เหมือนจะบ่นเปรยๆ ในใจ ขณะที่ฝ่ายนั้นเผ่นแผลวเข้าห้องน้ำไปรวดเร็ว เสียงผิวปากหวืออย่างอารมณ์ดี ดังขึ้นมาทันควันจากภายในห้องน้ำ ทำให้มาตายิ่งเลิกคิ้วสูงด้วยความประหลาดใจ
เออนะ อารมณ์ดีอะไรนักหนาก็ไม่รู้สิน่า !
ชายหนุ่มออกมาจากห้องน้ำอีกครั้ง มาตาอยู่ในชุดเดรสสั้นตัวเดิมเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ผมของเธอถูกรวบขึ้นไปสูงๆ เหมือนหางม้า อวดลำคอระหง งดงามนั่น จนเขาเผลอยิ้มออกมาเพียงลำพังไม่ได้
เขาคิดไม่ผิดหรอก สิ่งที่เขาตัดสินใจแล้ว ย่อมถูกต้องที่สุดเสมอ !
"ยิ้มอะไรคุณ"
"ก็ ยิ้มคุณน่ะสิ ทำผมแบบนี้ น่ารักไปอีกแบบ"
"ไม่ต้องมายอฉันค่ะ มีอะไรก็พูดมาเลยดีกว่า"
"พูดทั้งสภาพเสื้อคลุมตัวเดียวเนี่ยนะ ไม่เอาล่ะคุณ ถ้าคุณสวยแล้ว ผมก็ต้องหล่อก่อนสิ ถึงจะไปด้วยกันได้"
"ไปไหนคะ"
"ก็...ไปส่งคุณไง!"
เขาย้อนให้ ยังไม่บอกจุดมุ่งหมายในใจตามคาด ก่อนรีบก้าวไปที่ตู้เสื้อผ้า หยิบเสื้อเชิ้ต พร้อมกางเกงสแลคมาสวมใส่รวดเร็ว จากนั้นก็หวีผมเรียบแปร้ พร้อมออกเดินทาง
"ไปคุณ!"
"เดี๋ยวค่ะ คุณยังไม่ได้บอกฉันเรื่องที่คุณดีใจเลยนะ"
"อ้อ ไม่เป็นไร ไปคุยกันในรถก็ได้ ผมรีบ!"
"รีบ! ก็ไหนคุณว่าเป็นผู้บริหาร ไม่จำเป็นต้องรีบร้อนไง สรุปคุณยังไงแน่เนี่ย"
"ก็นี่ไม่ใช่เรื่องผู้บริหารนี่นา แต่เป็นเรื่องชีวิตอนาคตต่างหาก เอาน่า ไปก่อนเถอะคุณ เดี๋ยวก็รู้!"
เขาไม่พูดเปล่า หากฉวยข้อมือเล็กๆ ของหญิงสาวให้ตามไปด้วยรวดเร็ว เกินจะยั้งได้ทัน
อะไรของเขานักหนานะ!
ขณะที่คุณพันษาอยู่ในตำแหน่งคนขับ ส่วนมาตายังคงนั่งนิ่งอยู่ข้างๆ เขาราวกับตุ๊กตาหน้ารถ หากถึงอย่างนั้น เขาก็ไม่ได้คิดว่าเธอเป็นตุ๊กตาหน้ารถสักนิด เธอเป็นได้มากกว่านั้น มาตา!
จุดมุ่งหมายที่เขาพุ่งตรงไป จึงไม่ใช่ทั้งผับที่เขาได้รู้จักพบกับเธอเมื่อค่ำคืนก่อน และไม่ใช่ทั้งบริษัทของเขา หากเพียงรถจอดนิ่งอยู่หน้าที่ว่าการอำเภอนั่น หญิงสาวก็ถึงกับอึ้งไป หลังจากครุ่นคิด และเฝ้ารอคำตอบจากเขาอยู่เนิ่นนาน
อย่าบอกนะว่านี่คือคำตอบ!
