"ไม่ใช่ว่าแกจะพยายามทำให้ดีที่สุด แต่แกต้องทำ ต้องทำ ไม่อย่างนั้นตระกูลซูไม่เหลือแน่! และเราทุกคนก็จะไม่เหลืออะไรเช่นกัน! แกต้องให้เขายกโทษให้แก ต่อให้จะต้องแลกด้วยชีวิตแกก็ตาม!"
ซูเหวินปินรู้สึกขมขื่นในใจอย่างมาก เขาวางโทรศัพท์อย่างเงียบ ๆ
"แก ทำได้ยังไง? ความจริงแกเป็นใครกันแน่?!" ซูเหวินปินถามด้วยความไม่อยากจะเชื่อ
"นี่ใช่สิ่งที่แกควรจะถามเหรอ?" หลี่โมพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา
ซูเหวินปินจำความจริงได้ทันที นี่ไม่ใช่สิ่งที่ตนเองจะถามได้ คนที่มีอำนาจสามารถทำลายตระกูลซูได้ในทันที จะต้องเป็นบุคคลที่มีสถานะสูงเสียดฟ้าอย่างแน่นอน
หลังจากตระหนักถึงความเป็นจริง ความกลัวอันไร้ขอบเขตก็เกิดขึ้นในใจของซูเหวินปิน จากนั้นเขาก็พูดด้วยความกลัว "ผมผิดไปแล้ว ผมรู้ว่าผมทำผิดไปแล้ว ได้โปรดท่าน ท่านยกโทษให้ผมด้วย"
หลี่โม่จ้องมองซูเหวินปินด้วยความพอใจ "แกขอโทษแบบนี้เหรอ? คนอื่นต้องขอโทษแกยังไง แกถึงจะยกโทษให้เขาล่ะ?"
"ไม่ ไม่ใช่ครับ ผม คือร่างกายของผมตอนนี้มัน…"
ซูเหวินปินอยากจะร้องไห้แต่ก็ไม่มีน้ำตา เมื่อก่อน หากมีคนขอโทษเขา การคุกเข่าจะเป็นพื้นฐาน และการก้มหัวถึงจะเป็นสิ่งที่ทำให้เขาพึงพอใจ
ตอนนี้ซ
