หรือว่านายอยากมีเรื่อง?
ฮั่วซือหานหรี่ตาลงทันที บรรยากาศระหว่างเขากับลู่หนานเฉิงตึงเครียดขึ้นมาทันที ราวกับมีกลิ่นดินปืนลอยอบอวลในอากาศ
ฉือเจียวตกตะลึง เธอไม่อยากเชื่อว่าลู่หนานเฉิงจะถึงขั้นอยากมีเรื่องกับฮั่วซือหานเพราะฉือหว่าน
สองคนนี้เป็นเพื่อนรักที่เติบโตมาด้วยกันแท้ๆ
ฉือเจียวรีบชี้หน้าฉือหว่านตำหนิ "ฉือหว่าน ตอนนี้เธอพอใจหรือยัง? ยั่วผู้ชายให้เขาตีกันเพราะเธอ นี่มันแผนสูงของเธอใช่ไหม?"
"พอได้แล้ว ฉือเจียว!" ลู่หนานเฉิงกำหมัดแน่น
ขณะนั้นเอง ฉือหว่านเอื้อมมือไปจับแขนลู่หนานเฉิง "คุณชายลู่ ช่างเถอะค่ะ อย่าทะเลาะกันเพราะฉันเลย มันไม่คุ้มค่า"
ลู่หนานเฉิงมองฉือหว่าน "ไม่ หวานหว่าน เธอมีค่าพอ"
หัวใจของฉือหว่านอบอุ่นขึ้นมาเล็กน้อย
ลู่หนานเฉิงหยิบเสื้อโค้ทของตัวเองมาคลุมไหล่ให้เธอ แล้วจูงมือเล็กของเธอ "หวานหว่าน ไปกันเถอะ ที่นี่ไม่น่าสนุกแล้ว เรากลับกัน"
ลู่หนานเฉิงตั้งใจพาฉือหว่านออกไป
ฉือหว่าน "เดี๋ยวก่อนค่ะ"
ลู่หนานเฉิงปล่อยมือจากฉือหว่าน เธอเพียงแค่หยิบโทรศัพท์ของตัวเองขึ้นมา "คุณชายลู่ เราไปกันเถอะ"
ลู่หนานเฉิงยิ้ม ก่อนจะจับมือฉือหว่านอีกครั้ง "พวก
