ฉือหว่านตกใจกลัวจริงๆ ผู้หญิงทุกคนเมื่อเผชิญกับการล่วงละเมิดทางร่างกาย ย่อมไม่สามารถตั้งสติได้ เธอเองก็เช่นกัน
“ปล่อยฉัน! ไปให้พ้น! อ้า!”
ฉือหว่านพยายามหาทางช่วยตัวเอง แต่ในขณะนั้นเอง "ปัง!" ประตูห้องก็ถูกถีบเปิดออกอย่างแรง
ฮั่วซือหานมาถึงแล้ว
ฮั่วซือหานก้าวเข้ามาอย่างรวดเร็ว เขายื่นมือไปคว้าโจวเจิ้นอวี่ และกระชากตัวเขาออกจากฉือหว่านอย่างแรง จากนั้นหมัดหนักๆ ก็ซัดเข้าที่หน้าของโจวเจิ้นอวี่ทันที
โจวเจิ้นอวี่ล้มลงอย่างน่าสังเวช ฮั่วซือหานต่อยเขาซ้ำเป็นหมัดที่สอง หมัดที่สาม…
โจวเจิ้นอวี่ถูกชกจนเลือดอาบหน้า
ฉือหว่านพยุงตัวขึ้นนั่ง “ฮั่วซือหาน...ฮั่วซือหาน...”
เธอเอ่ยเรียกชื่อเขา
ฮั่วซือหานปล่อยโจวเจิ้นอวี่ทันที แล้วรีบตรงไปหาเธอ ร่างของฉือหว่านสั่นเทาเต็มไปด้วยความหวาดกลัว
เขามองเห็นรอยฝ่ามือที่แก้มขวาของเธอ มันบวมแดงจากการถูกตบ กระโปรงของเธอก็ถูกดึงขึ้นสูงจนเผยให้เห็นต้นขาขาวสะอาด ด้านในเต็มไปด้วยรอยช้ำแดงจากการถูกโจวเจิ้นอวี่บีบอย่างแรง สภาพของเธอราวกับถูกย่ำยีอย่างน่าสงสาร
เมื่อครู่นี้ตอนที่เขาพุ่งเข้ามาในห้อง เขาเห็นโจวเจิ้นอวี่กดเธอลงกับเตียง ขาของเธอถูกแยกออก ภาพนั้นทำให้เ
