay ako sa sakit na ngayon mag-kasing gulang lang sila nang anak ko.
Masakit dahil wala man lang akong magawa.
Masakit dahil kahit anong gawin ko, hindi ko na maalis na may anak sa iba ang asawa ko.
At sa dati pa nitong nobya.
Sobrang hirap at saki
