หลายวันผ่านไป
ถึงเวลาจะผ่านมาแล้วร่วมสองอาทิตย์ แต่ฉันกับคุณเฟยก็ไม่ค่อยจะลงรอยกันเท่าไร เพราะเขาน่ะชอบทำหน้าดุแถมยังปากร้ายสุด ๆ
ที่ผ่านมาคุณเฟยไม่ค่อยได้กลับมาบ้าน บางครั้งก็สามวันมาที ดูเหมือนเขาจะเป็นผู้ชายที่บ้างานเอามาก ๆ
บ้านหลังนี้มันใหญ่โตน่าอยู่ก็จริงแต่เงียบเหงาซะเหลือเกิน
ตอนนี้ฉันกำลังคิดว่าถ้าคุณเฟยมาที่บ้าน จะลองขอเขาออกไปหาสมัครงานเสริม เหตุผลง่าย ๆ ที่ต้องทำงานเสริมก็เพราะว่าอยากมีเงินติดตัว ฉันเหลือตัวคนเดียวมีญาติก็เหมือนไม่มี ชีวิตออกจะน่าสงสารขนาดนี้ทำไมเทวดาไม่เห็นใจกันบ้างเลย
“ยืนเหม่ออะไรนังหนูรีบ ๆ เช็ดซะสิ วันนี้นายจะเข้ามาที่บ้านถ้าเห็นฝุ่นติดตามโต๊ะตู้แบบนี้คงไม่พอใจแน่ ๆ” เสียงของลุงพลท้วงขึ้นมาทำให้ฉันได้สติ ลุงพลก็คือคนที่จับตัวฉันมานี่แหละ เพิ่งถามชื่อลุงแกไปอาทิตย์ที่แล้วนี่เอง
“คุณเขาจะเข้ามาที่นี่เหรอคะ” ฉันถามย้ำ
“ก็ใช่นะสิ”
“หนูขอถามอะไรหน่อยสิลุง”
“ว่ามาสินังหนู”
“คุณเฟยไม่กลับมาที่บ้านแบบนี้ เขาไปอยู่ที่ไหนเหรอคะ”
“อยู่บ้านใหญ่นู้น นายไม่ค่อยว่างมาที่นี่สักเท่าไร”
“บ้านใหญ่ มีใหญ่กว่านี้อีกเหรอคะ” ตาฉันมันลุกว้าวสมองจินตนาการว่าบ้านที่ใหญ่กว่านี้