"นี่ คุณมาที่นี่ทำไม คุณพันษา"
"ผมต้องการจดทะเบียนสมรสกับคุณมาตา"
"เฮ้ย คุณ จะบ้าเหรอ นี่มันไม่ใช่เรื่องเล่นๆ นะ"
"ผมก็ไม่ได้พูดเล่น ไม่คิดว่าจะเป็นเรื่องเล่น ผมจริงจัง"
"คุณจริงจัง แต่ฉันเครียดนะ คุณจะบ้าเหรอพันษา นี่คุณคิดอะไรของคุณอยู่"
"ผมพาคุณหายไปทั้งคืน ผมสมควรรับผิดชอบ ที่สำคัญ เพียงคุณจดทะเบียนกับผม เรื่องระหว่างผมกับคู่หมั้นที่พ่อกับแม่บังคับจะได้จบลงเสียที"
"อ้อ ที่แท้คุณก็แค่ใช้ฉันเป็นเครื่องมือ แต่ฉันไม่สนุกด้วยหรอกนะ ชีวิตฉันทั้งชีวิต จะให้มาจบกับคนที่ไม่เคยรู้จักกันมาก่อนแบบนี้ ฉันไม่เอาด้วย อีกอย่าง ฉันบอกคุณไปแล้ว ฉันยังหวงชีวิตโสดอยู่ย่ะ"
"ผมก็ไม่ได้เข้าไปทำให้ชีวิตโสดของคุณเปลี่ยนไปสักหน่อยนี่นา ก็แค่เราจดทะเบียนกัน คุณก็แค่ช่วยผมแสดงละครเข้าไปพบคุณแม่ผม เราจะบอกท่านว่า คุณกำลังท้อง ผมมีความจำเป็นต้องรับผิดชอบ"
"ท้องเนี่ยนะบ้าไปใหญ่แล้ว นี่ไม่ใช่เรื่องเล็กๆ เลยนะคุณพันษา"
"ผมมีเงินค่าจ้างให้คุณ มีบ้านหรูให้คุณอยู่ มีงานดีๆ ให้คุณทำ คุณอยากไปเที่ยวไหน กับใคร ผมไม่เข้าไปก้าวก่าย ขอเพียงบอกกล่าวกันหน่อย อย่างน้อย ไห้พ่อกับแม่เชื่อว่าเราเป็นสามีภรรยากันจริงๆ ส่วนเรื่องท้อง เป็นเรื่องสำคัญ เพราะเมื่อคุณแม่เห็นว่าคุณกำลังจะมีหลาน ท่านคงใจอ่อนลง และยอมให้ทุกอย่างจบ"
"เหอะ คุณดูละครมากไปรึเปล่าคุณพันษา ยังไง ฉันก็ไม่เอาด้วยคน ยิ่งเรื่องท้องเรื่องไส้ คุณจะไปโกหกเบอร์ใหญ่ขนาดนั้นได้ยังไง ท้องคนนะ มันก็ต้องโตขึ้นมาทุกวันป่ะ บ้าเถอะ !"
มาตา โวยวายใส่เขา ไม่ยอมจบตามที่เขาเสนอง่ายๆ แน่ล่ะ ขณะที่เขามองทุกอย่างง่ายดายไปหมด แต่สำหรับมาตา มองเห็นแต่ความยากล่องลอยไปทั่วราวกับกลุ่มควัน
"ก็ตามใจ เพราะถ้าคุณไม่ยอมจดทะเบียน หรือยอมรับข้อเสนอของผม ผม...ก็จะเอาคลิปตอนคุณเมาปลิ้นไปประจานให้ว่อนเน็ตเลย !"
"เฮ้ย นี่คุณ...คุณคิดจะแบล็คเมล์ฉันเหรอ"
"ผมไม่คิด ถึงได้พูดกับคุณดี ๆ ไง คุณตัดสินใจมาแล้วกัน ผมจะลงไปรอข้างล่างนะ พร้อมแล้วก็ตามลงมาเลย"
จบข่าวกันละทีนี้ อีตาบ้านี่ คิดจะพลิกชีวิตเธอกันเลยนะ ใช่เรื่องเล็กๆ เสียที่ไหนล่ะเนี่ย!
เวลาอันกระชั้นชิด หญิงสาวมีเวลาคิด และตัดสินใจไม่มากนักหรอก...
และนั่นเอง ที่ทำให้ในที่สุด มาตาก็ค่อยระบายลมหายใจยาวเหยียดออกมาอย่างขัดใจ ก่อนก้าวตามลงไป ให้ชายหนุ่มจุดรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ที่มุมปากอย่างกวนประสาทที่สุด ก่อนที่จะจับจูงมือน้อยๆ ของเธอก้าวขึ้นไปยังที่ว่าการอำเภอนั่นเงียบๆ
หลังจากเซ็นเอกสารเรียบร้อย เธอก็กลายเป็นนางมาตาไปโดยปริยายชั่วพริบตาเดียว..
