ตอนที่20 ข่มเหง
ติ๊ด! นิ้วเรียวเล็กยื่นไปกดกริ่งเรียกเจ้าหน้าที่พยาบาล
แอ๊ด..
“คนไข้มีอะไรหรือเปล่าคะ?”
“เอ่อ..ช่วยถอดสายน้ำเกลือออกให้หนูหน่อยได้ไหมคะ” เด็กสาวอ้ำ ๆ อึ้ง ๆ ก่อนจะตัดสินใจพูดออกไป
“อืม..ได้ค่ะอีก 5 นาทีน้ำเกลือก็จะหมดพอดี ถอดตอนนี้ก็ได้ค่ะ” พยาบาลสาวมองกระปุกน้ำเกลือแล้วหยิบชาร์จตรงปลายเตียงขึ้นมาดูว่าอีก 5 นาทีก็ถึงเวลาถอดน้ำเกลือแล้วจึงถอดตอนนี้ตามคำขอของเด็กสาว
“ขอบคุณค่ะ”
“คนไข้นอนพักผ่อนเยอะ ๆ นะคะ ตอนนี้ไข้ลดลงแล้ว แต่ก็ยังมีไข้อ่อน ๆ อยู่ พักผ่อนเยอะ ๆ จะได้หายไข้ไว ๆ ค่ะ”
เด็กสาวลงจากเตียงรีบเข้าห้องน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าทันที ก่อนจะเดินออกจากห้องไม่ลืมที่จะหันไปมองคนเป็นยายที่นอนหลับสนิทอยู่บนเตียงใกล้ ๆ กัน
“ทำไมลงมาช้า อิดออดอะไรอยู่” เสียงเรียบเอ่ยถามน้ำเสียงไม่ค่อยพอใจสักเท่าไหร่
“เปล่าค่ะ หนูมัวแต่ล้างหน้าเปลี่ยนเสื้อผ้าอยู่เลยลงมาช้า ขอโทษด้วยค่ะ” เด็กสาวบอกออกไปเสียงอ่อย ไม่ต่อปากต่อคำกับชายหนุ่มให้มากความ
เมื่อมาถึงคอนโดซันเดย์ก็ไม่รอช้าจับเด็กสาวดันติดผนังห้อง ฝ่ามือหนาประคองใบหน้าสวยขึ้นมาจูบอย่างเร่าร้อน เลื่อนมือไปด้านล่างกดล็อกท้ายทอยให้หน้าเชิดขึ้นรั
