คลั่งรักเด็กเช่า

ตอนที่2 ทำหน้าที่เตมินกลับเข้าบ้านก็เจอกับเจ้าของบ้านนั่งรออยู่ห้องรับแขกสีหน้าเรียบนิ่ง ทั้งที่ปกติเวลานี้จะนั่งทำงานอยู่ในห้องหรือไม่ก็พักผ่อนอยู่บนเตียง“มึงไปไหนมาทำไมกลับมาเอาป่านนี้”“นายถามเหมือนเป็นเมียผมเลยนะครับ นายลืมไปหรือเปล่าว่านายเป็นคนไล่ผมลงจากรถ” เลขาหนุ่มหันไปตอบคนเป็นนายขณะที่เดินเข้าบ้านมาสีหน้าดูมีความสุข“จากสาทรมาบ้านนั่งแท็กซี่แค่ครึ่งชั่วโมง แล้วตอนนี้เกือบเที่ยงคืนมึงหายหัวไปตั้งสองชั่วโมง”“ผมก็ไปหาข้าวกินมาสิครับ แล้วอีกอย่างผมบังเอิญเจอณิชาก็เลยนั่งทานข้าวแล้วก็คุยกับเธอเพลินไปหน่อย”“เจอณิชา”“ครับ เจอณิชาออกมาหาอะไรทานที่ตลาดพอดี”“เด็กนั่นออกมาหาอะไรทานตอนสี่ทุ่มเนี่ยนะ มาอยู่กรุงเทพฯ ได้ยังไม่ถึงวันออกมาเดินเที่ยวเพ่นพ่านแล้วอย่างนั้นเหรอ”“เธอคงหิวน่ะครับ ที่ห้องผมไม่ได้ซื้ออะไรเข้าไปไว้ให้”“แล้วทำไมแกไม่ซื้อ ฉันสั่งให้ซื้อทุกอย่างที่จำเป็นไม่ใช่หรือไง”“ก็เธอบอกว่ายังไม่ได้ย้ายเข้ามาอยู่ตอนนี้ผมเลยยังไม่ซื้อของสดเข้าไปไว้น่ะครับ”“แล้วเธอกลับห้องยังไง”“ผมนั่งแท็กซี่ไปส่งเธอครับ”“พรุ่งนี้เอารถของที่บ้านไปส่งเธอที่ต่างจังหวัดด้วยเผื่อต้องการขนอะไร

ตอนที่4 สร้างความคุ้นชิน#2“คุณจะนอนค้างที่นี่เหรอคะ” ณิชาที่พึ่งล้างจานเสร็จเดินออกมาจากในครัวก็เจอกับชายหนุ่มเจ้าของห้องยังนั่งทำงานอยู่ที่โซฟาห้องรับแขก“ถ้าไม่นอนนี่ฉันจะนั่งหัวโด่อยู่ตรงนี้ไหม เสร็จงานแล้วก็เข้านอนพรุ่งนี้มีเรียนแต่เช้าไม่ใช่หรือไง” เสียงทุ้มดุกลับไปเมื่อเด็กสาวถามคำถามที่ไม่ค่อยถูกใจสักเท่าไหร่“ค่ะ คุณก็อย่านอนดึกมากนะคะ ฝันดีค่ะ” ณิชาพูดจบก็เดินเข้าห้องนอนตัวเองทันที มือบางกำลังกดล็อกประตูห้องก็ต้องหยุดชะงักเมื่อนึกขึ้นได้ว่าอีกฝ่ายอาจจะมานอนกับเธอก็ได้ จึงเพียงแค่ปิดประตูแต่ไม่ได้ล็อกจากด้านใน“ดวงตากลมโตมองเพดานสีขาวอยู่นานเกือบชั่วโมงก็ไม่สามารถข่มตาหลับลงได้เพราะนึกถึงเหตุการณ์ในห้องน้ำเมื่อช่วงเย็นก็ทำให้เธอนอนไม่หลับ คอยแต่คิดวนซ้ำไปซ้ำมาว่าสิ่งที่เธอกำลังทำนั้นมันถูกต้องแล้วหรือไม่“ถ้าขอยกเลิกสัญญาตอนนี้จะได้ไหมนะ” เด็กสาวพึมพำกับตัวเอง เป็นจังหวะเดียวกันที่ซันเดย์เปิดประตูเข้ามาพอดี“เลิกคิดฟุ้งซ่านแล้วนอนได้แล้ว เธอแค่เป็นคู่นอนให้ฉันคนเดียวไม่ได้ไปอ้าขาให้ผู้ชายนับร้อยนับพันคนเอาทั้งคืน ถึงทำอย่างนั้นก็ไม่รู้จะได้เงินเยอะเท่าที่ฉันจ่ายให้ไหม เพราะฉะ

