เขาจงใจหยอกล้อเธอ ก็เพราะเวลาที่เธอจ้องเขา ถึงจะดูมีชีวิตชีวาขึ้นมาบ้าง
ฮั่วซือหาน “เธอขอร้องฉันสิ แล้วฉันจะพาเธอไป”
เขาเป็นใคร แค่มองแวบเดียวก็รู้สถานการณ์ลำบากของเธอแล้ว เขาแค่อยากให้เธอเอ่ยปากขอร้องเขา
แต่ฉือหว่านไม่มีทางยอมเอ่ยปากขอร้องเขาแน่นอน
เธอไม่ต้องการให้เขาช่วย เธอไม่อยากติดหนี้เขา
“ประธานฮั่ว กรุณาปล่อยฉันด้วยค่ะ!”
ฉือหว่านพยายามดิ้นหลุด ลุกขึ้นจากตักของเขา
เธอไม่อยากอยู่ที่นี่อีกต่อไป จึงเปิดประตูห้องวีไอพีแล้วเดินออกไปทันที
ประธานจางรีบลุกขึ้น “ประธานฮั่ว งั้นพวกผมขอตัวก่อนนะครับ?”
ถ้าฮั่วซือหานไม่พยักหน้า ประธานจางก็ไม่กล้าลุก
ฮั่วซือหานไม่ได้พูดอะไร
ความเงียบเท่ากับตกลง ประธานจางจึงรีบออกไปอย่างรวดเร็ว
ใบหน้าหล่อเหลาของฮั่วซือหานเย็นลงทันที ราวกับมีเมฆดำปกคลุม
ทุกคนในห้องก็เหมือนจะรู้สึกได้ถึงบรรยากาศผิดปกติ ต่างมองหน้ากันไปมา ท่านประธานคนนี้เป็นอะไรไป?
…
ฉือหว่านกับโหลวซินเยว่ถูกบอดี้การ์ดชุดดำจับยัดเข้าไปในรถหรูของประธานจางอย่างบังคับ
โหลวซินเยว่นั่งขดตัวอยู่ที่มุมด้วยความกลัว ประธานจางหันมามองฉือหว่านที่นั่งอยู่ข้างๆ “เมื่อกี้ประธานฮั่วพูดอะไรกับเธอบ
