หอพักหญิง
"ซี๊ด...เจ็บจัง...ฮวนเอ่อร์เบามือหน่อย..."
ฉือหว่านกลับมาที่หอพักหญิงจากวิลล่าซีย่วนแล้ว เยี่ยฮวนเอ่อร์กำลังใช้ถุงน้ำแข็งประคบหน้าของเธอ
พอเห็นฉือหว่านร้องด้วยความเจ็บ เยี่ยฮวนเอ่อร์ก็สบถออกมา "โจวเจิ้นอวี่ไอ้เดรัจฉาน! กล้าทำรุนแรงกับเธอแบบนี้ได้ยังไง! แล้วตอนนี้เขาอยู่ไหน?! หว่านหว่าน ทำไมเธอกลับมาคนเดียว?"
ตอนที่เยี่ยฮวนเอ่อร์เปิดประตู แล้วเห็นฉือหว่านเดินกลับมาพร้อมรอยฝ่ามือแดงบวมบนใบหน้า
บนแขนและขาของฉือหว่านก็เต็มไปด้วยรอยจ้ำแดงจากการบีบเค้น บ่งบอกชัดว่าเธอถูกทำร้ายมา
ดึกขนาดนี้ ฉือหว่านที่เต็มไปด้วยบาดแผลกลับมาคนเดียว
เยี่ยฮวนเอ่อร์เจ็บปวดแทนเธอเหลือเกิน
ตอนนี้โจวเจิ้นอวี่อยู่ที่ไหนน่ะเหรอ?
เมื่อสักครู่นี้ฉือเจียวไปหาฮั่วซือหาน ตอนนี้โจวเจิ้นอวี่ก็คงถูกปล่อยตัวแล้ว
ฉือหว่านขนตาสั่นระริก ก่อนจะยื่นมือออกไปกอดร่างอบอุ่นของเยี่ยฮวนเอ่อร์ "ฮวนเอ่อร์ ฉันเจ็บหน้า ไม่อยากพูดอะไรทั้งนั้น"
"โอเคๆ ฉันไม่ถามแล้ว...มาเถอะ มาดูกันว่ามีตรงไหนที่เจ็บอีก ทายาเยอะๆ พรุ่งนี้หวานหว่านคนสวยก็จะกลับมาเหมือนเดิมแล้ว..."
แสงไฟสีเหลืองนวลสาดส่อง หอพักหญิงอบอ