ตอนที่6 รู้เท่าไม่ถึงการณ์ณิชารีบเช็ดตัวให้ชายหนุ่มด้วยความระมัดระวังเพราะบนตัวยังมีรอยฟกช้ำให้เห็นอยู่หลายจุด เมื่อเช็ดเสร็จก็เอาผ้าเช็ดตัวผืนใหม่มาพันรอบเอวก่อนจะเดินไปหยิบเสื้อผ้าชุดใหม่มาให้ชายหนุ่มเปลี่ยน“พี่หมอโดเมนบอกว่าสักพักหมอจะมาเข้าเฝือกให้ค่ะ ระหว่างนี้คุณจะนอนพักก่อนก็ได้นะคะ” ณิชาที่ทำหน้าที่เป็นพยาบาลจำเป็นเอ่ยพูดขึ้น สะโพกกลมมนนั่งลงบนโซฟาข้างเตียงผู้ป่วยโชว์เรียวขาสวยเนื่องจากวันนี้เด็กสาวใส่กางเกงขาสั้น“ฉันโตแล้วไม่ต้องมีใครบอกว่าควรนอนตอนไหน แล้วอีกอย่างกางเกงที่มันยาวกว่านี้ไม่มีหรือไง เสื้อผ้ามีเต็มตู้ไม่เอามาใส่ชอบนักไอ้เศษผ้าพวกนี้” สายตาคมเข้มมองเด็กสาวสีหน้าไม่พอใจนักที่เด็กในการปกครองแต่งตัวไม่ค่อยเรียบร้อยออกจากบ้าน ถ้าชุดที่เด็กสาวใส่ตอนนี้ใส่แค่อยู่บ้านเขาคงไม่ว่าอะไร แต่นี่ใส่ออกมาข้างนอกแถมนั่งแท็กซี่มาคนเดียวอีกต่างหาก คนสมัยนี้รู้หน้าไม่รู้ใจเมื่อมีสิ่งยั่วยวนมันต้องมีการเกิดอารมณ์ความต้องการเป็นธรรมดา“หนูรีบค่ะ พอพี่เตมินโทรบอกหนูก็รีบออกมาเลย” ณิชาพยายามอธิบายให้ชายหนุ่มฟังก๊อก ก๊อก ก๊อก“ขออนุญาตครับ คุณหมอโดเมนแจ้งแล้วใช่ไหมครับว่าหมอซันต้องเ

