“Talaga po, Mrs. Enriquez?” tuwang-tuwang tanong ni Liana sa may-edad na babae ng payagan siya nitong dalawin si Lester.
Apat na araw na rin ang nakalipas mula ng dalhin ito sa ospital at maiuwi sa mansyon. Maayos na ang pakiramdam nito at bumalik ng muli ang dati nitong sigla, kaya sinubukan niyang magpaalam dito.
“That’s given, Liana. You need to visit your brother. Alam kong nami-miss mo na siya.” Nakangiting wika nito sa kanya.
“Maraming salamat po talaga... Hindi ko na po alam kung paano pa kayo pasasalamatan sa mga ginagawa ninyong ito sa akin,” aniya kasabay ng isang buntong-hininga.
Kapag nalaman na naman ito ni Henry, sigurado siyang magagalit iyon at aayaw niyang pagmulan pa ito ng away ng mag-ina.
Marahang tinapik ni Mrs. Enriquez ang kamay niya. “Huwag mong isipin si Henry. Ako na ang bahalang magpaliwanag sa kanya kapag nagkataon,” anito ng mabasa ang nilalaman ng isip niya.
Isang nag-aalangang ngiti ang iginanti niya dito. “Huwag din po kayong mag-alala… hindi naman po a
