Napapikit ako at napahawak sa dibdib niya. Hindi ko na namamalayan na unti-unti na pala akong umatras dahil sa bawak pagsalakay ng mga labi ni Yenro.
Bago pa man ako mawala sa katinuan, ginamit ko na ang natitirang lakas ko para iiwas ang mukha ko sa kaniya kung kaya naputol ang haIikan namin dalawa.
“Hindi na ako magsisimba ngayong linggo.” Sabi ko at kahit na nangangatog ang binti ko sa ginawa namin ay nagawa ko pa ring ihakbang ang mga paa ko para makaalis sa harapan niya.
Wow Amanda! Nagawa mo pang talikuran ang tukso na ‘yon? I should give you a reward.
Mula no’n ay hindi ko na nagawang tumingin pang muli kay Yenro.
Hindi ko aakalain na kaya niyang baliin ang nakagawian ko gamit lang ang isang halik na ‘yon.
“Maayos na ba lahat? Nabili na natin lahat?” nagtataka kong tanong na naroon sa cart ang paningin.
“Why can’t you look at me?”
Napapikit ako dahil heto na naman siya sa demand niya na hirap akong tanggihan.
Ano bang nangyayari at unti-unti na niya akong napapasunod sa mga kag