ตอนที่8 ติดใจเช้าวันต่อมาซันเดย์แจ้งความประสงค์กับโดเมนว่าเขาต้องการออกจากโรงพยาบาล แม้จะมีเสียงคัดค้านจากทุกคนรวมทั้งหมอเจ้าของไข้อย่างโดเมนเองก็ยังไม่อยากให้ออกไปตอนนี้“นอนดูอาการอีกสักคืนก่อน ถ้าไม่มีไข้พรุ่งนี้ค่อยกลับ” เสียงของโดเมนที่พยายามเกลี้ยกล่อมเพื่อนรักอย่างใจเย็น“ไม่..ฉันไม่ได้เป็นอะไรมากแล้ว อยู่นี่ก็นอนเฉย ๆ ไม่ได้ทำอะไร กลับไปพักที่บ้านก็ได้” ซันเดย์กลับออกมาจากห้องน้ำหลังจากเข้าไปเปลี่ยนเสื้อผ้า“คุณยังตัวรุม ๆ อยู่เลยนะคะ น่าจะเพราะแผลมันอักเสบหรือเปล่าที่เมื่อวานหนูเผลอเขย่าแขนคุณน่ะค่ะ” เสียงของเด็กสาวเดินตามหลังไปมาระหว่างที่ชายหนุ่มเดินไปหยิบจับโน่นนี่ ราวกับเป็นเงาตามตัว“เป็นผีหรือไงถึงมาเดินตามฉันอยู่ได้ ไปเก็บของก่อนที่ฉันจะปล่อยให้เธอกลับบ้านเอง อย่ามัวพูดมากน่ารำคาญอยู่แบบนี้” มือหนาที่กำลังเก็บเอกสารยัดใส่กระเป๋าหยุดชะงักแล้วหันหลังมาพูดกับเด็กสาว“ก็ได้ค่ะ” ณิชาจำต้องรีบเก็บของใช้ส่วนตัวของตัวเองตามคำสั่งของชายหนุ่ม“เฮ้อ! แม่งดื้อจริง ๆ” โดเมนถอนหายใจยาว ๆ เมื่อโดนเมินเฉยจากผู้ป่วย VIP จำต้องจรดปากกาเซนต์ชื่อลงในชาร์จคนไข้และกดสั่งยาในไอแพดที่พยาบาลส

ตอนที่10 ทำหน้าที่ได้ยินดังนั้นเด็กสาวรีบลนลานลุกจากเตียงนอนสาวเท้าเข้าห้องน้ำเพื่ออาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าตามที่ชายหนุ่มสั่ง ความเย็นของสายน้ำจากฝักบัวไหลลงกระทบผิวกายไม่สามารถดับความกระวนกระวายในใจเธอได้เลย เมื่อต้องจินตนาการว่าต่อจากนี้ต้องเกิดอะไรขึ้นกับเธอบ้าง ภาพเคลื่อนไหวที่เธอเคยดูในคลิปวิดีโอสิบแปดบวก ฉายวนซ้ำอยู่ในหัว เสียงร้องครวญคราง สีหน้าที่แสดงออกถึงความเจ็บปวดเวลาที่โดนสอดใส่ความเป็นชายเข้าไปช่องทางรัก เธอนึกไม่ออกว่าเธอจะรับสิ่งพวกนั้นได้มากน้อยแค่ไหน“จะอาบถึงเที่ยงคืนเลยหรือไง” ณิชาตัวเย็นวาบรู้สึกชาไปทั้งตัวเมื่อชายหนุ่มที่เธอกำลังจินตนาการถึงเปิดประตูเข้ามา“คุณเข้ามาได้ไงคะ” ร่างกายเปลือยเปล่ายืนแข็งทื่อหันขวับใช้มือปิดส่วนบนส่วนล่างไว้ ถามชายหนุ่มเสียงสั่นขณะที่ยืนหันหลังให้“ก็เธอตั้งใจให้ฉันเข้ามาไม่ใช่เหรอ ก็เห็นไม่ล็อกประตู” คำตอบของซันเดย์ณิชาแทบอยากยกกำปั้นขึ้นทุบหัวตัวเองแรง ๆ ที่สะเพร่าลืมล็อกประตู“เปล่านะคะ หนูรีบเลยลืมล็อก” เด็กสาวรีบปฏิเสธออกไปทันควันเพราะกลัวว่าชายหนุ่มจะเข้าใจผิด“มาถูหลังให้ฉันด้วย” เสียงเรียบสั่งออกไปขณะที่มือเอื้อมไปเปิดก๊อกน้ำตรง