ก่อนจะหย่อนใบทะเบียนสมรสนั่นลงในกระเป๋าสะพาย ด้วยความรู้สึกยากจะบรรยายจริงๆ
"ขอบคุณนะมิ้นท์ ที่ตัดสินใจช่วยผม"
"ฉันไม่ได้ช่วยคุณ ฉันช่วยตัวเองไม่ให้ถูกประจานต่างหาก คุณมันบ้าชัด ๆ ไหนว่าเป็นคาสโนวาหนุ่ม ผู้หญิงมากมายก่ายกองรอบตัว ทำไมต้องเป็นฉันด้วยนะ"
"ก็เพราะเราเกิดมาเป็นเนื้อคู่กันมั้ง"
"ฮึ เนื้อคู่กำมะลอน่ะสิ ละครตบตาชาวโลกชัดๆ แล้วจะยังไงต่อ เรียบร้อยแล้ว ไปส่งฉันที่รถได้หรือยัง"
"ยัง...เรื่องรถนั่น ผมจะให้พนักงานของผมจัดการให้เอง ส่วนคุณต้องไปที่บ้านกับผมก่อน ก่อนที่คู่หมั้นของผมจะไปถึง"
"โอ๊ะ ! วุ่นวายแท้เลยนะชีวิตฉัน แล้วงานที่ฉันทำค้างคาอยู่จะยังไงต่อละเนี่ย"
"ลาออกได้เลยคุณ...ยังไงซะ คุณก็ต้องไปทำงานเป็นที่ปรึกษาของผม"
"ฟังดูโก้เก๋ดีนะ ที่ปรึกษา ทั้ง ๆ ที่เอาเข้าจริง คุณทำอะไรก็ไม่ได้ปรึกษาฉันเลยสักนิดเดียว"
"เอาน่า...ผมขอโทษ รีบไปกันเถอะ เดี๋ยวให้เสร็จเรื่องก่อน แล้วผมจะพาคุณไปเลี้ยงข้าวมื้อใหญ่ตอบแทน"
เขาสรุปเช่นนั้น ก่อนก้าวเดินไปเปิดประตูรถให้อย่างเอาอกเอาใจ ให้เธอก้าวเดินเข้าไปนั่งเคียงข้างคนขับ ก่อนเขาจะติดเครื่องรถ และทะยานออกไปข้างหน้าอย่างไร้จุดหมาย...
….
ณ คฤหาสน์หลังใหญ่สุดหรู...
รถหรูของเขาขับเข้าไปจอดเทียบที่ลานจอดหน้าบ้าน ก่อนคนรับใช้ในชุดยูนิฟอร์มเรียบร้อยจะปราดเข้ามาเปิดประตูรถให้
"ขอบใจมาก แช่ม ช่วยบอกให้นายธงเอารถฉันไปเก็บที่ด้วย แล้วให้เตรียมอีกคันไว้ให้ฉัน คันนี้เอาไปล้างได้เลยมันเปื้อนมากน่ะ"
"ค่ะ คุณหนู"
หญิงสาวแทบเผลอหัวเราะเสียงดังออกมากับคำสรรพนามที่แม่แช่มเรียกเขานั่น
เหอะ ตัวใหญ่ยังกับยักษ์ปักหลั่น เรียกคุณหนูก็ได้
"ยิ้มอะไรคุณ"
"ก็...มีความสุขมั้งคะ"
"มีความสุขที่จะได้เป็นสะใภ้คาสโนว่าอย่างผมสินะ"
เขาเย้าเข้าให้จนเธอหุบยิ้มฉับลงแทบไม่ทัน อะไรจะเกิดขึ้นนับจากนี้ก็ยังไม่รู้ ยังอุตส่าห์ยิ้มเริงร่าอยู่ได้นะ มาตาเอ๊ย!
"ใครมาเหรอแช่ม"
"คุณหนูค่ะ พาคุณผู้หญิงที่ไหนมาไม่รู้ หน้าตาจิ้มลิ้มน่ารักเชียวค่ะ"
"พาผู้หญิงมาเนี่ยนะ ก็บอกไปแล้วไงว่าไม่ให้พาใครมาบ้าน นอกจากคู่หมั้น"
"แต่คนนี้คงต้องยกเว้นเอาไว้คนหนึ่งล่ะครับคุณแม่ เพราะเธอกำลังจะเป็นแม่ของลูกผม และเราก็จดทะเบียนสมรสกันเรียบร้อยแล้วด้วย"
"อะไรนะพันษา ตายล่ะ อกแม่จะแตกเสียให้ได้"
แม่ของพันษายกมือขึ้นทาบอก ท่าทางบอกว่าตกใจจริงๆ อย่างที่มาตาไม่ได้รู้สึกไปเอง จะว่าไป ถ้าชีวิตของเธอ ยังมีพ่อและแม่อยู่ เรื่องแบบนี้ก็คงทำให้ท่านตกใจไม่ต่างกันหรอกนะ คนเรา อยู่จะจูงมือใครสักคนมาบอกพ่อแม่ว่าแต่งงาน หรือท้องแล้ว มันง่ายขนาดนั้นเลยเหรอ เอาจริง !
